۱۴ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
مقامات زندان و قوه قضاییه در پاسخ به درخواست خانواده زندانی بلوچ محمود دهمرده برای اعزام به بیمارستان خارج از زندان گفته بودند که وی زندانی محکوم به اعدام است و نهایتا اعدام می‌شود و نیازی به درمان پزشکی ندارد
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۴مهرماه ۱۴۰۳، به گفته حال‌وش، یک زندانی بلوچ به دلیل نبود رسیدگی پزشکی جان باخت. این زندانی بلوچ محمود دهمرده نام داشت. پیشتروضعیت جسمی وی به دلیل عدم رسیدگی پزشکی وخیم گزارش شده بود. زندانی بلوچ محمود دهمرده زندانی محکوم به اعدام بود که در زندان زابل زندانی بود. وی ۴۱ساله، متاهل، دارای ۵فرزند، اهل زابل و ساکن زاهدان بوده است.
زندانی بلوچ محمود دهمرده روز پنج‌شنبه ۱۲مهرماه ۱۴۰۳، بر اثر سکته قلبی جان باخت.
زندانی بلوچ محکوم به اعدام محمود دهمرده مبتلا به دیابت و فرو رفتگی استخوان بود. وی نیاز به رسیدگی پزشکی و بستری در بیمارستان خارج از زندان داشت اما با مخالفت مقامات زندان زابل مواجه شده و امکان رسیدگی پزشکی و درمان بیماری را نداشت.
افزایش آمار زندانیان اعدام شده در زندان قزلحصار به ۱۰زندانی
زندانی سیاسی ماموستا محمد خضرنژاد، انتقال به زندان مرکزی سنندج
مقامات زندان و قوه قضاییه در پاسخ به درخواست خانواده وی برای اعزام به بیمارستان خارج از زندان گفته بودند که وی زندانی محکوم به اعدام است و نهایتا اعدام می‌شود و نیازی به درمان پزشکی ندارد. در ماه‌های اخیر، وی با فرورفتگی در قسمت کتف چپ، در وضعیت نامساعد جسمی در بند عمومی بدون رسیدگی پزشکی به سر می‌برد.
زندانی بلوچ محکوم به اعدام محمود دهمرده در اول دی‌ماه ۱۳۹۹ به اتهام قتل توسط نیروهای امنیتی در زاهدان بازداشت شده بود. وی در بازداشتگاه تحت شکنجه‌های شدید قرار داشت تا مجبور به پذیرش اتهام قتل شد. محمود دهمرده سپس به زندان تاغری زابل منتقل شد. دادگاه کیفری زابل وی را به اتهام قتل به اعدام محکوم کرد است. این دادگاه با قرار وثیقه میلیاردی جهت اعزام به مرخصی استعلاجی برای مداوا مخالفت کرده بود.
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):
این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر