۲۰ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
فرامرز صبوری‌فر پس از یک سال تحمل حبس، در ۲۵ خرداد ۱۴۰۴ آزاد شد اما آزادی برای او پایان مشکلات نبود. به دلیل سوابق سیاسی‌اش، تمامی کارفرمایان از استخدام وی خودداری کردند و حتی از محل کار قبلی‌اش در جمعیت هلال‌احمر نیز به دلیل پرونده سیاسی‌اش اخراج شد
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۲۰مرداد ماه ۱۴۰۴ – فرامرز صبوری‌فر، زندانی سیاسی سابق و فعال هوادار مجاهدین خلق، پس از آزادی از زندان، با مشکلات جدی معیشتی، درمانی و اجتماعی روبه‌رو شده است. این فعال سیاسی که در جریان بازداشت با بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و فشار خون بالا دست و پنجه نرم می‌کرد، اکنون در شرایطی بحرانی قرار دارد که نه تنها سلامتی‌اش تهدید می‌شود، بلکه در تأمین نیازهای زندگی و درمان فرزند بیمار خود نیز ناتوان مانده است.
فرامرز صبوری‌فر که متولد سال ۱۳۶۱ در سمنان و ساکن تهران است، در تاریخ ۶ خرداد ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او به اتهامات سنگینی همچون «اجتماع و تبانی»، «اقدام علیه امنیت داخلی و خارجی کشور»، «فعالیت در راستای براندازی نظام» و «عضویت در جمعیت‌های معارض» متهم گردید. در نهایت، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، وی را به چهار سال حبس محکوم کرد که پس از اعتراض، این حکم به سه سال کاهش یافت.
در جریان بازداشت، تلفن همراه صبوری‌فر نیز مصادره شده و ارتباط او با دنیای بیرون تا حد زیادی قطع گردید. این شرایط سخت باعث شد دوران بازداشت او با محدودیت‌ها و فشارهای مضاعفی همراه باشد.
بیماری و وضعیت جسمانی در دوران زندان
فرامرز صبوری‌فر پیش از بازداشت به بیماری‌های دیابت و فشار خون بالا مبتلا بود و در زندان نیز به دلیل کمبود رسیدگی پزشکی مناسب، وضعیت جسمانی‌اش به شدت رو به وخامت گذاشت. منابع مطلع گزارش داده‌اند که در طول مدت حبس، او بارها در معرض خطر جدی سکته قلبی قرار داشته است. این کم‌توجهی به وضعیت پزشکی زندانیان سیاسی از جمله نقض آشکار حقوق بشر به شمار می‌رود که بارها مورد انتقاد نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است.
آزادشدن اما گرفتار بیکاری و محرومیت
فرامرز صبوری‌فر پس از یک سال تحمل حبس، در ۲۵ خرداد ۱۴۰۴ آزاد شد اما آزادی برای او پایان مشکلات نبود. به دلیل سوابق سیاسی‌اش، تمامی کارفرمایان از استخدام وی خودداری کردند و حتی از محل کار قبلی‌اش در جمعیت هلال‌احمر نیز به دلیل پرونده سیاسی‌اش اخراج شد. این وضعیت دشوار معیشتی باعث شده که فرامرز نتواند هزینه‌های درمان فرزند ۱۰ ساله و بیمار خود را تأمین کند.
فرزند ۱۰ ساله صبوری‌فر در دوران بازداشت پدر تحت فشارهای روحی و روانی شدیدی قرار داشت. منابع نزدیک به خانواده گفته‌اند که این کودک تنها در یک جلسه دادگاه موفق به دیدار با پدر شده و همان دیدار نیز با اظهارات تهدیدآمیز قاضی علیه پدر، شدت بیماری او را تشدید کرده است. قاضی افشاری با بیان اتهاماتی علیه پدر، با گفتن این جمله که «پدرت با آدم کشها همکاری کرده» موجب تشدید بیماری این کودک شده است.
پاسخگویی مقامات و نقض حقوق بشر
وضعیت کنونی فرامرز صبوری‌فر نمایانگر چالش‌های جدی است که بسیاری از زندانیان سیاسی سابق پس از آزادی با آن مواجه‌اند. عدم رسیدگی پزشکی در زندان، محرومیت از حق اشتغال و فشارهای اقتصادی و اجتماعی نمونه‌هایی از نقض حقوق بنیادین انسانی است که متأسفانه بارها توسط نهادهای حقوق بشری مستند شده‌اند.
نهادهای بین‌المللی و فعالان حقوق بشر بارها خواستار تضمین حقوق اولیه زندانیان سیاسی، از جمله حق برخورداری از خدمات پزشکی و امکان بازگشت به زندگی اجتماعی پس از آزادی شده‌اند. اما تجربه‌های متعدد نشان داده که مسئولان قضایی و امنیتی دیکتاتوری حاکم کمتر به این خواسته‌ها پاسخ می‌دهند و عمدتاً تلاش می‌کنند تا با سرکوب، زندانیان سیاسی را منزوی کنند.
افشای قاسم صحرایی، ماموری که از شکنجه و کتک زدن زندانیان لذت می‌برد
روایت مستند یک زندانی سیاسی از « شنبه سیاه قزلحصار»
همچنین باید توجه داشت که فشار بر خانواده‌های زندانیان سیاسی، به ویژه کودکان آن‌ها، یکی از چالش‌های بزرگ حقوق بشری است. فرزند فرامرز صبوری‌فر نمونه‌ای ملموس از این معضل است که تحت تأثیر بازداشت و اتهامات علیه پدر، در وضعیت بحرانی جسمی و روحی قرار گرفته است.
این موضوع یادآور ضرورت توجه ویژه به حمایت روانی و درمانی خانواده‌های زندانیان سیاسی است که اغلب در سایه سیاست‌های امنیتی دولت، فراموش می‌شوند.
دعوت به حمایت و همبستگی
در شرایطی که فعالان سیاسی و زندانیان سابق همچنان در معرض فشارهای شدید قرار دارند، لازم است نهادهای حقوق بشری و رسانه‌های مستقل بیش از پیش به انعکاس وضعیت آنان بپردازند و صدای آنان باشند.
حمایت از فرامرز صبوری‌فر و دیگر زندانیان سیاسی آزاد شده‌ای که درگیر مشکلات معیشتی و پزشکی هستند، تنها راه مقابله با سیاست‌های سرکوبگرانه و نقض حقوق بشر است.
در نهایت، خواسته‌ای روشن و مشخص باقی می‌ماند: حق دسترسی به خدمات پزشکی و تأمین معیشت برای همه زندانیان سیاسی آزاد شده، بدون هیچ تبعیض یا مانعی، باید به صورت فوری و جدی تضمین گردد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر