۲۵ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
پیش از این تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین به علت نامشخص به مدت سه هفته از ملاقات با خانواده هایشان محروم شده‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۵مهرماه ۱۴۰۳،جمعی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین با نرفتن به ملاقات، به محرومیت هم بندیان خود از ملاقات اعتراض کردند.
بر اساس گزارش‌های رسیده، روز سه شنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۳، زمان ملاقات حضوری تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین با خانواده‌هایشان بود. اما آنها از رفتن به ملاقات با خانواده‌های خود خودداری کردند.
خانواده‌های زندانیان سیاسی علت تحریم و عدم حضور فرزندانشان در سالن ملاقات را اعتراض ایشان به محرومیت از ملاقات هم بندیان خود اعلام کردند.
بر اساس این گزارش رئیس زندان از زندانیان سیاسی خواست که در سالن ملاقات حاضر شوند و تلاش کرد که زندانیان را راضی به ملاقات کند. ولی آنها موافقت نکرده و گفتند تا محدودیت از دیگر زندانیان سیاسی برداشته شود ما در ملاقات شرکت نمی‌کنیم.
لازم به ذکر است که تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین به علت نامشخص به مدت سه هفته از ملاقات با خانواده هایشان محروم شده‌اند.
انتقال علی مجدم، معین خنفری، محمدرضا مقدم و عدنان غبیشاوی برای اجرای حکم اعدام
اعدام یک زندانی در زندان مرکزی ارومیه
بنا به گزارش‌های رسیده محدودیت و محرومیت از تماس تلفنی و ملاقات حضوری هم‌چنان در بند زنان زندان اوین ادامه دارد. مقامات زندان اوین به منظور افزایش فشار بر زندانیان در بند زنان اقدام به بازرسی‌های بدنی نامتعارف کرده‌اند. در این رابطه عده‌ای از زندانیان در بند زنان زندان اوین طی روزهای گذشته از ملاقات‌های حضوری و ملاقات کابینی محروم شده‌اند. زندانی سیاسی مریم یحیوی از ۱۶مرداد ماه تا کنون از برقراری تماس تلفنی با خانواده محروم مانده است.
از ابتدای شهریورماه ۱۴۰۳، در پی ۲حرکت اعتراضی و تحصن بند زنان زندان اوین در روزهای دوم و شانزدهم مرداد ۱۴۰۳، که در اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی و اعدام رضا رسایی انجام شده بود، ۱۷تن از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین به قطع تماس تلفنی و ملاقات حضوری به مدت یک تا ۳ماه محکوم شدند.
محرومیت از ملاقات حضوری، نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه
محرومیت یک زندانی از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.
قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)
قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.
قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)
حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.
ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)
حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.
این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر