۱۴ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
حضور مستمر و روبه‌گسترش مردم در حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشان می‌دهد که سیاست مرگ‌آفرین اعدام نه تنها نتوانسته ترس و انفعال ایجاد کند، بلکه به عاملی برای گسترش آگاهی، همبستگی و مقاومت بدل شده است
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۴ مردادماه ۱۴۰۴ – در هفته هشتادم از آغاز کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، موجی از همبستگی و حضور مردمی در شهرهای مختلف ایران بار دیگر نشان داد که جامعه در برابر موج سرکوب و خشونت، سکوت نکرده و مطالبه عدالت، آزادی و پایان دادن به سیاست اعدام را با صدایی رسا تکرار می‌کند.
این کارزار که به نمادی از اعتراض علیه سیاست اعدام‌محور دیکتاتوری حاکم بدل شده، در روز سه‌شنبه ۱۴ مرداد، با حضور پرشور شهروندان در ده‌ها شهر ایران از جمله مشهد، مشکین‌شهر، گلپایگان، رباط کریم، اصطهبانات، کرمانشاه، شیراز، رشت، سنندج، تهران، آستارا، تبریز، سقز، بوشهر و لاهیجان برگزار شد.
قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان
نه می‌بخشیم، نه فراموش می‌کنیم
حکومت اعدامی، سرنگون سرنگون
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
این آخرین پیامه، اعدام کنی قیامه
لغو فوری احکام اعدام
فریاد ما از طناب‌های دار شما قوی‌تر است
اعتراض خود را نسبت به موج اعدام‌های اخیر و سرکوب سیستماتیک ابراز کردند.
در رشت مراسم یادبودی به مناسبت جاودانگی مهدی حسنی و بهروز احسانی برگزار شد که شعار قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان در آن نمود خاصی داشت. در لاهیجان مادران دادخواه گیلان اعدام سبعانه مهدی و بهروز را محکوم کردند.
در این تجمعات، یاد دو زندانی سیاسی اعدام‌شده، مهدی حسنی و بهروز احسانی، با در دست داشتن عکس‌های آنها گرامی داشته شد. شهروندان با چهره‌هایی غمگین اما مصمم، یاد این دو فعال سیاسی را زنده نگاه داشتند و همزمان خواستار آزادی زندانیان سیاسی محکوم به اعدام شدند.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام به بستری برای طرح عمومی مطالبات عدالت‌خواهانه، نقد سیاست‌های کیفری غیرانسانی و مقابله با فرهنگ انتقام و سرکوب در ساختار قضایی کشور تبدیل شده است. این حرکت اعتراضی، حالا نه‌تنها در بین فعالان حقوق بشر بلکه در دل مردم کوچه و بازار هم ریشه دوانده است.
خانواده‌ها؛ در خط مقدم کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
نقش خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در این حرکت بی‌بدیل و تاریخی، برجسته و تعیین‌کننده بوده است. آنها نه تنها بار اندوه شخصی را بر دوش می‌کشند، بلکه با شجاعت در صف مقدم اعتراضات مردمی حضور می‌یابند تا فریاد «نه به اعدام» را با صدایی پرطنین به گوش افکار عمومی و مجامع جهانی برسانند.
«زندانیان سیاسی را آزاد کنید»
«نه به اعدام»
«فرزندانمان را اعدام نکنید»
«اعدام‌ها را متوقف کنید»
«لغو احکام اعدام»
«حق فرزندان ایران اعدام نیست»
«زندانیان سیاسی را آزاد کنید«
«نه به اعدام»
«از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنید»
« زندانیان را آزاد کنید
حمایت خود را از این کارزار ابراز می‌کنند. در هفته‌های اخیر، خانواده‌های زندانیانی مانند وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی و اکبر دانشورکار، در تجمعات مختلف در تهران، کرمانشاه، سنندج و تبریز حضور یافته‌اند و خواستار لغو احکام ناعادلانه و آزادی فوری عزیزانشان شده‌اند.
این خانواده‌ها بارها از شکنجه‌های صورت‌گرفته علیه فرزندانشان، محرومیت از حق ملاقات، بازداشت‌های خودسرانه، تبعیدهای اجباری، بازجویی‌های طولانی و فشارهای روانی سخن گفته‌اند. در برخی موارد، زندانیان حتی از تماس تلفنی نیز محروم شده‌اند. خانواده‌ها از بی‌خبری دائمی نسبت به وضعیت عزیزانشان می‌گویند؛ بی‌خبری‌ای که در ترکیب با فضای تهدید و ارعاب، زندگی روزمره‌شان را به کابوسی تمام‌عیار تبدیل کرده است.
پیام روشن مردم: اعدام نه، عدالت آری
حضور مستمر و روبه‌گسترش مردم در حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشان می‌دهد که سیاست مرگ‌آفرین اعدام نه تنها نتوانسته ترس و انفعال ایجاد کند، بلکه به عاملی برای گسترش آگاهی، همبستگی و مقاومت بدل شده است. شرکت‌کنندگان در این کارزار، به روشنی اعلام می‌کنند که دیگر نمی‌خواهند تماشاگر اعدام جوانانی باشند که تنها جرم‌شان مطالبه حقوق انسانی یا شرکت در اعتراضات مردمی بوده است.
هشتادمین هفته‌ی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۴۸ زندان مختلف
شکنجه و وضعیت بحرانی زندانی سیاسی پژمان توبره‌ریزی
پیامدهای بین‌المللی
همزمان با گسترش این کارزار، نهادهای بین‌المللی حقوق بشری نظیر عفو بین‌الملل و گزارشگران ویژه سازمان ملل نیز بارها درباره افزایش چشمگیر صدور و اجرای احکام اعدام در ایران، به ویژه برای معترضان و فعالان سیاسی، ابراز نگرانی کرده‌اند. گزارش‌های آنان بر ضرورت توقف فوری اعدام‌ها، رعایت حقوق زندانیان، برخورداری از دادرسی عادلانه و لغو شکنجه‌های سیستماتیک تأکید دارد.
پیام کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، پیامی است عمیقاً انسانی: اعدام پایان نیست، آغاز خیزشی بزرگ‌تر است. این جنبش، نه‌تنها اعتراض به مرگ، بلکه ستایش زندگی و عدالت است. مردمی که فریاد می‌زنند «نه می‌بخشیم، نه فراموش می‌کنیم»، آمده‌اند تا بساط چرخه‌ی خشونت و مرگ را در هم بپیچند.
تا زمانی که دستگاه سرکوب به حیات خود ادامه دهد، کارزارهایی نظیر سه‌شنبه‌های نه به اعدام، به شعله‌های مقاومتی بدل خواهند شد که در تاریکی دیکتاتوری، روشنایی آزادی را وعده می‌دهند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر