۵ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
مختار آلبوشوکه از اسفندماه ۱۳۸۹ تاکنون بدون حتی یک روز مرخصی در زندان‌های اهواز، ابتدا در زندان کارون و سپس در زندان مرکزی شیبان، دوران محکومیت خود را سپری می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۵ شهریورماه ۱۴۰۴ – مختار آلبوشوکه، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، با پرونده‌سازی تازه‌ای از سوی نهادهای امنیتی مواجه شده و قرار بازداشت شش‌ماهه او که نخستین بار در آذرماه ۱۴۰۳ صادر شده بود، در فروردین ۱۴۰۴ برای دومین بار تمدید شده است. این پرونده جدید به اتهام «ارتباط با زندانیان سیاسی آزاد شده از زندان شیبان» تشکیل شده و نگرانی‌ها درباره وضعیت جسمانی و روانی این زندانی را افزایش داده است.
مختار آلبوشوکه از اسفندماه ۱۳۸۹ تاکنون بدون حتی یک روز مرخصی در زندان‌های اهواز، ابتدا در زندان کارون و سپس در زندان مرکزی شیبان، دوران محکومیت خود را سپری می‌کند. او در جریان محاکمات سال‌های گذشته به اتهامات امنیتی مبهم و فاقد مستندات روشن به حبس ابد محکوم شده بود. طی این سال‌ها، خانواده‌اش بارها خواستار رسیدگی پزشکی و اعطای مرخصی درمانی به دلیل ابتلای او به بیماری فتق شده‌اند، اما این درخواست‌ها همواره با مخالفت مقامات قضایی و امنیتی روبه‌رو شده است.
تشکیل پرونده جدید و انتقال به بازداشتگاه پاوا
منابع نزدیک به خانواده مختار آلبوشوکه می‌گویند در آذرماه ۱۴۰۳، مأموران امنیتی پرونده تازه‌ای علیه او گشودند و مدعی شدند که وی از داخل زندان با برخی زندانیان سیاسی آزادشده ارتباط برقرار کرده است. بر همین اساس، روز پنجشنبه ۱۵ آذر همان سال، او از زندان شیبان به بازداشتگاه پلیس امنیت عمومی فراجا (پاوا) منتقل شد.
در این بازداشتگاه، به گفته منابع آگاه، او تحت شکنجه‌های جسمی و روحی شدید قرار گرفت. یکی از روش‌های شکنجه، «ضرب و شتم با دست و پا بسته در حالت پامِرغی» عنوان شده است. خانواده آلبوشوکه نیز تأیید کرده‌اند که آثار جراحت و کبودی پس از بازگشت به زندان بر بدن او مشهود بوده است.
مختار آلبوشوکه در نامه‌ای که از درون زندان به بیرون فرستاده، جزئیات شکنجه‌های اعمال‌شده را شرح داده است. او نوشته است:
«گفتم: من بیماری فتق شدیدی دارم نزنید لطفا! مأمور کنار دستی که گوئی با شنیدن این حرف من احساسات سادیستیکش به غلیان آمده بود، با پوزخندی گفت: خوب چه بهتر! و با فحاشی رکیک ادامه داد که بلائی سرت بیارم که فتقت یادت بره و سپس با تمام قدرت با مشت به زیر شکمم ضربه زد.»
این زندانی سیاسی همچنین توضیح داده است که مأموران تلاش داشتند با گرفتن اعتراف اجباری از او و فرد دیگری که بازداشت کرده بودند، ارتباط سازمان‌یافته‌ای میان زندانیان سیاسی ایجاد و پرونده‌ای سنگین‌تر علیه او تنظیم کنند.
حمزه درویش؛ افشای تشویق به خودکشی زندانیان توسط مقامات زندان لاکان رشت
حمید حاج جعفر کاشانی: حتی مزار مبارزان هم از تجاوزات در امان نیست!
اعتصاب غذا و بازگشت به زندان
در واکنش به شکنجه‌ها و فشارهای امنیتی، مختار آلبوشوکه دست به اعتصاب غذا زد. او در همان نامه نوشته است که هدفش از این اقدام، اعتراض به رفتار غیرانسانی مأموران و آشکار ساختن حقیقت درباره وضعیت خود بوده است. سرانجام، پس از گذشت نزدیک به دو هفته، او در تاریخ ۲۷ آذر ۱۴۰۳ به زندان شیبان بازگردانده شد.
با وجود این، فشارهای امنیتی بر او کاهش نیافته و شرایط جسمانی‌اش به دلیل ابتلا به بیماری فتق و محرومیت از درمان مناسب وخیم‌تر گزارش شده است. منابع حقوق بشری می‌گویند که مقامات زندان نه‌تنها از اعزام او به بیمارستان جلوگیری می‌کنند بلکه به طور عامدانه او را در شرایط دشوار نگه می‌دارند.
بر اساس موازین بین‌المللی و اسناد حقوق بشری، شرایط تحمیل‌شده بر مختار آلبوشوکه مصداق بارز نقض چندین ماده حقوق بشری است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ کس نباید تحت شکنجه یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» انتقال این زندانی به بازداشتگاه پاوا و اعمال شکنجه‌های جسمی و روحی نقض آشکار این اصل است.
ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هیچ کس نباید به طور خودسرانه بازداشت یا زندانی شود.» تمدیدهای پیاپی بازداشت موقت آلبوشوکه بدون رسیدگی عادلانه قضایی، نقض این ماده محسوب می‌شود.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «با همه افرادی که از آزادی محروم شده‌اند باید با انسانیت و احترام به شأن ذاتی انسان رفتار شود.» رفتار تحقیرآمیز و ضرب و شتم مأموران امنیتی نقض جدی این ماده است.
ماده ۱۲ میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی: «حق هر کس به برخورداری از بالاترین استاندارد قابل دستیابی سلامت جسمی و روانی.» جلوگیری از دسترسی آلبوشوکه به درمان بیماری فتق، تضییع حق اساسی او در سلامت است.
خانواده مختار آلبوشوکه بارها با ارسال نامه و تماس‌های مکرر خواستار رسیدگی فوری به وضعیت او شده‌اند. آنان می‌گویند: «مختار سال‌هاست بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می‌برد. اکنون بیماری جسمی‌اش وخیم شده و مقامات به جای درمان، او را شکنجه و تحت فشارهای بیشتر قرار می‌دهند.»
سازمان‌های حقوق بشری نیز بارها نسبت به پرونده‌سازی علیه زندانیان سیاسی و استفاده از شکنجه برای گرفتن اعتراف اجباری هشدار داده‌اند. به گفته این نهادها، ادامه چنین روندی می‌تواند به «مرگ تدریجی» زندانیان سیاسی منجر شود.
پرونده مختار آلبوشوکه بار دیگر نشان می‌دهد که زندانیان سیاسی در ایران نه‌تنها از حقوق اولیه خود محرومند، بلکه با پرونده‌سازی‌های جدید و تمدید بازداشت‌های خودسرانه مواجه می‌شوند. بی‌توجهی به وضعیت جسمانی این زندانی و محرومیت او از درمان، نگرانی‌ها درباره سلامت و حتی جان وی را دوچندان کرده است.
کارشناسان حقوق بشر معتقدند که تنها نظارت بین‌المللی و فشار جامعه جهانی می‌تواند مانع از تداوم چنین روندهایی شود؛ روندی که به گفته آنان، در تعارض آشکار با تعهدات ایران در قبال کنوانسیون‌ها و میثاق‌های بین‌المللی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر