۱۲ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
این محرومیت در واکنش به اعتصاب غذای زندانی سیاسی سکینه پروانه می‌باشد. وی به مناسبت سالروز تولد علی مظفری نوجوان ۱۷ساله که در اعتراضات سراسری در شهر قوچان جان باخت دست به اعتصاب غذا زده بود
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، زندانی سیاسی سکینه پروانه به دستور مقامات زندان از حق برقراری تماس با خانواده محروم شده است. این اقدام پس از آن صورت گرفت که زندانی سیاسی سکینه پروانه در زندان اوین اقدام به اعتصاب غذا نمود. این اعتصاب غذا در همدردی با خانواده‌هایی است که فرزندانشان را در اعتراضات ۱۴۰۱ از دست داده بودند. زندانی سیاسی سکینه پروانه، به مناسبت سالروز تولد علی مظفری نوجوان ۱۷ساله که در اعتراضات سراسری در شهر قوچان جان باخت دست به اعتصاب غذا زده است.
وی در حال حاضر از حق تماس با خانواده و ملاقات حضوری محروم شده است. این محرومیت از ۲۴شهریور ماه ۱۴۰۳ شروع شده است.
اعدام ۳زندانی از جمله یک زن در زندان‌های وکیل آباد و قزلحصار
زندانی سیاسی حمید حسین نژاد، صدور حکم اعدام توسط دادگاه انقلاب ارومیه
زندانی سیاسی سکینه پروانه اهل قوچان، آخرین بار در روز سه شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۲، در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
او پس از ۴سال زندان، در تاریخ ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۱، از زندان وکیل آباد مشهد آزاد شده بود.
خانم پروانه در سال ۹۹، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام «عضویت در گروه‌های معاند نظام با هدف بر هم زدن امنیت کشور» به ۵ سال حبس تعزیری و ۲ سال ممنوعیت از عضویت در دستجات سیاسی محکوم شده بود.
زندانی سیاسی سکینه پروانه توسط قاضی منصوری از شعبه ۵ دادگاه انقلاب مشهد، به اتهام «توهین به خامنه ای»، «تبلیغ علیه نظام» و «ارتباط و همکاری با رسانه‌های خارج از کشور» به ۷.۵سال زندان محکوم شده بود. این محاکمه بدون حضور وکیل انتخابی از طرف وی صورت گرفت.
به گفته قاضی پرونده، ۲.۵سال مانده از پرونده قبلی نیز به حکم او اضافه شده بود.
متن کامل نامه اعتراضی زندانی سیاسی سکینه پروانه
علی مظفری نوجوان هفده ساله‌ی اهل قوچان تنها چند روز بعد از مرگ مهسا توسط نیروهای نظامی در خیابان با شلیک ۳گلوله کشته شد.
اگر در اعتراضات سال ۱۴۰۱ کشته نمی‌شد، حالا تولد نوزده سالگی‌اش را در کنار خانواده و دوستانش جشن میگرفت.
علی را از کودکی می‌شناختم. ورزشکار بود و طی سال‌هایی که من در زندان بودم به عضویت تیم والیبال نوجوانان در آمده بود و به همراه تیم سایپا به مقام نائب قهرمانی رسیده بود.
حالا علی عزیز دیگر در کنارمان نیست و خانواده‌اش شمع‌های تولد نوزده سالگی‌اش را بر مزارش روشن می‌کنند.
برای همدردی با خانواده‌هایی که فرزندانشان را از دست داده‌اند در روز تولد علی به نشان اعتراض اعتصاب خواهم کرد.
می‌خواهم صدای مظلومیت‌تان باشم. صدای مرگ مظلومانه‌ی علی و دیگر نوجوانانی که تنها خواسته‌شان بهتر زیستن بود. همدردی‌ام را پذیرا باشید و بدانید به یادتان هستم.
سکینه پروانه/ اردیبهشت ۱۴۰۳/ زندان اوین
محرومیت یک زندانی از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.
قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)
قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.
قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)
حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.
ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)
حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.
این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر