۱۱ آذر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی حسن ودایی پور مبتلا به دیسک کمر است و نیاز به رسیدگی ویژه پزشکی و اقدامات درمانی در خارج از زندان و تحت نظر پزشک متخصص دارد
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۱آذرماه ۱۴۰۳، وضعیت جسمی زندانی سیاسی حسن ودایی پور (حسن ناصری) در زندان وکیل‌آباد مشهد بحرانی گزارش شده است. این زندانی به دستور مقامات زندان از رسیدگی پزشکی محروم می‌باشد. مقامات قوه قضاییه و زندان وکیل‌آباد مشهد، برخلاف تاییدیه پزشکان مبنی بر عدم تحمل زندان نه تنها به این موضوع رسیدگی نکرده بلکه وی را از دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی نیز محروم کرده‌اند. زندانی سیاسی حسن ودایی پور مبتلا به دیسک کمر است و نیاز به رسیدگی ویژه پزشکی و اقدامات درمانی در خارج از زندان و تحت نظر پزشک متخصص دارد.
زندانی سياسی حسن ودایی پور معروف به حسن ناصری 3۸ ساله متولد 21/01/1365 واهل شهرستان شوش است. وی در فروردين 1390 توسط نیروهای امنیتی همراه با جمع از جوانان استان خوزستان بازداشت شد. اتهام مطرح شده در دادگاه بر علیه وی، محاربه، اقدام عليه امنيت كشور وارتباط با خارج از كشور بوده است.
حسن ودایی پور در دادگاه انقلاب محاكمه و به 20 سال حبس در زندان سبزوار محكوم شد. وی پس از مدتی به صورت ناگهانی به بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز منتقل شد.
زندانی سیاسی حسن ودایی پور پیش از این و در ابتدای بازداشت چندين ماه در بازداشتگاه اطلاعات اهواز تحت شديدترين شكنجه جسمی و روحی قرار گرفته بود كه بعد از صدور حكم در دادگاه انقلاب او را ابتدا به زندان سبزوار و سپس به زندان مشهد منتقل كرده بودند.
صدور حکم اعدام و ۵۴ سال حبس برای ۸ زندانی سیاسی در زندان اوین
اعدام یک زندانی در زندان مرکزی زاهدان
نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن بیماران
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):
این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر