۲۱ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی ایوب غیبی پور به اتهام احتراق عمدی و تخریب اموال عمومی و تبلیغ علیه نظام به ۱۰ سال زندان و تبعید به کرمان محکوم شده است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۳، حکم ۱۱سال زندان و تبعید زندانی سیاسی ایوب غیبی پور توسط دیوان عالی تصویب شد. این تصویب پس از فرجام‌خواهی از حکم صادره توسط دادگاه تجدید‌نظر صورت گرفت. زندانی سیاسی ایوب غیبی پور پیش از این به اتهام احتراق عمدی و تخریب اموال عمومی توسط دادگاه انقلاب اهواز محاکمه شده بود.
زندانی سیاسی ایوب غیبی پور به اتهام احتراق عمدی و تخریب اموال عمومی و تبلیغ علیه نظام به ۱۰ سال زندان و تبعید به کرمان محکوم شده است. وی همچنین بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس محکوم شده است. وی متهم به آتش زدن مجسمه قاسم سلیمانی می‌باشد.
زندانی سیاسی ایوب غیبی پور، متولد ۱۳۷۳، ساکن اهواز، در تاریخ ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۱، با یورش نیروهای امنیتی به منزل پدری اش که با خشونت و ضرب و شتم همراه بود، بازداشت شد.
در اوایل اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، او را از زندان شیبان اهواز به بازداشتگاه برده و مجددا بازجویی کردند. وی در اعتراض به این امر اقدام به اعتصاب غذا کرد.
نامه زندانی سیاسی میثم دهبان زاده خطاب به مردم ایران: صدای خواهرم باشید
در تاریخ ۲۷ دی‌ماه ۱۴۰۲ وضعیت جسمانی زندانی سیاسی ایوب غیبی پور رو به وخامت گذاشته است. زندانی سیاسی ایوب غیبی پور مدت‌ها از درد و عفونت شکم و بی‌توجهی مقامات زندان در رنج بود. در روز ۱۵دی ۱۴۰۲ در حالیکه از شدت عفونت و بیماری بی‌هوش شده بود به بیمارستان منتقل و بدون اطلاع خانواده‌اش تحت عمل جراحی قرار گرفت.
وی پس از یک عمل جراحی دیرهنگام به زندان شیبان اهواز منتقل شده است. در زندان بدلیل کمبود امکانات پزشکی وضعیت ایوب غیبی پور که نیاز به رسیدگی‌های بیشتر دارد وخیم گزارش شده بود.
مغایرت تبعید به زندان‌های دور دست با قوانین حقوق بشری
ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر: این ماده به ممنوعیت بازداشت یا تبعید خودسرانه اشاره دارد. تبعید زندانیان به مکان‌های دوردست، بدون دلیل یا محاکمه عادلانه، به نوعی نقض این اصل است که هدف آن حفظ حقوق بنیادین افراد است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR): این ماده شکنجه و رفتارهای غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. تبعید به زندان‌های دوردست ممکن است به عنوان رفتاری تحقیرآمیز یا ظالمانه تلقی شود، به ویژه اگر هدف آن قطع ارتباط زندانی با خانواده و دوستان باشد.
قوانین نلسون ماندلا (قواعد حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان): این مجموعه از قواعد، که توسط سازمان ملل تصویب شده است، به حفظ حقوق زندانیان اشاره دارد. طبق این قوانین، زندانیان باید در مکانی نگهداری شوند که امکان تماس منظم با خانواده‌هایشان وجود داشته باشد. تبعید به زندان‌های دور، مانعی برای این ارتباط است و می‌تواند نقض این قوانین باشد.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) :
این ماده به لزوم رفتار انسانی با زندانیان و احترام به حیثیت ذاتی انسان‌ها تأکید دارد. تبعید زندانیان به زندان‌های دوردست می‌تواند با این ماده مغایرت داشته باشد، به‌ویژه اگر به هدف مجازات اضافی یا قطع ارتباط آنها با خانواده باشد.
در مجموع، تبعید زندانیان به زندان‌های دوردست، به دلیل ایجاد شرایط سخت‌تر برای ارتباط با خانواده و حمایت‌های قانونی، می‌تواند ناقض حقوق بنیادین زندانیان بر اساس اسناد بین‌المللی حقوق بشر باشد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر