وخامت حال راحله راحمی پور در زندان قرچک؛ تداوم حبس یک زن ۷۳ ساله با تومور مغزی و بیماری قلبی

۱۷ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر

راحله راحمی پور، ۷۳ ساله، در حالی دوران محکومیت خود را در یکی از نامناسب‌ترین زندان‌های ایران سپری می‌کند که به بیماری‌هایی نظیر تومور مغزی، تالاسمی مینور، فشار خون بالا، دیابت، بیماری قلبی، درد مفاصل، آب‌مروارید و نوسان شدید ضربان قلب مبتلاست

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۷ مردادماه  ۱۴۰۴ – راحله راحمی پور، زندانی سیاسی و از مادران دادخواه دهه ۶۰، با وجود سن بالا و ابتلا به بیماری‌های متعدد، همچنان در شرایطی بحرانی در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شود. منابع نزدیک به خانواده و فعالان حقوق بشر بارها نسبت به وضعیت سلامت او هشدار داده‌اند، اما مسئولان قضایی و امنیتی همچنان از اعزام او به بیمارستان و یا اعطای مرخصی درمانی خودداری می‌کنند.

راحله راحمی پور، ۷۳ ساله، در حالی دوران محکومیت خود را در یکی از نامناسب‌ترین زندان‌های ایران سپری می‌کند که به بیماری‌هایی نظیر تومور مغزی، تالاسمی مینور، فشار خون بالا، دیابت، بیماری قلبی، درد مفاصل، آب‌مروارید و نوسان شدید ضربان قلب مبتلاست. پزشکی قانونی با انجام معاینات تخصصی، صراحتاً اعلام کرده که او «توان تحمل کیفر» را ندارد و نیازمند درمان فوری و مداوم در مراکز تخصصی خارج از زندان است. با این حال، مسئولان زندان و مقامات قضایی از اجرای این توصیه‌ها سرباز زده‌اند.

بازداشت و وخامت حال؛ از اوین تا قرچک

راحله راحمی پور در آبان ۱۴۰۲، پس از احضار به دادسرای اوین بازداشت شد. در پی بمباران زندان اوین، او به همراه ده‌ها زن زندانی دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شد؛ محلی که پیش‌تر نیز بارها به‌دلیل فقدان امکانات پزشکی، بهداشتی و استانداردهای حقوق بشری مورد انتقاد نهادهای بین‌المللی قرار گرفته بود.

پیش از انتقال به قرچک، او در زندان اوین به‌دلیل تشنج‌های مکرر تحت درمان در بهداری زندان قرار داشت. اما در زندان قرچک، که از کم‌ترین امکانات درمانی برخوردار است، شرایط جسمی او به شدت رو به وخامت گذاشته است. خانواده‌اش می‌گویند که او حتی به چراغ‌قوه برای معاینه پزشکی دسترسی ندارد.

تومور مغزی و خطر فوری

راحله راحمی پور در سال ۱۳۹۸، پس از آزادی موقت، به‌دلیل سردردهای شدید تحت معاینات تخصصی قرار گرفت که در نتیجه آن، وجود یک تومور مغزی تشخیص داده شد. در مرداد ۱۴۰۳، با افزایش درد و فشار در ناحیه سر، بررسی مجدد با MRI نشان داد که تومور اولیه رشد کرده و تومور جدیدی نیز به قطر ۴ میلی‌متر شکل گرفته است. این وضعیت موجب تورم جمجمه و ایجاد اختلالات حسی و عصبی شده است. هم‌زمان، او از بیماری قلبی نیز رنج می‌برد و تاکنون سه مرتبه تحت عمل آنژیو قرار گرفته است.

شکنجه سفید: محرومیت از درمان

فعالان حقوق بشر وضعیت فعلی راحله راحمی پور را نمونه‌ای از «شکنجه سفید» یا «شکنجه خاموش» می‌دانند؛ روشی که از طریق محرومیت از خدمات پزشکی و افزایش فشار روانی، سعی در فرسایش تدریجی زندانیان دارد. او علاوه بر بیماری‌های مغزی و قلبی، از تالاسمی مینور، آب‌مروارید پیشرفته، درد شدید مفاصل و دفرمه شدن انگشتان پا رنج می‌برد. عدم رسیدگی به این وضعیت‌ها باعث شده راه رفتن، خوابیدن و حتی نشستن طولانی برای او دشوار شود.

دادخواهی از دهه ۶۰ تا امروز

راحله راحمی پور یکی از مادران دادخواه دهه ۶۰ است. برادر او، حسین راحمی پور، از اعضای مجاهدین خلق، در سال ۱۳۶۲ اعدام شد. همچنین، نوزاد تازه‌متولدشده‌اش نیز پس از تولد در زندان اوین ناپدید شد. او سال‌ها برای روشن شدن سرنوشت این کودک تلاش کرده و بارها به سازمان‌های حقوق بشری مراجعه کرده است. این تلاش‌ها در کنار فعالیت‌های مدنی، یکی از دلایل فشار امنیتی و قضایی بر او طی سال‌های گذشته بوده است.

محکومیت و پیگیری قضایی

زندانی سیاسی راحله راحمی پور در سال ۱۳۹۹ به اتهام «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» به شش سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در اسفند ۱۴۰۳ پس از اعاده دادرسی، به چهار سال و دو ماه کاهش یافت. با وجود کاهش حکم و وضعیت بحرانی سلامت، مقامات قضایی اعلام کرده‌اند که اعطای مرخصی یا آزادی مشروط در صلاحیت آن‌ها نیست. این بلاتکلیفی و فقدان پاسخگویی از سوی مراجع مسئول، نگرانی‌ها درباره سرنوشت این زندانی سالخورده را افزایش داده است.

هشدار نهادهای بین‌المللی

سازمان عفو بین‌الملل و گروه‌های مدافع حقوق بشر بارها درباره وضعیت راحله راحمی پور هشدار داده‌اند. در بیانیه‌های مختلف، از مسئولان جمهوری اسلامی خواسته شده که فوراً با آزادی این زندانی بیمار، به روند درمان او خارج از زندان کمک کنند. این نهادها تأکید کرده‌اند که ادامه بازداشت راحله راحمی پور نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی، بلکه نقض صریح حقوق بنیادین بشر است.

هشدار عفو بین الملل درباره خطر اعدام قریب‌الوقوع پنج زندانی سیاسی در ایران

انتقال ۵ زندانی سیاسی و یک زندانی امنیتی محکوم به اعدام به زندان قزلحصار

نقض فاحش حقوق بشر در پرونده راحله راحمی پور

در پرونده راحله راحمی پور ، چندین ماده از اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق‌های بین‌المللی نقض شده‌اند:

ماده ۳: «حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی» — تداوم حبس با وجود خطرات جانی ناشی از بیماری، نقض این اصل بنیادین است.

ماده ۵: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای بی‌رحمانه و غیرانسانی قرار گیرد» — محرومیت از درمان مصداق شکنجه غیرمستقیم است.

ماده ۲۵: «حق برخورداری از مراقبت پزشکی و خدمات بهداشتی» — جلوگیری از اعزام به بیمارستان، خلاف این ماده است.

ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «حق آزادی و امنیت شخصی» — بازداشت غیرضروری با وجود تأیید پزشکی مبنی بر عدم تحمل کیفر، نقض این ماده است.

سرگذشت راحله راحمی پور ، تنها داستان یک مادر دادخواه نیست؛ بلکه نمونه‌ای از رنج مضاعف زنانی است که هم برای حقیقت جنگیده‌اند و هم بهای جسمی و روانی آن را پرداخته‌اند. نگه داشتن این زن سالخورده و بیمار در شرایط سخت زندان قرچک، نه تنها توجیه قانونی ندارد ، بلکه نشان دهنده بی تفاوتی سیستماتیک نسبت به جان و کرامت انسان هاست .

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

 توجیه قانونی ندارد، بلکه نشان‌دهنده بی‌تفاوتی سیستماتیک نسبت به جان و کرامت انسان‌هاست.

اشتراک: