۷ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
محمد اکبری منفرد از بستگان نزدیک مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی شناخته‌شده است که بیش از ۱۵ سال است بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به‌سر می‌برد
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۷ شهریورماه ۱۴۰۴ – در ادامه سیاست‌های نگران‌کننده محرومیت درمانی علیه زندانیان سیاسی، وضعیت جسمانی محمد اکبری منفرد، زندانی سیاسی ۵۸ ساله، در زندان فشافویه به مرحله بحرانی رسیده است. او که سال‌ها از بیماری‌های متعددی از جمله دیابت، فلج پا، مشکلات قلبی، فشار خون و پروستات رنج می‌برد، این روزها با زخم شدید انگشتان پا و افزایش خطرناک قند خون در شرایطی نامناسب نگهداری می‌شود. گزارش‌ها حاکی است که با وجود وخامت وضعیت، این زندانی سیاسی بدون دریافت مراقبت‌های پزشکی تخصصی از بیمارستان به زندان بازگردانده شده و همچنان از انتقال به زندان اوین محروم است.
وضعیت بحرانی سلامتی
محمد اکبری منفرد در حالی در تیپ ۶ زندان فشافویه نگهداری می‌شود که شرایط جسمی‌اش به شدت رو به وخامت گذاشته است. به دلیل بالا بودن سطح قند خون و فقدان رسیدگی پزشکی مناسب، بخشی از انگشتان پای او دچار زخم‌های جدی شده که خطر بروز عفونت و حتی قطع عضو را در پی دارد. منابع مطلع می‌گویند که وی برای حرکت نیازمند واکر یا ویلچر است و در بسیاری از امور روزمره به کمک دیگر زندانیان وابسته است.
با وجود ضرورت فوری مراقبت‌های تخصصی از جمله کنترل مداوم قند و فشار خون، دسترسی به داروهای حیاتی و انجام معاینات قلبی، مسئولان زندان از ارائه خدمات پزشکی خودداری کرده‌اند. این محرومیت از درمان، نه تنها جان او را تهدید می‌کند بلکه نقض آشکار اصل «حق حیات» و استانداردهای حداقلی رفتار با زندانیان است.
یکی از موضوعات اصلی پرونده این زندانی سیاسی، عدم انتقال او و فرزندش امیرحسن منفرد به زندان اوین است. در مردادماه ۱۴۰۴، شماری از زندانیان سیاسی از زندان فشافویه به اوین منتقل شدند، اما نام محمد و پسرش در فهرست انتقالی‌ها قرار نگرفت. دلیل این اقدام، بنا بر اعلام مقامات، عدم درج عنوان «جرم سیاسی» بر کارت زندان آنان عنوان شده است؛ موضوعی که در عمل زمینه‌ساز ادامه فشار و نگهداری این دو زندانی در کنار محکومان جرائم عادی در شرایطی بسیار دشوار و بدون امکانات درمانی شده است.
این تصمیم در حالی اتخاذ شده که محمد اکبری منفرد از اتهام قتل تبرئه شده و پرونده او صرفاً به دلایل سیاسی و امنیتی گره خورده است. به باور ناظران، چنین رفتارهایی با هدف شکستن مقاومت زندانیان سیاسی و اعمال فشار روانی بر آنان و خانواده‌هایشان انجام می‌شود.
روند بازداشت و فشارهای امنیتی
محمد اکبری منفرد در تاریخ دوم بهمن ۱۴۰۳ بار دیگر بازداشت شد. تنها دو روز پس از آن، مأموران امنیتی با یورش به منزل او، پسرش امیرحسن را نیز بازداشت کردند. این بازداشت‌ها همراه با اعمال خشونت فیزیکی و ورود غیرقانونی به خانه صورت گرفت. از همان زمان، پدر و پسر تحت فشار مضاعف دستگاه امنیتی قرار گرفته و از بدیهی‌ترین حقوق قانونی خود محروم مانده‌اند.
محمد اکبری منفرد از بستگان نزدیک مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی شناخته‌شده است که بیش از ۱۵ سال است بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به‌سر می‌برد. مریم به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز و پیگیری دادخواهی درباره اعدام‌شدگان دهه ۶۰، به ۱۵ سال حبس محکوم شده است. ارتباط خانوادگی با چنین چهره‌ای، به باور بسیاری از فعالان حقوق بشر، از جمله دلایل افزایش فشارهای امنیتی بر محمد اکبری منفرد و خانواده‌اش بوده است.
اعدام ۶زندانی در زندان‌های شیراز، قزلحصار کرج و خرم‌آباد
هشدار عفو بین الملل درباره خطر اعدام چهار زندانی سیاسی کُرد در ایران
بر اساس گزارش‌های حقوق بشری، وضعیت محمد اکبری منفرد مصداق آشکار نقض چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشر است:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق حیات، آزادی و امنیت فردی. محرومیت از درمان جان او را مستقیماً تهدید می‌کند.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع شکنجه و رفتار ظالمانه. عدم دسترسی به دارو و مراقبت پزشکی، نوعی شکنجه خاموش محسوب می‌شود.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: الزام به رفتار انسانی با زندانیان. شرایط نگهداری او نقض آشکار این اصل است.
اصول حداقل سازمان ملل برای رفتار با زندانیان (قواعد ماندلا): زندانیان باید از خدمات پزشکی همانند جامعه برخوردار باشند، امری که در مورد او کاملاً نادیده گرفته شده است.
نگرانی نهادهای بین‌المللی
فعالان حقوق بشر می‌گویند ادامه چنین سیاست‌هایی می‌تواند به بروز فاجعه انسانی منجر شود. سازمان‌های بین‌المللی از جمله عفو بین‌الملل و گزارشگران ویژه سازمان ملل پیش‌تر بارها نسبت به وضعیت سلامت زندانیان سیاسی در ایران هشدار داده‌اند. در شرایطی که محمد اکبری منفرد نیاز فوری به مراقبت پزشکی دارد، ادامه بی‌توجهی می‌تواند جان او را به طور جدی تهدید کند.
وضعیت جسمانی وخیم محمد اکبری منفرد بار دیگر نشان می‌دهد که سیاست‌های حاکم بر زندان‌های ایران نه تنها در تضاد با تعهدات بین‌المللی این کشور است، بلکه جان انسان‌ها را در معرض خطری جدی قرار می‌دهد. محروم کردن زندانیان سیاسی از دسترسی به درمان، ابزاری برای فشار و شکنجه روانی آنان است؛ رویه‌ای که نقض آشکار کرامت انسانی محسوب می‌شود.
فعالان حقوق بشر هشدار داده‌اند که ادامه این وضعیت می‌تواند به مرگ تدریجی زندانیان سیاسی منجر شود؛ مرگی که مسئولیت مستقیم آن بر عهده مقامات قضایی و امنیتی دیکتاتوری حاکم خواهد بود. پرونده محمد اکبری منفرد امروز تنها یک نمونه از صدها مورد مشابه است، اما به روشنی نشان می‌دهد که تا چه اندازه ضرورت اقدام فوری و فشارهای جهانی برای نجات جان زندانیان سیاسی در ایران حیاتی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر