۹ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
اکبر باقری، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، بیش از دو ماه است که از دریافت خدمات درمانی حیاتی محروم مانده است؛ محرومیتی که نگرانی‌های جدی درباره سلامت و جان او ایجاد کرده است
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۹ شهریورماه ۱۴۰۴ – مسئولان زندان قزلحصار بیش از دو ماه است که مانع اعزام زندانی سیاسی اکبر باقری به مراکز درمانی تخصصی می‌شوند. این زندانی سیاسی که با بیماری‌های جدی گوارشی، روده و معده دست‌وپنجه نرم می‌کند، به گفته نزدیکانش به شدت دچار درد، ورم روده و مشکلات جسمی آشکار شده است. حتی فعالیت‌های روزمره نیز برای او دشوار شده و نیاز فوری به کلونوسکوپی و سونوگرافی دارد. با وجود این شرایط، حاکمیت تاکنون از اعزام او به بیمارستان امتناع کرده است.
اکبر باقری علاوه بر مشکلات روده و معده، به بیماری‌های دیگری از جمله اختلالات هموگلوبین خون، مشکلات کبدی و هموروئید نیز مبتلاست. بسیاری از این بیماری‌ها نیازمند مراقبت‌های تخصصی و حتی جراحی هستند. با این حال، محرومیت از درمان و عدم دسترسی به خدمات پزشکی در زندان، جان او را به شدت تهدید می‌کند.
روند قضایی ناعادلانه
اکبر باقری آخرین بار در ۲۰ آبان ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از دو ماه بازجویی در بازداشتگاه اطلاعات سپاه، به زندان قزلحصار منتقل شد. دادگاه او در اردیبهشت ۱۴۰۴ در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار و حکم سه سال و هفت ماه حبس به اتهام «اجتماع و تبانی برای برهم زدن امنیت کشور» صادر شد.
این حکم در شرایطی صادر گردید که وی از دسترسی به وکیل منتخب و حق دادرسی عادلانه محروم بوده است. پرونده او نیز مانند بسیاری دیگر از پرونده‌های سیاسی، بر پایه اتهامات کلی و بدون ارائه مستندات روشن شکل گرفته است.
این نخستین‌بار نیست که اکبر باقری با فشارهای امنیتی و محرومیت‌های سنگین مواجه می‌شود. او نخستین بار در اسفند ۱۳۹۶ در جریان تجمع اعتراضی مالباختگان مقابل مجلس بازداشت و در دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به ۹ سال زندان محکوم شد. طی سال‌های بعد بارها بین زندان‌های مختلف از جمله اوین، تهران بزرگ و رجایی‌شهر جابه‌جا شد و حتی هدف حمله زندانیان اجیرشده قرار گرفت.
پس از آتش‌سوزی زندان اوین در مهر ۱۴۰۱، وی به زندان رجایی‌شهر منتقل شد و در اردیبهشت ۱۴۰۲ به طور موقت آزاد گردید. اما چند ماه بعد دوباره بازداشت شد و اکنون در قزلحصار تحت فشار مضاعف قرار دارد.
زندانی سیاسی احسان فریدی کیست؟
وخامت حال رفیق سلیمی؛ محرومیت از درمان فعال کارگری زندانی در سنندج
محرومیت اکبر باقری از خدمات درمانی، نقض آشکار چندین اصل بنیادین حقوق بشر به شمار می‌رود:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع شکنجه و رفتار غیرانسانی یا تحقیرآمیز.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: حق رفتار انسانی با زندانیان.
ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی: حق برخورداری از بالاترین استاندارد سلامت جسمی و روانی.
نادیده گرفتن نیازهای پزشکی زندانیان، به‌ویژه زمانی که بیماری‌های مزمن و تهدیدکننده حیات وجود دارد، به عنوان شکلی از شکنجه و بدرفتاری شناخته می‌شود. این اقدام نه‌تنها ناقض تعهدات بین‌المللی ایران است، بلکه نشان‌دهنده فقدان حداقل استانداردهای انسانی در زندان‌های این کشور محسوب می‌شود.
تداوم محرومیت درمانی برای اکبر باقری می‌تواند به بروز مشکلات حاد پزشکی و حتی مرگ او منجر شود. سابقه برخورد با زندانیان سیاسی نشان داده است که محرومیت عامدانه از خدمات پزشکی به‌عنوان ابزاری برای فشار و مجازات غیرقانونی به کار می‌رود.
کارشناسان حقوق بشر بارها هشدار داده‌اند که جان زندانیان سیاسی در ایران به دلیل شرایط غیرانسانی زندان‌ها و ممانعت از دسترسی به درمان در معرض خطر است. در پرونده اکبر باقری نیز نشانه‌های آشکار این سیاست به چشم می‌خورد؛ سیاستی که علاوه بر نقض آشکار حقوق بشر، امنیت جانی او را به طور جدی تهدید می‌کند.
پرونده اکبر باقری نمونه‌ای روشن از وضعیت وخیم زندانیان سیاسی در ایران است؛ وضعیتی که در آن بیماری‌های جدی نادیده گرفته می‌شوند و دسترسی به درمان به ابزاری برای فشار و شکنجه تبدیل شده است. با توجه به شرایط جسمی خطرناک این زندانی، هرگونه تأخیر در اعزام او به مراکز درمانی تخصصی می‌تواند پیامدهای غیرقابل جبرانی به دنبال داشته باشد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر