۱۷ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
به زندانیانی که در این کارگاه‌های خیاطی کار می‌کنند دستمزدهای بسیار ناچیزی داده می‌شود. این مبلغ از ماهی ۵۰۰ هزار تومان تا یک میلیون و دویست هزار تومان متغیر است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۷مهرماه ۱۴۰۳، طبق گزارش‌های رسیده از زندان خورین ورامین مقامات این زندان با بیگاری از زندانیان و پرداخت دستمزدهای ناچیز به آنها پول‌های کلانی به جیب می‌زنند.
زندانیان در این زندان به دستمزدهای ناچیز از ماهی ۵۰۰ هزار تومان تا ۱.۲ میلیون تومان مجبور به بیگاری در کارگاه‌های خیاطی می‌باشند.
زندان خورین ورامین در استان تهران، شهرستان ورامین و خیابان آزادگان واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی پلاستیک فروشی سید، کارخانه آجر پارسه، عطاری اورامان، فروشگاه برادران رضایی و موتور سازی قرار گرفته است. خورین ورامین، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ورامین در استان تهران ایران است.
جمعیت این زندان حدود ۲۵۰۰ نفر است. این زندان ، ۴بند دارد. یک بند آن بند کارگری است که از زندانیان برای کارهای خیاطی بیگاری می‌کشند.
به زندانیانی که در این کارگاه‌های خیاطی کار می‌کنند دستمزدهای بسیار ناچیزی داده می‌شود. این مبلغ از ماهی ۵۰۰ هزار تومان تا یک میلیون و دویست هزار تومان متغیر است. یعنی بالاترین حقوقی که به زندانی داده می‌شود، یک میلیون و دویست هزار تومان است.
این زندان دارای ۸۰۰ زندانی است. تعداد تخت‌های هر بند ۱۸۶ تخت است و بقیه زندانیان کف خواب بوده و در شرایط سختی قرار دارند.
دو بند دیگر سوله و ۲طبقه است که بقیه زندانیان در آنها نگهداری می‌شوند
واگذاری سالن به زندانیان با استطاعت مالی
زندان خورین ورامین، مقامات زندان با اخذ مبالغ کلان سالن زندان را به زندانیانی که استطاعت مالی دارند واگذار کرده است. در این گزارش از تراکم بالای زندانیان خبر داده شده است. این تراکم به حدی است که زندانیان اکسیژن کافی برای تنفس نداشته و بسیاری احساس خفگی می‌کنند. وضعیت غذایی هم بسیار بد و غیر قابل خوردن است.
پیش از این هم گزارشی از درون زندان به بیرون ارسال شده بود که از شرایط نابهنجار زندانیان در زندان خورین ورامین خبر می‌داد. در بخشی از این گزارش آمده است:
شرایط نابهنجار زندان خورین ورامین، فروش سالن به عوامل زندان؛
رئیس زندان خورین ورامین با اخذ مبلغی پول، زندان را به عوامل زندانی خود فروخت. وضعیت در زندان ورامین خیلی خراب است و زندانیان در وضعیت نامناسبی هستند.
زندانیان را اذیت می کنند حاج علی ترکمان رئیس بند و میرزایی مدیر داخله ۲۰۰ تومان گرفته‌اند تا اینکه سالن زندانیان را از دست زندانیان بگیرند و به عوامل خودشان بسپارند. به همین دلیل تعدادی از زندانیان را که به این امر اعتراض کردند را به سوییت فرستاده‌اند.
تراکم زندانیان در زندان خورین ورامین به حدی زیاد است که زندانیان حتی اکسیژن کافی برای نفس کشیدن ندارند و احساس خفگی می‌کنند.
وضعیت آب در این زندان وخیم است به طوری که زندانیان ۲روز آب دارند و ۳روز ندارند و از آبهای ذخیره باید استفاده کنند.
مشکل دیگر زندانیان سرویس‌های بهداشتی است این زندان با ظرفیت بیش از ۵۰۰نفر، تنها ۱۰سرویس بهداشتی دارد که ۵عدد آن خراب و غیرقابل استفاده است.
زندانیان ۶ماه است که آب گرم ندارند و از آب سرد استفاده می‌کنند به همین دلیل شیوع سرماخوردگی در این زندان بسیار بالا است.
تعداد زیادی از زندانیان در زندان خورین ورامین تخت ندارند و توی سالن به صورت کتابی کنار هم می‌خوابند. به طوری که تا جلو سرویس بهداشتی پر است. زندانیان کف خواب برای اینکه امکان استراحت داشته باشند مجبورند کتابی بخوابند و تخت‌های طبقه پایین هم ۲نفره استفاده می‌کنند.
وضعیت غذا به شدت افتضاح است و اصلا قابل خوردن نیست. برخی زندانیان که تمکن مالی دارند از فروشگاه مواد تهیه می‌کنند و خودشان غذا می‌پزند ولی بقیه مجبورند که همین غذای بی‌کیفیت زندان خورین ورامین را بخورند و در وضعیت گرسنگی نگه داشته می‌شوند.»
افشای جنایات مقامات زندان، صحنه رویارویی مردم با حکومت
پنهان‌کاری سران حکومت در رابطه با وضعیت زندان‌ها از ۴دهه پیش تا کنون ادامه دارد. آنها با گسترش جو رعب و وحشت در زندان‌ها و سرکوب زندانیان تلاش می‌کنند تا وضعیت غیرانسانی در زندان‌ها به گوش جهانیان نرسد. آنها می‌خواهند به زندانیان و خانواده آنها این گونه القا کنندکه می‌توانند هر بلایی که خواستند سر آنها بیاورند و کسی هم خبردار نخواهد شد.
بنابر‌این هرگونه اطلاع رسانی از درون زندان صحنه رویارویی مردم و سران حکومت سرکوبگر حاکم است. افشای هر خبر از زندان‌ها باعث شده که مقامات زندان در سرکوب و شکنجه زندانیان دست باز نداشته و آمران هر جنایت در مجامع بین‌المللی به عنوان ناقضان حقوق بشر معرفی و ثبت خواهد شد.
بیگاری از زندانیان، یا به کار گرفتن اجباری آنها بدون پرداخت دستمزد منصفانه یا در شرایط غیرانسانی، نقض چندین ماده از قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشری است. مهم‌ترین این موارد عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸):
ماده ۴: به صراحت هرگونه “برده‌داری و کار اجباری” را ممنوع می‌کند.
ماده ۲۳: این ماده به حق کار و دریافت دستمزد منصفانه برای هر شخص اشاره دارد.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶):
ماده ۸: این ماده ممنوعیت صریح کار اجباری را ذکر می‌کند. تنها کارهایی که به حکم قانون برای مجازات قضایی باشد، آن هم تحت شرایط منصفانه و انسانی، استثناء است.
کنوانسیون‌های سازمان بین‌المللی کار (ILO):
کنوانسیون ۲۹سازمان بین‌المللی کار (۱۹۳۰): کار اجباری را در هر شکل و برای هر فردی، به‌ویژه زندانیان، ممنوع می‌کند. فقط در صورتی که کار طبق قانون و با رعایت حقوق کارگران باشد، مجاز است.
کنوانسیون ۱۰۵ سازمان بین‌المللی کار (۱۹۵۷): این کنوانسیون نیز کار اجباری را به‌طور کامل ممنوع کرده است، به ویژه اگر به‌عنوان نوعی تنبیه یا سرکوب مخالفان سیاسی یا عقیدتی به کار گرفته شود.
کنوانسیون علیه شکنجه (۱۹۸۴):
این کنوانسیون هر گونه رفتار تحقیرآمیز یا ظالمانه با زندانیان را ممنوع کرده و بیگاری و کار اجباری در شرایط نامناسب می‌تواند مصداق شکنجه یا رفتار غیرانسانی باشد.
بیگاری از زندانیان به‌طور کلی ناقض این اصول و قوانین حقوق بشری است و در موارد بسیاری به‌عنوان ابزاری برای سرکوب و کنترل زندانیان استفاده می‌شود، که جامعه بین‌المللی آن را محکوم می‌کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر