۲۲ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
کریم اسماعیل زاده در طول مدت بازداشت، تحت شدیدترین فشارهای جسمی و روانی قرار داشته است. او در تمام این مدت در سلول انفرادی، در حالی‌که دستان و پاهایش بسته و صورتش به زمین فشرده شده بود، نگهداری شده است
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۲۲ تیرماه ۱۴۰۴ – کریم اسماعیل زاده ، فعال سیاسی آذربایجانی و قهرمان جهانی پاورلیفتینگ، پس از تحمل حدود ۵۰ روز بازداشت در سلول انفرادی اداره اطلاعات تبریز، با وضعیت جسمی و روانی نگران‌کننده و آثار مشهود شکنجه، با قرار وثیقه از زندان مرکزی تبریز آزاد شد. این آزادی موقت در حالی صورت گرفت که اطلاعات منتشرشده از سوی منابع حقوق بشری و خانواده‌اش، از شکنجه‌های شدید، محرومیت از حقوق اولیه انسانی و آسیب‌های جدی جسمی و روانی حکایت دارد.
بر پایه گزارش منابع مطلع و اظهارات خانواده، کریم اسماعیل زاده در طول مدت بازداشت، تحت شدیدترین فشارهای جسمی و روانی قرار داشته است. او در تمام این مدت در سلول انفرادی، در حالی‌که دستان و پاهایش بسته و صورتش به زمین فشرده شده بود، نگهداری شده است.
محرومیت از خواب، شکنجه با دستبند و پابند، تهدید به تجاوز و آزار اعضای خانواده، محرومیت از درمان، و ضرب و جرح‌های مداوم از جمله مواردی است که این فعال مدنی طی بازداشت تجربه کرده است. گفته می‌شود در این مدت، وزن او بیش از ۴۰ کیلوگرم کاهش یافته و همچنان از ضعف مفرط، لرزش بدن و آسیب‌های ناشی از فشار عصبی شدید رنج می‌برد.
سابقه فعالیت‌های مدنی و دلایل بازداشت
کریم اسماعیل زاده پیش‌تر نیز به‌خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز مدنی، زیست‌محیطی و فرهنگی بارها احضار، بازداشت و محاکمه شده بود. اعتراض به نقش دولت در خشک شدن دریاچه اورمیه، هشدار درباره آلودگی رودخانه ارس، انتقاد از تبعیض‌های سیستماتیک اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مناطق آذربایجانی، اعتراض به تاراج منابع طبیعی از جمله معادن طلا و مس از جمله فعالیت‌های او محسوب می‌شود.
در آخرین مورد از بازداشت‌ها، او توسط نهادهای امنیتی در تبریز و بدون ارائه حکم قضایی بازداشت شد و به مدت نزدیک به دو ماه، در بازداشتگاه اداره اطلاعات تحت بازجویی‌های فشرده و خشونت‌آمیز قرار گرفت. روند قضایی این پرونده نیز، بنا بر گزارش نهادهای حقوق بشری، از ابتدایی‌ترین اصول دادرسی عادلانه محروم بوده است؛ از جمله عدم دسترسی به وکیل در مرحله بازجویی و بی‌اطلاعی خانواده از محل نگهداری او.
هدف اصلی شکنجه‌های اعمال‌شده علیه اسماعیل زاده ، گرفتن اعتراف اجباری و پخش احتمالی آن در رسانه‌های وابسته به نهادهای امنیتی عنوان شده است. به گفته نزدیکان، وی بارها تحت فشار قرار گرفته تا به اقدامات امنیتی یا همکاری با گروه‌های سیاسی متهم شود، در حالی‌که تمامی فعالیت‌های وی در چارچوب قانونی و با اهداف مدنی و مطالبه‌گری بوده است.
تهدیدهای مکرر به حذف فیزیکی خانواده، ضرب و شتم در ساعات متوالی، نگهداری طولانی‌مدت در تاریکی مطلق یا نور شدید، از جمله ابزارهای شکنجه روانی بوده‌اند که آثار مخرب آن در روحیه و سلامت روانی اسماعیل زاده مشهود است.
واکنش‌ها و هشدار نهادهای حقوق بشری
با انتشار تصاویر جدید و اطلاعات تازه از وضعیت جسمی و روانی کریم اسماعیل زاده ، بار دیگر موجی از واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مستقل به راه افتاده است. نهادهای حقوق بشری از جمله “کمپین دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجانی” و “شبکه حقوق بشر کردستان” خواستار تحقیق مستقل بین‌المللی درباره شکنجه در زندان‌های ایران شده‌اند.
برخی از فعالان حقوق بشر، تداوم چنین رفتارهایی را نه‌تنها نقض جدی حقوق زندانیان سیاسی، بلکه مصداق «شکنجه سیستماتیک» عنوان کرده‌اند که باید تحت نظارت نهادهای بین‌المللی مورد پیگیری قرار گیرد.
بلاتکلیفی هدی مهرگانفر در زندان عادل‌آباد شیراز؛ منع درمان و فشارهای فزاینده
فشار و محدودیت مضاعف بر هاشم خواستار در زندان وکیل‌آباد مشهد
ضرورت ورود نهادهای بین‌المللی
بازداشت و شکنجه کریم اسماعیل زاده تنها یکی از ده‌ها نمونه از موارد نقض حقوق بشر در ایران است که بی‌پاسخ مانده و دستگاه قضایی نه‌تنها در مقابل آن سکوت کرده بلکه با سکوت خود، به آن مشروعیت داده است. در چنین شرایطی، ورود فوری و قاطع نهادهایی چون سازمان ملل متحد، گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران، عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر ضروری است تا ضمن مستندسازی این جنایات، فشارهای لازم برای توقف چنین اعمال غیرانسانی را بر جمهوری اسلامی وارد کنند.
کریم اسماعیل زاده ، فعال سیاسی شناخته‌شده و قهرمان ورزشی، اکنون با بدنی فرسوده، روحی آسیب‌دیده، و در شرایطی وخیم، پس از آزادی موقت در حال استراحت و بازیابی سلامت است. اما آنچه در دوران بازداشت بر او گذشت، نباید در سکوت بماند.
مواد نقض شده حقوق بشر عبارتند از:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا رفتار غیرانسانی، ظالمانه یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
شکنجه‌های جسمی و روانی کریم اسماعیل زاده در بازداشتگاه اداره اطلاعات تبریز، از جمله محرومیت از خواب، ضرب‌وشتم، و تهدید به آسیب به خانواده، نمونه‌ی آشکار نقض این اصل بنیادین است.
ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هیچ‌کس نباید به طور خودسرانه بازداشت یا حبس شود.»
بازداشت غیرقانونی و طولانی‌مدت او بدون حکم قضایی شفاف و دسترسی به وکیل، نقض صریح حق آزادی و امنیت شخصی محسوب می‌شود.
ماده ۱۴ همین میثاق: «هر فرد حق دارد در دادگاهی مستقل، بی‌طرف و با رعایت کامل اصول دادرسی عادلانه محاکمه شود.»
محرومیت از دسترسی به وکیل، اخذ اعترافات تحت فشار، و عدم شفافیت در روند قضایی نشان‌دهنده نقض اصول دادرسی عادلانه و بی‌طرفانه است.
ماده ۱۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید در زندگی خصوصی، خانواده، خانه یا مکاتبات خود مورد دخالت خودسرانه قرار گیرد.»
تهدید به آسیب فیزیکی به اعضای خانواده، نه تنها ناقض حقوق فردی اوست، بلکه مصداق بارز اعمال فشار روانی بر خانواده و نقض حریم خصوصی آنان نیز هست.
این پرونده، نمادی است از فریاد خفه‌شده مردمانی که خواهان کرامت انسانی، عدالت و برابری هستند. انتشار گزارش‌ها، پیگیری بین‌المللی، و اطلاع‌رسانی دقیق و مستمر از مهم‌ترین ابزارهای مقابله با سرکوب و شکنجه است. کریم اسماعیل زاده و دیگر فعالان مدنی، به‌جای سلول انفرادی، جای‌شان در جامعه‌ای آزاد و قانون‌مدار است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر