۷ آبان, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
دو زندانی سیاسی آرام بهاالدین و رسول رضا شریف که در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند هریک به ۱۱سال و ۳ماه زندان محکوم شده‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۷آبان‌ماه ۱۴۰۳، دو زندانی سیاسی از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، مجموعا به ۲۲سال و ۶ماه زندان محکوم شدند. دو زندانی سیاسی آرام بهاالدین و رسول رضا شریف که در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند در شعبه یک دادگاه انقلاب سنندج به اتهام اقدام علیه امنیت ملی هر کدام به ۱۵سال زندان محکوم شده بودند.
این حکم به دلیل تسلیم به رای زندانیان به ۱۱سال و ۳ماه تغییر کرده است. این ۲زندانی سیاسی از زمان بازداشت تا کنون از حق دسترسی به وکیل انتخابی، حق تماس و ملاقات با خانواده محروم هستند.
اعدام ۶زندانی در زندان‌های مراغه، دزفول و زنجان
زندانی سیاسی پروین میرآسان، تحمل زندان با شرایط وخیم جسمی
بازداشت معترضان به وضعیت موجود در ایران نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۲۱ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان و هر زندانی سیاسی در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر