۲۴ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
محمد نجفی که هشت سال از زندگی‌اش را در کنار همبندان خودگذرانده، این جدایی را «نفرین ابدی» خوانده و با زبانی سرشار از امید، آرزوی جایگزینی «سلام به جای دشنام» و «گل به جای گلوله» را بیان کرده است
کانون حقوق بشر ایران، ۲۴ مردادماه ۱۴۰۴ – محمد نجفی، وکیل دادگستری و فعال سرشناس حقوق بشر که این روزها در بند ۷ زندان اوین دوران محکومیت خود را می‌گذراند، با انتشار فایل صوتی از داخل زندان، نسبت به سرنوشت پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام که به طرز مشکوکی ناپدید شدهاند، هشدار داد. این نامه، که در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۴۰۴ منتشر شده، تصویری از درد و اضطراب همبندان و خانواده‌های این زندانیان ارائه می‌دهد و بار دیگر پرده از نقض گسترده حقوق بشر در ایران برمی‌دارد.
یک هفته بی‌خبری مطلق
بنا بر گزارش‌های موثق، نزدیک به یک هفته از ناپدید شدن وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، اکبر (شاهرخ) دانشور، بابک علیپور و محمد تقوی می‌گذرد. این پنج زندانی سیاسی که همگی محکوم به اعدام هستند، روز جمعه ۱۷ مرداد ۱۴۰۴، در جریان انتقال گسترده زندانیان از زندان فشافویه به زندان اوین، از دیگران جدا شدند.
منابع نزدیک به پرونده می‌گویند پیش‌تر به آنان اطلاع داده شده بود که مقصد انتقالشان زندان قزلحصار خواهد بود. حتی مأموران انتقال نیز در ابتدا این موضوع را تأیید کرده بودند. اما ساعاتی بعد، مسئولان قزلحصار اعلام کردند که هیچ‌یک از این پنج زندانی به آنجا منتقل نشده‌اند. از آن زمان، خبری از محل نگهداری و وضعیت آنان در دست نیست و مقامات قضایی و امنیتی به پرسش‌های مکرر خانواده‌ها پاسخ نداده‌اند.
محمد نجفی در نامه خود با بیانی شاعرانه اما سرشار از تلخی، به این واقعه واکنش نشان داده است:
« دو راهی اوین – قزلحصار.
محکومان به اعدام از جمع منها شدهاند و به رنج ما ضرب خورد.
با دستبند لبخند دست تکان می‌دادند و معلوم نبود.
از زندانیان خداحافظی می‌کنند یا از زندگی؟
چه برزخ زجری چه برزخ زجری چه برزخ زجری
مسیری که آمالش آزادی است
در ۲ راهی مرگ و زندگی دوست تان را از هم جدا میکند.
و دل آهن را نرم میکند.
چه رسد به دل آدم.
و این سفر ازلی.
ابدی میکند نفرین جدایی را.
نفرین جدایی را.
اینک که هشت بهار
همبندی اعدام و شکنجه و تازیانه بوده‌ام.
از فراسوی سیاهی روزگار انتظار می‌کشم.
سلام به جای دشنام.
نوازش به جای تازیانه گل به جای گلوله.
بافتن گیسوی یار به جای بافتن طناب دار.
تقدیم به تمام کسانی که برای آزادی و عدالت جان فدا کردن جان فدا می‌کنند و جان فدا خواهند کرد.
محمد نجفی ۲۳ مرداد ۱۴۰۴ بند ۷ زندان اوین»
محمد نجفی که هشت سال از زندگی‌اش را در کنار همبندان خودگذرانده، این جدایی را «نفرین ابدی» خوانده و با زبانی سرشار از امید، آرزوی جایگزینی «سلام به جای دشنام» و «گل به جای گلوله» را بیان کرده است.
محمد نجفی، وکیل و فعال حقوق بشر اهل اراک، نخستین‌بار در سال ۱۳۹۷ به دلیل پیگیری قضایی پرونده مرگ مشکوک وحید حیدری، یکی از بازداشت‌شدگان اعتراضات دی‌ماه ۱۳۹۶، بازداشت شد. مقامات امنیتی مرگ حیدری را «خودکشی» اعلام کردند، اما محمد نجفی با انتشار اسناد و شهادت‌ها، روایت شکنجه و قتل را مستند ساخت.
پیگیری این پرونده حساس به بازداشت‌های مکرر او انجامید و در نهایت، با اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام»، «نشر اکاذیب» و «توهین به خامنه‌ای»، به بیش از ۲۱ سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق و جریمه نقدی محکوم شد. او در حال حاضر در زندان اوین محبوس است و از رسیدگی پزشکی مناسب محروم مانده است.
محرومیت دائم از وکالت
در تازه‌ترین اقدام علیه این وکیل دادگستری، دادگاه عالی انتظامی قضات در تاریخ اول دی ۱۴۰۳، حکم محرومیت دائم او از حرفه وکالت را صادر کرد؛ حکمی که روند صدور آن با تخلفات و ملاحظات سیاسی آشکار همراه بوده است.
به گفته مصطفی نیلی، وکیل دیگر، این روند از اسفند ۱۳۹۸ و با نامه‌نگاری دادیار اجرای احکام اراک آغاز شد. هرچند دادسرای انتظامی کانون وکلای دادگستری مرکزی در دی ۱۴۰۲، با استناد به «مرور زمان» حکم به موقوفی تعقیب داده بود، اما اعتراض دادستان انتظامی وقت باعث شد که پرونده به شعبه اول دادگاه عالی انتظامی قضات برود و حکم نهایی به زیان محمد نجفی صادر شود.
بی‌پاسخی مقامات و نگرانی خانواده‌ها
ناپدید شدن پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام موجی از نگرانی و خشم را میان خانواده‌ها و فعالان حقوق بشر ایجاد کرده است. به گفته منابع مطلع، برخی از خانواده‌ها حتی تهدید شدهاند که «برای حفظ جان عزیزانشان سکوت کنند». این رفتار، نقض آشکار اصل شفافیت قضایی و حق اطلاع خانواده از وضعیت زندانی است.
سازمان‌های حقوق بشری از جمله عفو بین‌الملل، خواستار اعلام فوری محل نگهداری این زندانیان و توقف هرگونه رفتار غیرقانونی با آنان شدهاند.
بی‌سواد، بی‌رحم، جانی؛ محمد مقیسه
زندانی سیاسی محمد تقوی سنگدهی کیست؟
ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: حق حیات، که اجرای اعدام و تهدید به آن، بدون دادرسی عادلانه، ناقض آن است.
ماده ۷ همان میثاق: منع شکنجه و رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز.
ماده ۹ همان میثاق: حق آزادی و امنیت شخصی و ممنوعیت بازداشت یا ناپدیدسازی خودسرانه.
ماده ۱۴ همان میثاق: حق دادرسی عادلانه و علنی، از جمله دسترسی به وکیل و دفاع مؤثر.
ماده ۱۰ همان میثاق: رفتار انسانی با تمامی افراد محروم از آزادی، از جمله حق برخورداری از شرایط مناسب زندان.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر