۲۱ مرداد, ۱۴۰۴دستهبندی اعدام
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» توانسته شعار مخالفت با اعدام را به بستری برای بیان مطالبات وسیعتری مانند آزادی زندانیان سیاسی، محاکمه آمران و عاملان سرکوب، و برچیدن ساختارهای ناقض حقوق بشر تبدیل کند
کانون حقوق بشر ایران، سهشنبه ۲۱ مردادماه ۱۴۰۴ – در هشتاد و یکمین هفته از آغاز کارزار اعتراضی «سهشنبههای نه به اعدام»، بار دیگر موجی از همبستگی، حضور و فریاد مردم در شهرهای مختلف ایران، پیام روشن و صریحی به حاکمیت داد: جامعه در برابر سیاست مرگ و اعدام سکوت نخواهد کرد. این کارزار که به نماد ملی مقاومت علیه سیاست اعداممحور دیکتاتوری حاکم تبدیل شده، سهشنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۴ با حضور گسترده شهروندان در دهها شهر کشور برگزار شد.
حضور در شهرهای مختلف؛ از آستارا تا همدان
این هفته، مردم معترض در شهرهایی همچون آستارا، بجنورد، بیرجند، تهران، خرمآباد، سبزوار، سرپل ذهاب، کرمان، همدان، سنقر و چندین شهر دیگر، با در دست داشتن پلاکاردها و تصاویر زندانیان محکوم به اعدام، بار دیگر صدای مخالفت خود را با مجازات مرگ بلند کردند. در پلاکاردها و دستنوشتهها شعارهایی چون:
«قسم به خون یاران، ایستادهایم تا پایان»
«فریاد ما از طنابهای دار شما قویتر است»
«ما خواهان آزادی زندانیان سیاسی هستیم»
«نه میبخشیم، نه فراموش میکنیم»
«حکومت اعدامی، سرنگون سرنگون»
«زندانی سیاسی آزاد باید گردد»
به وضوح دیده میشد؛ شعارهایی که نشان میداد مردم نه تنها با اعدام به عنوان یک ابزار سرکوب مخالفند، بلکه این سیاست را به طور مستقیم به ساختار سرکوبگر و ناقض حقوق بشر نظام حاکم پیوند میزنند.
یاد و تصویر زندانیان محکوم به اعدام در دست معترضاناین هفته حامیان کارزار، عکس پنج زندانی سیاسی که اخیراً از سوی مقامات قضایی به مکان نامعلومی منتقل شدهاند را حمل میکردند. این زندانیان که تحت حکم اعدام قرار دارند عبارتند از: وحید بنیعامریان، پویا قبادی، اکبر دانشورکار، بابک علیپور و محمد تقوی.
منابع حقوقبشری هشدار دادهاند که انتقال مخفیانه این زندانیان بدون اطلاع خانوادهها یا وکلایشان، میتواند مقدمه اجرای فوری حکم اعدام باشد.
خانوادهها؛ شجاعترین صدای «نه به اعدام»
گسترش حمایت مردمی از کارزار «سهشنبههای نه به اعدام»؛مادر زندانی سیاسی اکبر دانشورکار
یکی از بخشهای تأثربرانگیز این کارزار، نقش خانوادههای زندانیان محکوم به اعدام است. مادران، پدران و همسران این زندانیان، با وجود فشارهای امنیتی، تهدیدها و شرایط دشوار معیشتی، همچنان در صف مقدم اعتراض ایستادهاند.
مادر اکبر دانشورکار با وجود بیماری و کهولت سن، همراه با همسر بیمار خود در تجمعات حضور یافت و با در دست داشتن تصویر فرزندش و تراکتی با پیام «زندانیان سیاسی را آزاد کنید»، حمایت خود را از کارزار اعلام کرد.
در هفتههای اخیر، خانوادههای زندانیانی مانند وحید بنیعامریان، پویا قبادی ، در تجمعات مختلف حضور یافتهاند و خواستار لغو احکام ناعادلانه و آزادی فوری عزیزانشان شدهاند.
خانوادهههای یادشده با در دست داشتن نوشتههایی چون «نه به اعدام»، «زندانیان را آزاد کنید» و «از سهشنبههای نه به اعدام حمایت کنید» بر ادامه این مسیر تاکید کردند.
پیوند «نه به اعدام» با خواستههای گستردهتر آزادی و عدالت
تحلیلگران اجتماعی معتقدند که کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» توانسته شعار مخالفت با اعدام را به بستری برای بیان مطالبات وسیعتری مانند آزادی زندانیان سیاسی، محاکمه آمران و عاملان سرکوب، و برچیدن ساختارهای ناقض حقوق بشر تبدیل کند.
واکنش فعالان حقوق بشر و نهادهای بینالمللی
سازمانهای مدافع حقوق بشر بارها در بیانیههای خود خواستار توقف اعدامها در ایران و لغو فوری احکام صادره علیه زندانیان سیاسی شدهاند. آنان تاکید دارند که بسیاری از این احکام پس از محاکمات ناعادلانه و تحت شکنجه برای گرفتن اعتراف اجباری صادر شده است.
فعالان ایرانی و بینالمللی، کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» را نمونهای موفق از مقاومت و اعتراض در برابر سیاستهای سرکوبگرانه حکومت دانسته که توانسته توجه جهانی را به وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران جلب کند.
اعدام؛ ابزاری برای سرکوب و ایجاد رعبآمارها نشان میدهد که دیکتاتوری حاکم در سالهای اخیر یکی از بالاترین نرخهای اجرای حکم اعدام در جهان را داشته است. اعدام نه تنها به عنوان مجازات برای جرایم سنگین، بلکه بهویژه علیه مخالفان سیاسی و عقیدتی به کار گرفته شده است.
به گفته مدافعان حقوق بشر، این سیاست عملاً ابزاری برای ایجاد رعب عمومی و خاموش کردن صدای اعتراضات مردمی است.
فراخوان به تداوم و گسترش کارزار
حامیان این حرکت اعتراضی تاکید کردهاند که «نه به اعدام» باید به یک خواست فراگیر ملی و بینالمللی تبدیل شود. آنها از مردم ایران و ایرانیان خارج از کشور خواستهاند تا با حضور در تجمعات، انتشار تصاویر، نوشتن نامه به نهادهای بینالمللی و فشار بر دولتها برای اقدام دیپلماتیک، صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند.
نقض حقوق بشر در سیاست اعداممحوربر اساس اعلام نهادهای حقوق بشری، اجرای اعدام در ایران با نقض جدی مواد متعددی از «اعلامیه جهانی حقوق بشر» و «میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی» همراه است، از جمله:
ماده ۳: حق حیات؛ هیچکس نباید خودسرانه از زندگی محروم شود.
ماده ۵: ممنوعیت شکنجه و رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز.
ماده ۱۰: حق برخورداری از محاکمه عادلانه و علنی توسط دادگاهی مستقل و بیطرف.
ماده ۱۹: حق آزادی بیان و ابراز عقیده بدون ترس از مجازات.
هشتاد و یکمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» بار دیگر نشان داد که این جنبش مردمی، نه یک حرکت مقطعی، بلکه بخشی از مبارزه مستمر برای زندگی، آزادی و عدالت در ایران است. مردمی که در خیابانها و شبکههای اجتماعی، با شعار «نه به اعدام» میایستند، در حقیقت از کرامت انسانی، حق حیات و پایان چرخه خشونت دفاع میکنند.فساد ساختاری و اجاره سالنها در زندان قزلحصار؛ تبدیل زندان به حیاط خلوت مافیای مواد مخدر
هشتاد و یکمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در ۴۹ زندان مختلف
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر