۳۰ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
آب زندان مرکزی زاهدان از یک هفته پیش قطع شده به طوری که زندانیان برای استحمام، وضو گرفتن و شستشوی لباس‌هایشان نیز با مشکل مواجه‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۳۰مهرماه ۱۴۰۳، آب آشامیدنی زندان مرکزی زاهدان بیش از ۸ روز است که قطع شده است. به گفته حال وش مقامات زندان هیچ اقدامی برای رفع این مشکل نکرده و زندانیان با مشکلات زیادی مواجه هستند.
یک منبع حال‌وش در این رابطه گفته است:« آب زندان مرکزی زاهدان از یک هفته پیش قطع شده به طوری که زندانیان برای استحمام، وضو گرفتن و شستشوی لباس‌هایشان نیز با مشکل مواجه‌اند. برخی از زندانیان بدلیل قطعی آب و استحمام نکردن به بیماری‌ها و التهابات پوستی مبتلا شدند و مسئولین زندان هم تاکنون اقدامی برای برطرف کردن مشکل آب و سایر مشکلات انجام نداده‌اند.»
در شهریورماه ۱۴۰۳، نیز زندانیان در زندان مرکزی زاهدان با قطعی مکرر آب مواجه بودند.
با توجه به آمار بالای زندانیان در زندان مرکزی زاهدان این اقدام باعث شیوع بیماری‌های مختلف به خصوص این فصل شده بود. زندانیان همچنین به دلیل قطع آب در استفاده از وسایل سرمایشی در فصل گرما هم محروم بودند.
قطع آب در زندان مرکزی زاهدان باعث انباشت ظروف و لباس‌های نشسته زندانیان شده بودکه زمینه شیوع بیماری‌های گوارشی و پوستی در این زندان را فراهم می‌کرد. این وضعیت در استفاده از آب برای استحمام نیز وجود داشت.
یک منبع در این رابطه گفته بود:
«آب شهری در زندان مرکزی زاهدان هر روزه قطع می‌شود بطوری که زندانیان برای آب آشامیدنی و حمام رفتن با مشکل جدی مواجه هستند مخصوصا در این فصل گرما که مصرف آب بیشتر هست، آب معدنی فروشگاه زندان هم قیمتش بالاست و همه زندانیان توان خرید ندارند، هر بار که به مسئولین زندان گفته شده در مورد مشکل آب اهمیتی نداده‌اند.»
اعدام ۳زندانی از جمله یک زن در زندان‌های بیرجند و تبریز
زندان مرکزی ارومیه، خودکشی ۲برادر زندانی در سلول انفرادی
قطع آب بروی زندانیان نقض حقوق بشر محسوب می‌شود و مغایر با چندین استاندارد بین‌المللی و قوانین حقوق بشری است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
این ماده بیان می‌کند که هر فردی حق دارد از استانداردی از زندگی برخوردار باشد که سلامت و رفاه او و خانواده‌اش را از جمله غذا، لباس، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی لازم را تضمین کند. آب به عنوان یکی از نیازهای اولیه انسان در این دسته قرار می‌گیرد، و قطع آب از زندانیان، مستقیماً این حق اساسی را نقض می‌کند.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):
این ماده تصریح می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند باید با احترام به کرامت ذاتی انسانیت برخورد شود. محروم کردن زندانیان از دسترسی به آب آشامیدنی و بهداشتی، نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است که کرامت ذاتی انسانیت را نقض می‌کند.
قوانین حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان سازمان ملل (قوانین نلسون ماندلا):
بر اساس این قوانین، زندانیان باید به نیازهای اولیه خود دسترسی داشته باشند، از جمله دسترسی به آب آشامیدنی سالم و بهداشتی. ماده 22 این قوانین تأکید دارد که باید به زندانیان غذای سالم و آب کافی ارائه شود تا سلامت و بهداشت آنان حفظ شود. قطع آب زندانیان، نقض مستقیم این استانداردهای حداقلی است.
کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز:
رفتارهایی که باعث محرومیت زندانیان از آب و دیگر نیازهای اولیه شود می‌تواند نوعی شکنجه روحی و جسمی تلقی شود. این امر مغایر با اصول این کنوانسیون است که هرگونه شکنجه و رفتار بی‌رحمانه را منع می‌کند.
حق برخورداری از سلامت:
سازمان جهانی بهداشت (WHO) آب سالم و بهداشتی را به عنوان یکی از پیش‌نیازهای اساسی برای حفظ سلامت عمومی در نظر می‌گیرد. قطع آب زندانیان می‌تواند به شیوع بیماری‌های عفونی و دیگر مشکلات بهداشتی منجر شود و حق آنان برای برخورداری از سلامت را نقض کند.
حق برخورداری از بهداشت:
بر اساس قوانین بین‌المللی، زندانیان حق دارند از محیطی بهداشتی و امکانات بهداشتی مناسب برخوردار باشند. قطع آب به معنای نقض این حق است و می‌تواند منجر به شرایط غیرانسانی در زندان‌ها شود.
این موارد نشان‌دهنده اهمیت حیاتی دسترسی به آب برای زندانیان و الزام دولت‌ها به رعایت حقوق اولیه و انسانی آنان است. قطع آب، نه تنها مغایر با اصول اخلاقی و انسانی است، بلکه نقض مستقیم چندین قانون بین‌المللی حقوق بشری به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر