۱ آبان, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
پنج زن زندانی سیاسی در یک پرونده مشترک توسط دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران به ریاست قاضی ابوالفضل عامری شهرابی به ۲۷ماه و یک روز حبس افزوده متهم شده‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه اول آبان‌ماه ۱۴۰۳، پنج زن زندانی سیاسی در زندان اوین به ۲۷ماه و یک روز حبس افزوده محکوم شده‌اند. این ۵زن زندانی سیاسی در یک پرونده مشترک توسط دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران به ریاست قاضی ابوالفضل عامری شهرابی به ۲۷ماه و یک روز حبس افزوده متهم شده‌اند. طبق حکم دادگاه زنان زندانی سیاسی، وریشه مرادی، پخشان عزیزی، محبوبه رضایی، نرگس محمدی به اتهام درگیری با مامور زندان و تمرد به ۶ماه حبس افزوده و خانم پریوش مسلمی به ۳ماه و یک روز حبس افزوده محکوم شده‌اند. اکثر این زندانیان با به رسمیت نشناختن دادگاه و اتهام از شرکت در جلسه دادگاه خودداری کردند.
اعدام نکنید! تجمع خانواده‌های محکوم به اعدام در سی‌ونهمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
انتقال ۴زندانی قزلحصار به سلول انفرادی جهت اجرای حکم اعدام
حوالی ظهر سه شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۳ همزمان با روز سه شنبه های نه به اعدام و اعتصاب زندانیان، زنان زندانی سیاسی در بند زنان اوین، در اعتراض به اجرای حکم زندانی قیام رضا رسایی که در زندان دیزل آباد کرمانشاه به اجرا درآمد، دست به اعتراض زدند.
زندانیان علیه حکم اعدام شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر حکومت اعدامی سر دادند.
در حالی که زنان زندان اوین برعلیه حکومت شعار می دادند، مقامات زندان مأموران گارد حفاظت را جهت سرکوب زندانیان اعزام کردند که موجب درگیری بین زندانیان و مأمورین شد. چند تن از زنان زندانی بر اثر ضرب و شتم مأمورین گارد زندان مجروح و مصدوم شده و به بهداری زندان منتقل شدند که از اسامی و تعداد آنها اطلاعی در دست نیست.
تماسهای تلفنی زندانیان زن با بیرون از زندان قطع شده و آنها حتی اجازه تماس با خانواده هایشان را هم ندارند.
در پی ۲حرکت اعتراضی و تحصن بند زنان زندان اوین در روزهای دوم و شانزدهم مرداد ۱۴۰۳، که در اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی و اعدام رضا رسایی انجام شده بود، ۱۷تن از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین به قطع تماس تلفنی و ملاقات حضوری به مدت یک تا ۳ماه محکوم شدند.
اسامی این زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین الهه فولادی، پخشان عزیزی، نرگس محمدی، زهرا صفایی، مریم اسداللهی، اعظم خضری جوادی، سارینا جهانی، محبوبه رضایی، ریحانه انصاری، سکینه پروانه، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، پریوش مسلمی، سمانه اصغری، حورا نیکبخت، مریم یحیوی و ساناز یکتا بوده است.
در بین این زندانیان سیاسی الهه فولادی بیشترین میزان محرومیت از تماس و ملاقات را دارد. او طی ابلاغیه ای به ۳ماه محرومیت از تماس و ملاقات حضوری، از ۲۷مرداد ۱۴۰۳، به بعد محکوم شده است.
پخشان عزیزی، ریحانه انصاری، نرگس محمدی، محبوبه رضایی و گلرخ ایرایی، به ۲ماه محرومیت و دیگر زنان زندانی سیاسی به یک ماه محرومیت محکوم شده‌اند.
محرومیت از ملاقات حضوری و نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه
محرومیت زنان زندانی سیاسی در زندان اوین از ملاقات حضوری و تماس تلفنی مغایر قوانین بین‌المللی بشر دوستانه است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.
قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)
قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماسهای تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.
قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)
حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.
ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)
حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.
این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر