زندانی سیاسی مقیم عسگری، ۷۰ سالگی با بیماری قلبی و شرایط غیرانسانی در زندان چوبیندر قزوین

۱۷ آذر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر

زندانی سیاسی مقیم عسگری در روز ۲۸ آبان ۱۴۰۳، به دادستانی قزوین احضار، بازداشت و به زندان چوبیندر قزوین منتقل شد

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۷آذرماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی مقیم عسگری با داشتن ۷۰ سال سن و ابتلا به بیماری قلبی،  در شرایط غیر انسانی در زندان چوبیندر قزوین زندانی است. زندانی سیاسی مقیم عسگری متولد سال ۱۳۳۳،  از شهر قزوین و از زندانیان سیاسی دهه شصت است. او در سن هفتاد سالگی با مشکلات پزشکی و شرایط دشوار در زندان چوبیندر محبوس است.

زندانی سیاسی مقیم عسگری در روز ۲۸ آبان ۱۴۰۳، به دادستانی قزوین احضار،  بازداشت و به زندان چوبیندر قزوین منتقل شد. وی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و توهین به مقامات حکومتی و خمینی به دلیل فعالیت گسترده در فضای مجازی تلگرام و واتساپ و اینستاگرام به نفع مجاهدین خلق به تحمل ۲۲ ماه زندان محکوم شد.

این حکم توسط شعبه اول دادگاه انقلاب به ریاست اسماعیل اسدی صادر شده است.

زندانی سیاسی مقیم عسگری از بیماری قلبی رنج می‌برد و نیاز به رسیدگی مستمر پزشکی دارد.

بر اساس همین گزارش در زندان چوبیندر قزوین به دلیل عدم وجود امکانات پزشکی او و زندانیان دیگر از گزش ساس در عذاب بوده و در روی بدنشان آثاری گزش ساس وجود دارد.

نقض کرامت، سلامت و از بین بردن امید زنان زندانی در زندان قرچک ورامین

اعدام یک زندانی در زندان میاندوآب

نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن بیماران

زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.

برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:

حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.

منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):

این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.

اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک: