۳۰ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی محمدعلی اکبری منفرد علاوه بر فلج از ناحیه پاها، از بیماری‌های متعددی همچون ناراحتی‌های قلبی، مشکلات مغزی، پروستات و فشار خون بالا رنج می‌برد. با این حال، مسئولان زندان فشافویه از ارائه خدمات درمانی پایه مانند کنترل فشار خون، معاینه‌های دوره‌ای قلب و دسترسی به داروهای ضروری خودداری کرده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۳۰ مردادماه ۱۴۰۴ – گزارش‌های دریافتی حاکی از آن است که محمدعلی اکبری منفرد، زندانی سیاسی ۵۸ ساله، همراه با فرزندش امیرحسن اکبری منفرد همراه با سایر زندانیان سیاسی از این زندان به زندان اوین منتقل نشده اند. این پدر و پسر به تیپ ۶ زندان فشافویه منتقل شده و در شرایط بسیار سختی به‌سر می‌برند. محمدعلی اکبری منفرد نه تنها با مشکلات حاد جسمی و بیماری‌های متعدد دست‌وپنجه نرم می‌کند، بلکه از حداقل حقوق انسانی و امکانات درمانی نیز محروم است. او در سالنی با بیش از ۳۵۰ زندانی عادی و دارای جرائم اجتماعی محبوس شده است؛ وضعیتی که شرایط زیستی و امنیتی او را به‌شدت دشوار و غیرقابل تحمل ساخته است.
فشار بر زندانی سیاسی محمدعلی اکبری منفرد با درج نشدن عنوان جرم سیاسی
بر اساس گزارش‌های موجود، علت عدم انتقال این پدر و پسر به زندان اوین، مسئله درج نشدن عنوان «جرم سیاسی» بر روی کارت زندان آنهاست. در حالی‌که انتظار می‌رفت پس از تبرئه از اتهام قتل، این عنوان اصلاح شود تا امکان انتقالشان به اوین فراهم گردد؛ در حالی که چنین اقدامی به عمد صورت نگرفته و این دو زندانی سیساسی در میان زندانیان جرائم سنگین اجتماعی، در فشافویه نگاه داشته شده‌اند. این تصمیم‌گیری وزارت اطلاعات، برای اعمال فشار هر چه بیشتر بر این دو زندانی سیاسی است که با استانداردهای بین‌المللی حقوق زندانیان در تضاد آشکار قرار دارد.
محمدعلی اکبری منفرد سال‌هاست که با فلج مادرزادی پا زندگی می‌کند و توانایی راه‌رفتن مستقل ندارد. او تنها با کمک واکر یا عصا و یا ویلچر قادر به حرکت محدود است. اما از زمان حمله به زندان اوین و گم‌شدن یکی از عصاهایش، وضعیت جسمانی او وخیم‌تر شده و اکنون حتی در انجام ابتدایی‌ترین امور روزانه، مانند رفتن به سرویس بهداشتی یا تهیه غذا، وابسته به کمک دیگر زندانیان است.
این زندانی علاوه بر فلج بودن، از بیماری‌های متعددی همچون ناراحتی‌های قلبی، مشکلات مغزی، پروستات و فشار خون بالا رنج می‌برد. با این حال، مسئولان زندان فشافویه از ارائه خدمات درمانی پایه مانند کنترل فشار خون، معاینه‌های دوره‌ای قلب و دسترسی به داروهای ضروری خودداری کرده‌اند. محرومیت او از خدمات پزشکی مصداق روشن نقض قواعد حداقل استاندارد سازمان ملل برای رفتار با زندانیان (قواعد نلسون ماندلا) است که در مواد ۲۴ تا ۲۷ به ضرورت مراقبت‌های پزشکی برابر با جامعه بیرون از زندان تأکید دارد.
وضعیت اکبری منفرد نمونه بارزی از نقض تعهدات بین‌المللی ایران در حوزه حقوق بشر است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع رفتار بی‌رحمانه و غیرانسانی. نگهداری فرد معلول و بیمار در محیط فاقد امکانات درمانی نقض آشکار این اصل است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: لزوم رفتار انسانی و احترام به کرامت ذاتی زندانیان. محرومیت اکبری منفرد از امکانات اولیه پزشکی نقض این ماده است.
قواعد نلسون ماندلا، ماده ۲۵: الزام به فراهم آوردن دسترسی فوری زندانیان بیمار به مراکز درمانی تخصصی. عدم انتقال وی به بیمارستان یا حتی به زندانی با شرایط مناسب، نقض این قاعده است.
ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی: حق هر فرد برای برخورداری از بالاترین استاندارد سلامت جسمی و روانی. محرومیت او از دارو و امکانات نقض مستقیم این ماده محسوب می‌شود.
این موارد نشان می‌دهد که نگهداری اکبری منفرد در شرایط فعلی نه تنها غیرقانونی بلکه مصداق شکنجه سفید و بی‌توجهی سیستماتیک به حقوق بنیادین زندانیان است.
بازداشت و تحقیر پنج جوان در چایپاره توسط نیروی انتظامی
اعدام ۳ زندانی از جمله یک زن در زندان‌های شیراز و اصفهان
زندان فشافویه که به‌طور رسمی «ندامتگاه تهران بزرگ» نامیده می‌شود، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران از منظر وضعیت بهداشتی و انسانی است. سالن‌هایی با تراکم بیش از چند صد زندانی، کمبود شدید امکانات بهداشتی، آب آشامیدنی آلوده، غذای بی‌کیفیت و فقدان خدمات درمانی، نبود امکانات سرمایشی و گرمایشی، شرایطی ایجاد کرده که بارها باعث اعتراض زندانیان و گزارش نهادهای حقوق بشری شده است.
اکبری منفرد به‌عنوان فردی معلول و بیمار، اکنون در یکی از این سالن‌ها با بیش از ۳۵۰ زندانی عادی نگهداری می‌شود؛ محیطی که نه تنها هیچ تناسبی با وضعیت او ندارد بلکه سلامت و امنیت جانی او را تهدید می‌کند. بر اساس استانداردهای جهانی، زندانیان معلول باید در محل‌هایی ویژه با امکانات پزشکی کافی نگهداری شوند، نه در کنار زندانیان خطرناک.
نگهداری زندانیان سیاسی محمدعلی اکبری منفرد و فرزندش امیرحسن اکبری منفرد در چنین شرایطی، مسئولیت مستقیم مقامات قضایی و سازمان زندان‌ها را در پی دارد. مطابق ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، حق حیات یک حق بنیادین غیرقابل تعلیق است. هرگونه کوتاهی در رسیدگی پزشکی و انتقال او به مکان مناسب، تهدیدی مستقیم علیه حق حیات محسوب می‌شود.
پرونده محمدعلی اکبری منفرد بار دیگر نشان داد که زندانیان سیاسی در ایران با شرایطی به‌مراتب دشوارتر از سایر زندانیان مواجه‌اند. محرومیت یک زندانی فلج و بیمار از حداقل امکانات درمانی و نگهداری او در محیطی غیرانسانی، نه تنها مصداق شکنجه و نقض حقوق بشر است بلکه سلامت و جان او را در معرض خطر جدی قرار داده است.
جامعه بین‌المللی، نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی باید نسبت به وضعیت این زندانی واکنش فوری نشان دهند و فشار بر حکومت ایران برای انتقال او به زندانی مناسب و دسترسی به درمان را افزایش دهند. بی‌تردید، ادامه این روند می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای جان این زندانی سیاسی در پی داشته باشد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر