۳۱ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
اریکا گووارا روساس، مدیر ارشد بخش پژوهش، سیاست‌گذاری و کمپین‌ها در رابطه با بمباران زندان اوین گفت: «هدف‌گیری تأسيسات غیرنظامی طبق حقوق بین‌الملل بشردوستانه اکیدا ممنوع است. انجام آگاهانه و عمدی چنین حملاتی مصداق جنایت جنگی است.»
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ – سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه‌ای در خصوص بمباران زندان اوین این اقدام را جنایت جنگی دانست. وی با استناد به این موضوع که در زندان اوین نزدیک به ۲۰۰۰ زندانی از جمله مدافعان حقوق بشر، معترضان، مخالفان سیاسی، اعضای اقلیت‌های دینی تحت آزار و شهروندان دو تابعیتی یا خارجی که اغلب به عنوان اهرم فشار دیپلماتیک بازداشت شده‌اند وجود داشته حمله به آنجا را محکوم کرده است. نیروهای مهاجم بایستی می‌دانستند که این اقدام می‌تواند منجر به آسیب گسترده به غیرنظامیان و زندانیان شود.
در این بیانیه با اشاره به صدمه دیدن زندانیان سیاسی و کمک رسانی آنها به مجروحان حادثه آمده است:
«سعیده مکارم، پزشکی که به‌صورت داوطلبانه در زندان اوین فعالیت می‌کرد و دچار جراحاتی از جمله سوختگی شد، در مجموعه‌ای از پست‌های اینستاگرامی در تیر ۱۴۰۴ توصیف کرد که چگونه زندانیان به او کمک کردند:
«مرا به گوشه دیوار کشاندند، نیمه جان بودم. برایم آب آوردند، پتو آوردند، پایم را آتل بستند، خونهای صورتم را پاک کردند… می‌توانستند بروند ولی نرفتند… نجاتم دادند.»
اعدام ۲ زندانی در زندان‌های کرمان و سبزوار
افشاگری زندانی سیاسی عقیدتی حمزه درویش از وضعیت بحرانی زندان لاکان رشت
در گزارش عفو بین الملل به عدم رسیدگی به زندانیان مصدوم و مجروح در زندان اوین اشاره کرده و نوشته است:
«سازمان عفو بین‌الملل توانست از طریق یک منبع مطلع، هویت یکی از زندانیان کشته‌شده در بند ۴ را تأیید کند: مسعود بهبهانی، ۷۱ ساله. به گفته این منبع، وی در اثر انفجار، به شدت به سمت صندلی پرت شد، چند زندانی دیگر روی او افتادند و سپس دچار سکته قلبی شد. مقامات به جای انتقال وی به بیمارستان، او را به زندان تهران بزرگ منتقل کردند و او دو روز بعد بر اثر سکته قلبی دوم جان باخت.
عفو بین‌الملل همچنین یک تصویر گرفته‌شده از داخل بند زنان را تحلیل کرده که در آن آسیب مشهود به سقف و زیرساخت برق دیده می‌شود.»
بر اساس حقوق بین‌الملل بشردوستانه، حملات مستقیم به غیرنظامیان و اهداف غیرنظامی ممنوع است. حملات صرفاً می‌توانند متوجه نظامیان و اهداف نظامی باشند. اهداف نظامی محدود به اشیایی هستند که به دلیل ماهیت، موقعیت، هدف یا کاربردشان نقش مؤثری در عملیات نظامی دارند و نابودی، تصرف یا بی‌اثر شدن کامل یا جزئی آنها، در شرایط حاکم بر زمان حمله، مزیت نظامی قطعی ایجاد می‌کند.
نیروهای مهاجم موظف‌اند تمام اقدامات ممکن را برای حفاظت از غیرنظامیان انجام دهند. این شامل موارد زیر است: تمایز قائل شدن میان اهداف نظامی و اشیای غیرنظامی؛ راستی‌آزمایی اینکه هدف مورد نظر واقعاً یک هدف نظامی است و لغو حمله در صورت وجود تردید؛ انتخاب وسایل و روش‌های حمله‌ای که از آسیب به غیرنظامیان جلوگیری کند یا آن را در پایین‌ترین حد ممکن نگه دارد و صدور هشدار مؤثر و از پیش برای غیرنظامیان، مگر اینکه شرایط اجازه ندهد.
اریکا گوِوارا روساس، مدیر ارشد بخش پژوهش، سیاست‌گذاری و کمپین‌ها در رابطه با بمباران زندان اوین گفت: «هدف‌گیری تأسيسات غیرنظامی طبق حقوق بین‌الملل بشردوستانه اکیدا ممنوع است. انجام آگاهانه و عمدی چنین حملاتی مصداق جنایت جنگی است.»
پس از بمباران زندان اوین، هدایت‌الله فرزادی، رئیس این زندان، با استقرار نیروهای گارد ویژه مسلح در بند ۴، به زندانیان سیاسی این بند دستور داده است که بدون اجازه برداشتن وسایل شخصی خود بند را ترک کرده و به زندان تهران بزرگ منتقل شوند. زندانیان سیاسی با اعتراض شدید به این اقدام، از خروج خودداری کرده‌اند اما نیروهای گارد با تهدید به استفاده از سلاح و اعمال خشونت، این انتقال اجباری را به‌زور اجرا کردند.
در روزهای اخیر، گزارش‌های متعددی از وضعیت تکان‌دهنده و ضدانسانی زندانیان انتقال‌یافته از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتشر شده که نشان‌دهنده بحرانی عمیق در نحوه نگهداری از زندانیان در این زندان است. شرایطی که نه تنها سلامت جسمی و روانی زندانیان را تهدید می‌کند، بلکه نقض آشکار حقوق بشر و کرامت انسانی به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر