۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
مریم جلال حسینی از اواخر خرداد ۱۴۰۳ تا کنون به دستور مقامات زندان از رسیدگی پزشکی محروم شده است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۱۳ دی‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی مریم جلال حسینی به دستور مقامات زندان کچویی همچنان از رسیدگی پزشکی محروم است. وی به دلیل این محرومیت تحت فشار شدید قرار دارد. این اقدام مقامات زندان در جهت افزایش فشار به مریم جلال حسینی است.
وی در حال حاضر از مشکلات گوارشی، دهان و دندان در رنج است. در رابطه با مشکلات گوارشی پزشک زندان تنها به دادن شربت بسنده کرده که تاثیری در بهبود بیماری وی نداشته است.
مریم جلال حسینی از اواخر خرداد ۱۴۰۳ به دستور مقامات زندان از رسیدگی پزشکی محروم شده بود.
وی به دلیل فشارهای ناشی از زندان و بازجویی به بیماری کلیه مبتلا شده و در وضعیت نامناسب جسمی قرار گرفته بود. مقامات زندان در ادامه تشدید فشار بر این زندانی سیاسی اعزام وی به بیمارستان را مشروط به پرداخت وثیقه سنگین کرده بودند که خانواده وی قادر به تامین آن نبودند.
زندانی سیاسی مریم جلال حسینی، در تاریخ ۱۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲، در جریان اعتراضات سراسری فرهنگیان در تهران توسط ماموران امنیتی بازداشت شد. وی ابتدا به مقر پلیس امنیت برده و پس از طی مراحل بازجویی به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وی ابتدا در تاریخ ۲۲خرداد ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه از زندان قرچک ورامین آزاد شد اما پس از مدتی مجددا توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان کچویی کرج منتقل شده است.
زندانی سیاسی مریم جلال حسینی در تاریخ ۱۳دی‌ماه ۱۴۰۲، در شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی موسی آصف‌الحسینی به اتهام، اغوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار به قصد برهم زدن امنیت، فعالیت تبلیغی علیه نظام، توهین به خامنه‌ای و تشکیل گروه به قصد برهم زدن امنیت کشور به تحمل ۷سال حبس تعزیری، ۲سال تبعید به استان ایلام و ۲سال منع خروج از کشور و ابطال گذرنامه محکوم شده است.
رویدادهای ایران و جهان در سالی که گذشت؛ سال ۲۰۲۴ از پر حادثه‌ترین سالهای قرن بیست و یکم
زندانی سیاسی محمد حسنی، انتقال به بند۱۶ زندان مرکزی کرج
محرومیت زندانی سیاسی مریم جلال حسینی از رسیدگی پزشکی نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بین‌المللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی:
این ماده تأکید می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.
قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا): این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده‌اند، به صراحت بیان می‌کنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندان‌ها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.
محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر