--> نداشتن امنیت جانی، اعتصاب غذای حمزه درویش در زندان لاکان رشت ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

نداشتن امنیت جانی، اعتصاب غذای حمزه درویش در زندان لاکان رشت

۱۵ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


زندانی عقیدتی سیاسی اهل سنت حمزه درویش به دلیل نداشتن امنیت جانی از روز ۱۲ مرداد ۱۴۰۴، دست به اعتصاب غذا زده است

کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۵ مردادماه ۱۴۰۴ – حمزه درویش،  زندانی عقیدتی سیاسی اهل سنت از زندان لاکان رشت ، ضمن ارسال پیامی به بیرون از زندان اعلام کرد در سومین روز اعتصاب غذای خود به سر می‌برد. وی می گوید حدود پنج سال پیش به زور به این زندان منتقل شده و بیش از بیست ماه را در سلول انفرادی با شکنجه‌های روحی، روانی و جسمی گذرانده است.

او اداره اطلاعات رشت، دادستان گیلان مهدی فلاح میری، رئیس حفاظت اطلاعات زندان فرشید گلزاده، و معاونش سعید رحمانی را مسئول این وضعیت می‌داند و اظهار می‌دارد که هیچ امنیت جانی ندارد. به این علت دست به اعتصاب غذا زده است.

او همچنین بیان می‌کند که به دلیل اهل سنت بودن، مورد آزار و اذیت قرار گرفته و از مردم ایران، جامعه جهانی، و نهادهای حقوق بشری درخواست کمک دارد تا صدایش را به سازمان ملل برسانند.

متن کامل پیام حمزه درویش به شرح زیر است:

«با عرض سلام و خسته نباشید. این جانب حمزه درویش هستم زندانی سیاسی زندان مرکزی رشت لاکان.

امروز سیزدهم مرداد ماه ۱۴۰۴ سومین روز اعتصاب غذای من می‌باشد.

حدود ۵ سال پیش اداره اطلاعات رشت مرا به زور از زندان رجایی شهر به زندان لاکان انتقال دادند و طی این ۵ سال بیش از ۲۰ ماه را در انفرادی با شکنجه‌های روحی، روانی و جسمی نگه داشتند که این شکنجه‌ها با چراغ سبز اطلاعات رشت با دستور دادستان گیلان مهدی فلاح میری از طریق مسئولین زندان صورت گرفته است.

من بارها اعلام کردم که از دست کارشناسان اداره اطلاعات رشت و دادستان گیلان مهدی فلاح میری و مسئولین زندان لاکان از جمله رئیس حفاظت اطلاعات رئیس حفاظت اطلاعات زندان آقای فرشید گلزاده و معاونش آقای سعید رحمانی هیچ امنیت جانی ندارم.

دادستان گیلان با کمک فرشید گلزاده و سعید رحمانی با نامردی و ظلم و بی‌عدالتی تمام شورش زندان را به گردن من انداختند. در طول این ۵ سال بیش از هفت پرونده برای من باز کرده و حکم دادند.

ای مردم ایران، ای جامعه جهانی، ای سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری، من در زندان لاکان، هیچ امنیت جانی از دست این افراد ندارم و چون اقلیت‌های مذهبی اهل سنت هستم، من را دارند زجر کش می‌کنند و به خاطر نداشتن امنیت جانی اعلام اعتصاب غذا کردم.

از رسانه ها و نهادهای حقوقی هم درخواست می‌کنم لطفاً صدای من را به سازمان ملل برسانند.

با تشکر حمزه درویش هستم

زندانی سیاسی زندان مرکزی رشت لاکان»

درباره زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت حمزه درویش

حمزه درویش متولد ۱۳۷۳، از شهر تالش، مجرد است. او پیش از بازداشت به پرورش بلدرچین اشتغال داشته است.

زندانی اهل سنت حمزه درویش در خصوص دستگیری و اتهامش چنین گفته است که در سال ۹۳ یکی از دوستانش با فریب او را به ترکیه و سپس سوریه کشانده تا عضو نیروهای داعش شود؛ اما چون از پیوستن به آنها امتناع کرد توسط نیروهای داعش زندانی و شکنجه شد.

زندانی سیاسی حمزه درویش موفق به فرار از سوریه شده و در ترکیه خود را تسلیم سفارت ایران کرده و با شرح اتفاقی که برایش افتاده، خواستار بازگشت به ایران می‌شود. اما از بدو ورود به ایران، در سال ۹۳ راهی زندان اوین شده و زیر فشار گذاشته شد که مجددا به سوریه بازگشته و در جنگهای نیابتی عوامل و نیروهای وابسته به دیکتاتوری خامنه ای شرکت کند. کاری که وی از آن امتناع نمود. او را با وثیقه آزاد کردند.

زندانی اهل سنت حمزه درویش مجددا در تیرماه ۹۵ بازداشت و پس از تحمل حدود ۱۰۰ روز بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات رشت، زندان لاکان رشت و قرنطینه اوین به بند ۴ اوین منتقل شد.

محاکمه و محکوم شدن به ۱۵ سال زندان

در سال ۹۵ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به اتهام «محاربه از طریق عضویت در داعش» و «خروج غیرقانونی از کشور» محاکمه شد.

در سال ۹۶، به ۱۸ سال زندان محکوم شد. پس از اعتراض پرونده به دیوان عالی کشور رفت، اما دیوان عالی حکم را تایید کرد که ۱۵ سال از این حکم اجرایی است. او سپس به زندان گوهردشت منتقل شد.

حمزه درویش را در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹، از زندان گوهردشت به زندان لاکان رشت تبعید کردند. او طی نامه ها و پیام هایی اعلام کرد که اطلاعات رشت او را در زندان به قتل تهدید کرده و در این زندان در معرض تهدید است. او در زندان لاکان رشت بارها به طور تنبیهی به سلول انفرادی فرستاده شده و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.

حمزه درویش زندانی اهل سنت، هم اکنون در زندان لاکان رشت محبوس است. او در مردادماه ۱۴۰۲، به دلیل صدور حکم ۱۴ سال در یک پرونده سازی و فشارهای طاقت فرسا در زندان لاکان رشت دست به خودکشی زد. پس از شورش زندان لاکان رشت در مهرماه ۱۴۰۱، (در جریان قیام سراسری ۱۴۰۱) به اتهام شرکت در شورش بر علیه او پرونده سازی کردند. این در حالیست که وی در این زمان در سلول انفرادی بوده است.

حمزه درویش سپس در تاریخ ۸ مردادماه ۱۴۰۲، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی احمد درویش گفتار به اتهام های «اجتماع و تبانی برضد امنیت کشور»، «مشارکت در تخریب عمدی به قصد مقابله با نظام»، «توهین به رهبری» و «احراق عمدی بنا و ساختمان زندان و متعلقات آن به قصد مقابله با نظام» به ۱۴ سال زندان و تبعید به رامهرز محکوم شد.

بیژن کاظمی؛ رد وثیقه میلیاردی، ۷ماه بازداشت موقت، بازپرسی بدون وکیل

اعدام ۱۶ زندانی در زندان‌های ساوه، سمنان، ملایر، خرم‌آباد، مشهد، تبریز، نور، ایلام و یزد

نقض سیستماتیک حقوق بشر در پرونده زندانی اهل سنت حمزه درویش

ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه

هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.

حمزه درویش بیش از ۲۰ ماه در سلول انفرادی نگهداری شده و تحت شکنجه‌های روحی، روانی و جسمی قرار گرفته است. انفرادی طولانی‌مدت نوعی شکنجه محسوب می‌شود.

ماده ۹: منع بازداشت و تبعید خودسرانه

هیچ‌کس نباید خودسرانه بازداشت، توقیف یا تبعید شود.

تبعید اجباری حمزه درویش از زندان رجایی‌شهر به زندان لاکان بدون محاکمه جدید، و نگهداری‌های مکرر انفرادی، مصداق بازداشت و رفتار خودسرانه است.

ماده ۱۰: حق دادرسی عادلانه و علنی

هر فردی با مساوات کامل حق دارد دعوای او منصفانه و علنی توسط دادگاه مستقل و بی‌طرف رسیدگی شود.

محاکمه‌ی حمزه درویش با اتهامات سنگین مانند «محاربه» و «تبانی» بدون دسترسی به دفاع موثر یا حق وکیل مستقل، ناقض این ماده است.

ماده ۱۸: آزادی عقیده و مذهب

هر فردی حق آزادی فکر، وجدان و مذهب دارد.

حمزه درویش تنها به دلیل تعلق مذهبی به اهل سنت، هدف آزار، تهدید به مرگ و فشار مضاعف قرار گرفته است.

ماده ۱۹: آزادی بیان

هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد…

به دلیل ارسال پیام‌های اعتراضی از داخل زندان، علیه حمزه درویش پرونده‌سازی شده است، از جمله اتهاماتی مانند «توهین به رهبری» یا «تبانی بر ضد نظام».

ماده ۲۲: حق برخورداری از امنیت اجتماعی

هر فرد به‌عنوان عضو جامعه، حق امنیت اجتماعی و برخورداری از حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد.

محروم‌سازی مکرر وی از امنیت جانی، سلامتی، درمان و شرایط انسانی، ناقض این حق است.

ماده ۲۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: منع تبعیض

همه افراد در برابر قانون برابرند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانونی بهره‌مند شوند.

تبعیض بر مبنای مذهب (اهل سنت بودن)، یکی از علل اصلی نقض حقوق این زندانی است.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ