۱۲ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی کامران رضایی فر، که از شهریورماه ۱۴۰۲ در بند ۴ زندان اوین، محبوس است، دچار یک بیماری گوارشی با علائم تهوع و درد شدید در ناحیه معده اش روبرو است و مدت ۵ماه است که از این بیماری رنج می برد
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۲ دی‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی کامران رضایی فر به بیماری ناشناخته گوارشی با علائم درد و ورم معده، سوءهاضمه و استفراغ های مکرر مبتلاست، با وجود ضعف روزافزون جسمی و وضعیت اورژانس، از سوی بهداری زندان اوین هیچ اقدامی برای درمان وی صورت نگرفته است.
بیم آن وجود دارد تاخیر در درمان این زندانی۶۰ ساله، عواقب جبران ناپذیری داشته باشد.
از اواسط آبان ماه ۱۴۰۳، کامران رضایی فر، زندانی سیاسی هوادار مجاهدین خلق، که از شهریورماه ۱۴۰۲ در بند ۴ زندان اوین، محبوس است، دچار یک بیماری گوارشی با علائم تهوع و درد شدید در ناحیه معده اش روبرو است و مدت ۵ماه است که از این بیماری رنج می برد. این زندانی سیاسی ۵۹ ساله پس از هر بار مراجعه به بهداری بند ۴ بدون معاینه و با دریافت مسکن به بند بازگردانده میشود.
کامران رضایی فر نیازمند انجام آندوسکوپی است و باید به بیمارستانی خارج از زندان اعزام شود اما رئیس و حفاظت زندان از فرستادن وی به بیمارستان و انجام آزمایش‌های ضروری و برخورداری از دارو و درمان، ممانعت بعمل می آورند.
زندانی سیاسی کامران رضایی فر ۵۹ ساله، اهل و ساکن تهران، متاهل و دارای فرزند است. او در شهریورماه ۱۴۰۲، دستگیر شد. دادگاه رسیدگی به پرونده او و ۴زندانی سیاسی دیگر، زهرا صفایی، پرستو معینی، محمدمسعود معینی و تیمور رضاییان در تاریخ ۲۷ آبان‌ماه ۱۴۰۲، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد. اتهام او همکاری و ارتباط با مجاهدین خلق اعلام شد.
روز ۵ آذر ماه ۱۴۰۲، به این ۴زندانی سیاسی رای دادگاه ابلاغ شد. دادگاه مذکور زندانیان سیاسی زهرا صفایی و پرستو معینی و محمدمسعود معینی و کامران رضایی فر را به ۵ سال زندان محکوم کرد.
کامران رضایی فر در دی ۱۳۹۸ به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق ایران توسط ماموران اطلاعاتی بازداشت و به بند ۲۴۰ و ۲۰۹ اوین جهت بازجویی منتقل شد. کامران رضایی فر پس از پایان بازجویی‌ها با قرار وثیقه سنگین از زندان آزاد شد.
کامران رضایی فر در اواخر خرداد ۱۳۹۹ به بازپرسی فراخوانده و به اتهام افساد فی الارض مجددا بازداشت و راهی زندان اوین شد. در جلسه دادگاهی که در ۸ دی ۱۳۹۹ به ریاست قاضی عموزاد برگزار شد، توسط این قاضی تهدید به اعدام و در نهایت در شهریور ۱۴۰۰ قاضی عموزاد حکم اعدام وی را در مرحله بدوی صادر کرد.
او سرانجام در دادگاه به ۵ سال زندان محکوم و در اواخر سال ۱۴۰۱، از زندان اوین آزاد شد.
آخرین بازداشت وی در شهریور ۱۴۰۲ بوده که هم اکنون در زندان اوین محبوس است.
سعید ماسوری، کریسمسی خونین با قریب به ۲۵ اعدام
وضعیت بحرانی زندانیان بیمار زن و مرد در زندان اوین، از تومور مغزی تا دیابت
محرومیت زندانیان از رسیدگی پزشکی نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بین‌المللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: این ماده تأکید می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.
قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا): این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده‌اند، به صراحت بیان می‌کنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندان‌ها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.
محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر