۱۲ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
دادگاه زندانی سیاسی حمید حسین زاده چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قاضی به استناد علم قاضی اقدام به صدور رای اعدام کرده است. پس از اعتراض وی به حکم دادگاه، این حکم به دیوان عالی ارجاع داده شده است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۱۲مهرماه ۱۴۰۳، حکم اعدام زندانی سیاسی حمید حسین زاده از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه صادر شده است. این شعبه به ریاست قاضی نجف‌زاده، زندانی سیاسی حسین زاده را به اتهام بغی به اعدام محکوم کرد. این حکم در اواخر تیرماه ۱۴۰۳ صادر شده است.
زندانی سیاسی حمید حسین زاده در تاریخ ۲۴فروردین‌ماه ۱۴۰۲، در حوالی مرز چالدران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد. زندانی سیاسی حمید حسین زاده به مدت ۱۱ماه تحت شکنجه‌های روحی و فیزیکی قرار داشت. یکی از مامورانی که وی را مورد شکنجه قرار می‌داده استیری نام دارد. وی بازپرس پرونده وی می‌باشد.
ماموارن اطلاعات تلاش می‌کردند که از وی اعترافاتی مبنی بر شرکت در درگیری مسلحانه و کمک به نیروهای حزب کارگران کردستان اخذ کنند. نهایتا ماموران اطلاعاتی با اعمال شکنجه‌های شدید، وی را مجبور به امضای اعترافات از پیش تعیین شده کردند. این در حالی است که وی سواد کافی برای امضای این اسناد را نداشته است.
زندانی سیاسی حمید حسین زاده در دوران بازجویی و محاکمه از حق دسترسی به وکیل انتخابی محروم بود. وی در دادگاه همه اتهامات را رد کرده و اعلام کرد که در زمان درگیری به همراه خانواده‌اش در سفر به ترکیه بوده است.
وزارت اطلاعات در پرونده‌سازی برای وی اعلام کرده که به دلیل کشته شدن برادر همسر حمید حسین زاده توسط ماموران مرزبانی وی در صدد گرفتن انتقام از آنها بوده است.
دادگاه حمید حسین زاده چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قاضی به استناد علم قاضی اقدام به صدور رای اعدام کرده است. پس از اعتراض وی به حکم دادگاه، این حکم به دیوان عالی ارجاع داده شده است.
زندانی سیاسی حمید حسین زاده هم اکنون در بند پذیرش ۲زندان مرکزی ارومیه در بازداشت بسر می‌برد.
وی متولد ۱۳۶۴ و پدر ۳فرزند است. وی سال‌ها است که به شغل کاسبکاری در مرز چالدران مشغول بوده است.
شکنجه زندانیان مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهم‌ترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً می‌گوید: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع می‌کند و کشورها را موظف می‌دارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶): ماده 7 این میثاق بیان می‌کند که «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بین‌المللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه، این کنوانسیون‌ها تضمین می‌کنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین به‌وضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسان‌ها شناسایی می‌کنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی می‌نمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر