۳ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
زندانیان نیمه‌باز و رای‌باز سراوان بارها تلاش کرده‌اند صدای خود را به مسئولان برسانند، اما نتیجه‌ای نگرفته‌اند. آن‌ها می‌گویند: «هر بار که اعتراضی می‌کنیم، تهدید می‌شویم که به بندهای داخلی بازگردانده خواهیم شد. مسئولان زندان با استفاده از همین حربه، ما را وادار به سکوت می‌کنند»
کانون حقوق بشر ایران دوشنبه ۳ شهریورماه ۱۴۰۴ – جمعی از زندانیان نیمه‌باز و رای‌باز زندان سراوان با انتشار گزارشی از وضعیت اسفناک معیشتی و مالی خود، نسبت به سوءاستفاده‌های گسترده انجمن حمایت زندانیان و شرایط غیرانسانی داخل زندان اعتراض کرده‌اند. به گفته آنان، ماهانه میلیاردها تومان از درآمد کارگری زندانیان کسر می‌شود، اما هیچ مبلغی به حسابشان واریز نشده و خانواده‌هایشان در تنگنای شدید مالی قرار گرفته‌اند. همزمان، شرایط غیر بهداشتی و ازدحام در بندهای زندان سراوان، فشار مضاعفی بر آنان وارد کرده است.
بر اساس گزارش‌های رسیده، انجمن حمایت زندانیان سراوان که وظیفه آن در اصل پشتیبانی مالی و اجتماعی از زندانیان و خانواده‌های آنان است، نه تنها حمایتی ارائه نمی‌دهد، بلکه به ابزاری برای فشار و اخاذی از زندانیان تبدیل شده است.
سوءاستفاده مالی انجمن حمایت زندانیان
به گفته یکی از زندانیان: «انجمن حمایت از زندانیان سراوان از هر زندانی رای‌باز و نیمه‌باز ماهانه مبلغ ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند. در ظاهر قرار است یک‌ونیم میلیون تومان به حساب هر زندانی واریز شود، اما با گذشت سه ماه، هیچ پولی به حسابمان نیامده است. در حالی که این مبالغ را ما بابت کارگری، و با امضای سفته و ضمانت صاحب‌کار پرداخت می‌کنیم، انجمن مبالغ هنگفتی را بدون هیچ توضیحی برداشت می‌کند.»
این زندانی تأکید می‌کند که حدود ۶۰ نفر در همین وضعیت قرار دارند و مبالغی بیش از سه میلیارد تومان ماهانه به حساب انجمن واریز می‌شود، اما بخش اعظم آن یا با تأخیر زیاد پرداخت می‌شود یا به بهانه‌های مختلف کسر می‌گردد.
یکی دیگر از زندانیان می‌گوید: «من همین پول را خرج خانواده‌ام می‌کنم. حالا سه ماه است که هیچ واریزی نداشته‌ایم و برای تأمین هزینه‌های زندگی ناچار شدم قرض کنم. اگر نتوانیم پرداخت‌ها را انجام دهیم، تهدیدمان می‌کنند که دوباره به داخل زندان بازگردانده خواهیم شد. علاوه بر این، هر هفته سه بار باید از صبح تا ظهر در زندان حاضر شویم.»
این وضعیت موجب شده خانواده‌های زندانیان نیمه‌باز و رای‌باز نیز در تنگنای شدید اقتصادی قرار گیرند، چرا که تنها منبع درآمد آن‌ها همان مبالغ ناچیز کارگری زندانیان است.
زندانیان علاوه بر فشارهای مالی، از وضعیت اسفناک داخل زندان سراوان نیز خبر داده‌اند. یکی از آنان شرایط بندها را چنین توصیف می‌کند: «زندانیان داخل بند مجبورند در اتاق‌هایی با ظرفیت ۵×۵ متر زندگی کنند؛ در حالی که بیش از ۳۰ نفر در هر اتاق جای داده شده‌اند. نه کولر وجود دارد و نه سیستم تهویه مناسب. گرمای طاقت‌فرسا و نبود آب سرد شرایطی را ایجاد کرده که حتی اسیران جنگی هم تجربه نمی‌کنند.»
به گفته منابع مطلع، نبود امکانات بهداشتی و ازدحام بیش از حد در بندها باعث شیوع بیماری‌های پوستی و تنفسی میان زندانیان شده است. سیستم بهداری زندان نیز به شدت ناکارآمد بوده و عملاً پاسخگوی نیازهای درمانی زندانیان نیست.
تهدید، فشار و بی‌قانونی
زندانیان نیمه‌باز و رای‌باز سراوان بارها تلاش کرده‌اند صدای خود را به مسئولان برسانند، اما نتیجه‌ای نگرفته‌اند. آن‌ها می‌گویند: «هر بار که اعتراضی می‌کنیم، تهدید می‌شویم که به بندهای داخلی بازگردانده خواهیم شد. مسئولان زندان با استفاده از همین حربه، ما را وادار به سکوت می‌کنند.»
به گفته زندانیان، علاوه بر تهدید بازگشت به زندان بسته، از آنان خواسته می‌شود به‌طور مرتب و بدون دلیل روشن، چندین بار در هفته در زندان حاضر شوند. این رویه عملاً آزادی نیمه‌باز زندانیان را سلب کرده و فشار مضاعفی بر آنان و خانواده‌هایشان وارد کرده است.
زندانی سیاسی حمزه سواری؛ ۲برادر اعدام، یک عمر رنجی تلخ برای خانواده
وخامت وضعیت پدر شاهرخ دانشورکار؛ پدر دادخواه در بخش آی سی یو
انجمن حمایت یا انجمن فشار؟
بر اساس آیین‌نامه‌های رسمی، انجمن حمایت زندانیان باید در جهت بهبود وضعیت زندان‌ها و کمک به خانواده‌های بی‌بضاعت زندانیان فعالیت کند. با این حال، گزارش‌های زندانیان سراوان نشان می‌دهد که این انجمن نه تنها به وظایف خود عمل نمی‌کند، بلکه به مرکزی برای سوءاستفاده مالی و اخاذی از زندانیان و خانواده‌هایشان تبدیل شده است.
بسیاری از زندانیان معتقدند که بخش عمده مبالغ دریافتی صرف امور شخصی و رانت‌خواری مسئولان می‌شود. این موضوع، ضرورت نظارت نهادهای قضایی و حقوق بشری را بیش از پیش آشکار کرده است.
نقض حقوق بشر و درخواست رسیدگی فوری
زندانیان نیمه‌باز و رای‌باز سراوان در بیانی مشترک خواستار رسیدگی فوری به وضعیت خود شده‌اند. آنان تأکید کرده‌اند که ادامه این شرایط، علاوه بر نقض آشکار حقوق انسانی، خانواده‌های آنان را نیز به مرز نابودی کشانده است.
حقوق بنیادین زندانیان بر اساس میثاق‌های بین‌المللی و حتی قوانین داخلی ایران، شامل حق برخورداری از شرایط انسانی، تغذیه مناسب، خدمات درمانی و آزادی از شکنجه و رفتارهای تحقیرآمیز است. با این حال، آنچه در زندان سراوان می‌گذرد، نقض آشکار تمامی این اصول است.
یکی از زندانیان می‌گوید: «ما به هیچ عنوان حمایت نمی‌شویم. در عوض، با سوءاستفاده مالی، شرایط غیرانسانی و تهدید دائمی روبه‌رو هستیم. انگار هدف آن‌ها شکستن روح و روان ماست.»
شرایط زندان سراوان علاوه بر مشکلات مالی و سوءاستفاده‌های سیستماتیک، مصداق بارز نقض اصول بنیادین حقوق بشر است. بر اساس گزارش‌های موجود، موارد زیر به‌وضوح نقض شده‌اند:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق حیات، آزادی و امنیت): تهدید مداوم زندانیان به بازگرداندن به زندان بسته و رفتارهای تحقیرآمیز، امنیت روانی آنان را به‌شدت نقض کرده است.
ماده ۵ (ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی): شرایط اسفناک زندان، ازدحام شدید، نبود تهویه و آب سرد، و تهدیدهای مستمر علیه زندانیان، مصداق شکنجه جسمی و روانی است.
ماده ۹ (ممنوعیت بازداشت و تبعید خودسرانه): تهدید زندانیان نیمه‌باز و رای‌باز به بازگشت به زندان بسته، اقدامی خودسرانه و خلاف اصل قانونی بودن مجازات‌هاست.
ماده ۱۰ (حق دادرسی عادلانه): سوءاستفاده مالی انجمن و کسر مبالغ بدون شفافیت، حق دسترسی زندانیان به عدالت و نظارت قضایی را نقض می‌کند.
ماده ۲۵ (حق برخورداری از استاندارد مناسب زندگی): نبود تغذیه کافی، خدمات درمانی ناکارآمد و شرایط غیربهداشتی زندان، این ماده را آشکارا زیر پا گذاشته است.
اعتراض‌های اخیر زندانیان سراوان بار دیگر نشان می‌دهد که سیستم زندان‌های ایران نه محلی برای اصلاح و بازپروری، بلکه کانونی برای نقض حقوق بشر و سوءاستفاده‌های مالی است. سوءمدیریت، فساد، نبود امکانات بهداشتی و فشارهای مالی، زندانیان و خانواده‌هایشان را در شرایطی غیرقابل‌تحمل قرار داده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر