۵ آبان, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
در آبان ماه ۱۴۰۱، بیش از ۱۵ تن از جمله مهدی محمدی در رابطه با قتل یک بسیجی به نام عجمیان که در روز ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۱، در کرج به قتل رسیده بود، بازداشت شدند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۵آبان‌ماه ۱۴۰۳، اعاده دادرسی زندانی سیاسی مهدی محمدی توسط شعبه ۹ دیوان عالی رد شد. زندانی سیاسی مهدی محمدی، در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، بازداشت شد. اتهام وی در رابطه با پرونده قتل بسیجی روح‌ا لله عجمیان است. زندانی سیاسی مهدی محمدی توسط شعبه یکم دادگاه انقلاب کرج به ۱۰سال حبس در تبعید به زندان کرمان محکوم شد. حکم مهدی محمدی به همراه سایر متهمان در اواخر مردادماه ۱۴۰۲، در شعبه ۲۹ دیوان عالی تایید شده بود. وی از اوایل شهریور ماه ۱۴۰۲، به زندان کرمان منتقل شده است.
سرنوشت نامعلوم ۴زندانی سیاسی محکوم به اعدام
زندانی سیاسی ساسان خانزاده، محکومیت مجدد به زندان و شلاق
روز چهارشنبه اول شهریورماه ۱۴۰۲، محکومیت نهایی ۸ تن از بازداشت شدگان تظاهرات سراسری در کرج، در پرونده مربوط به قتل یک بسیجی به نام عجمیان، توسط دیوان عالی تایید و اعلام شد.
خبرگزاری میزان وابسته به قوه قضاییه تایید محکومیت این زندانیان را به نقل از رئیس کل دادگستری استان البرز اعلام کرد.
به گزارش این خبرگزاری حمید قره حسنلو به ۱۵ سال زندان، ۳بازداشت شده دیگر رضا آریا، مهدی محمدی و حسین محمدی هر یک به ۱۰ سال زندان و تبعید محکوم شدند.
محمدامین اخلاقی ساوجبلاغی، امین‌مهدی شکراللهی و فرزانه قره حسنلو هر یک به ۵ سال زندان و تبعید و علی معظمی گودرزی به سه سال زندان و تبعید محکوم شدند.
در آبان ماه ۱۴۰۱، بیش از ۱۵ تن در رابطه با قتل یک بسیجی به نام عجمیان که در روز ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۱، در کرج به قتل رسیده بود، بازداشت شدند. این بازداشت شدگان در شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی «موسی آصف الحسینی» با اتهامات افساد فی الارض و دیگر اتهامات محاکمه شدند.
دو تن از این بازداشت شدگان محمدمهدی کرمی و سیدمحمد حسینی در روز شنبه ۱۷ دی ماه ۱۴۰۱، در همین رابطه اعدام شدند.
تبعید زندانیان به زندان‌های دوردست از محل زندگی‌شان یا خانواده‌هایشان، با اصول و قوانین مختلف حقوق بشری مغایرت دارد، از جمله:
ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر: این ماده به ممنوعیت بازداشت یا تبعید خودسرانه اشاره دارد. تبعید زندانیان به مکان‌های دوردست، بدون دلیل یا محاکمه عادلانه، به نوعی نقض این اصل است که هدف آن حفظ حقوق بنیادین افراد است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):
این ماده شکنجه و رفتارهای غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. تبعید به زندان‌های دوردست ممکن است به عنوان رفتاری تحقیرآمیز یا ظالمانه تلقی شود، به ویژه اگر هدف آن قطع ارتباط زندانی با خانواده و دوستان باشد.
قوانین نلسون ماندلا (قواعد حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان): این مجموعه از قواعد، که توسط سازمان ملل تصویب شده است، به حفظ حقوق زندانیان اشاره دارد. طبق این قوانین، زندانیان باید در مکانی نگهداری شوند که امکان تماس منظم با خانواده‌هایشان وجود داشته باشد. تبعید به زندان‌های دور، مانعی برای این ارتباط است و می‌تواند نقض این قوانین باشد.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) :
این ماده به لزوم رفتار انسانی با زندانیان و احترام به حیثیت ذاتی انسان‌ها تأکید دارد. تبعید زندانیان به زندان‌های دوردست می‌تواند با این ماده مغایرت داشته باشد، به‌ویژه اگر به هدف مجازات اضافی یا قطع ارتباط آنها با خانواده باشد.
در مجموع، تبعید زندانیان به زندان‌های دوردست، به دلیل ایجاد شرایط سخت‌تر برای ارتباط با خانواده و حمایت‌های قانونی، می‌تواند ناقض حقوق بنیادین زندانیان بر اساس اسناد بین‌المللی حقوق بشر باشد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر