۵ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
صبح یکشنبه ۵ مرداد، تنها یک روز پس از این حمله خشونت‌بار، زندانیان سیاسی مهدی حسنی و بهروز احسانی که از سلول‌های انفرادی بیرون آورده شده بودند، بدون اطلاع قبلی خانواده‌هایشان و بدون حق آخرین ملاقات، در زندان قزلحصار اعدام شدند
کانون حقوق بشر ایران، یکشنبه ۵ مردادماه ۱۴۰۴ – صبح روز شنبه ۴ مرداد ۱۴۰۴، زندان قزلحصار صحنه یکی از خشونت‌بارترین حملات گارد ویژه به زندانیان سیاسی بود. به گفته منابع موثق، بیش از ۱۰۰ نفر از نیروهای مسلح گارد ویژه، به دستور مستقیم الله‌کرم عزیزی، رئیس زندان قزلحصار و معاون او حسن قبادی، با همراهی مأموران وزارت اطلاعات، مسئولان حفاظت و پاسداران بند، به واحد ۴ زندان که محل نگهداری زندانیان سیاسی است، یورش بردند. این یورش با حضور افرادی از جمله اسماعیل فرج‌نژاد (معاون زندان)، حسین کمره‌ای (رئیس حفاظت)، محمد سبزه‌مکان، رحیم فیضی، احمد شیرازی و فردی به نام فلاح صورت گرفت و طی آن زندانیان با شدت تمام مورد ضرب‌وشتم، شکنجه و رفتارهای غیرانسانی قرار گرفتند.
در جریان این حمله، مأموران زندان قزلحصار با استفاده از دستبند، پابند و کیسه‌کشی روی سر زندانیان، آنان را به‌شدت مجروح کرده و سپس تمامی زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار را به سلول‌های انفرادی منتقل کردند. از لحظه این یورش تا زمان انتشار این خبر، هیچ تماسی از سوی زندانیان با خانواده‌هایشان برقرار نشده و سلامت آنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. گزارش‌ها حاکی از این است که برخی زندانیان در زندان قزلحصار دچار آسیب‌های جدی جسمی شده‌اند و حتی دسترسی به خدمات پزشکی نیز از آنان سلب شده است.
اعدام‌های ناگهانی در پی سرکوب
صبح یکشنبه ۵ مرداد، تنها یک روز پس از این حمله خشونت‌بار، زندانیان سیاسی مهدی حسنی و بهروز احسانی که از سلول‌های انفرادی بیرون آورده شده بودند، بدون اطلاع قبلی خانواده‌هایشان و بدون حق آخرین ملاقات، در زندان قزلحصار اعدام شدند. اتهام این دو زندانی سیاسی، عضویت در سازمان مجاهدین خلق عنوان شده بود. روند قضایی آنان با نقض فاحش عدالت همراه بود؛ چرا که درخواست اعاده دادرسی بارها از سوی دیوان عالی کشور رد شده و حتی مرحله دادگاه تجدیدنظر طی نشده بود. این اقدام، موجی از خشم و نگرانی را میان فعالان حقوق بشر برانگیخته است.
در ادامه فشارهای سازمان‌یافته علیه زندانیان سیاسی، سعید ماسوری، زندانی سیاسی باسابقه که ۲۵ سال بدون یک روز مرخصی در زندان‌های مختلف کشور محبوس بوده است، بدون ارائه هیچ توضیحی، به زندان زاهدان تبعید شد. این تبعید ناگهانی و به مکانی با شرایط بسیار دشوار، تهدیدی مستقیم برای جان اوست.
خواهر سعید ماسوری در حساب رسمی خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
«امروز سعید پس از ۲۵ سال زندان، بی‌اطلاع و بی‌حکم به زندان زاهدان تبعید شد؛ جایی دورافتاده و با شرایط دشوار. این تبعید جان او را تهدید می‌کند.»
افشای کروکی تیپ ۲ زندان فشافویه؛ زندانیانی که در سکوت زیر شکنجه‌اند + ویدئو
اعدام بدون اطلاع! فیلم سخنان تکان‌دهنده دختر مهدی حسنی درباره اعدام شتابزده او
این سلسله اقدامات – از یورش خشونت‌بار تا انفرادی‌های طولانی، اعدام‌های ناگهانی و تبعید – نشان‌دهنده سیاست سیستماتیک سرکوب و ارعاب زندانیان سیاسی در ایران است. منابع مطلع می‌گویند هدف اصلی این حمله‌ها، شکستن روحیه مقاومت زندانیان، ایجاد فضای رعب و وحشت و جلوگیری از هرگونه اعتراض یا افشاگری در مورد شرایط غیرانسانی زندان‌هاست.
زندان قزلحصار که از بزرگ‌ترین زندان‌های ایران است، همواره به‌دلیل ازدحام جمعیت، نبود امکانات بهداشتی، شکنجه و رفتارهای تحقیرآمیز علیه زندانیان، مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی بوده است. حال، این حمله گسترده بار دیگر توجه‌ها را به وضعیت بحرانی زندانیان سیاسی جلب کرده است.
همزمان با انتشار این اخبار، چندین سازمان حقوق بشری با صدور بیانیه‌هایی، خواستار اقدام فوری جامعه جهانی برای توقف اعدام‌ها و رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران شدند. آنان تأکید کردند که ادامه این سرکوب‌های خونین، می‌تواند به جنایت علیه بشریت تعبیر شود و مسئولان قضایی و امنیتی ایران باید در قبال این اقدامات پاسخگو باشند.
عفو بین‌الملل، دیدبان حقوق بشر و گزارشگران ویژه سازمان ملل بارها نسبت به وضعیت اسفناک زندانیان سیاسی در ایران هشدار داده‌اند. با این حال، روند سرکوب نه‌تنها متوقف نشده بلکه شدت یافته است.
نگرانی خانواده‌ها و فراخوان به افشاگری
خانواده زندانیان سیاسی قزلحصار از چند روز گذشته هیچ خبری از عزیزان خود ندارند و این سکوت خبری، نگرانی‌ها را دوچندان کرده است. آنان از رسانه‌ها و افکار عمومی خواسته‌اند تا صدای زندانیان باشند و اجازه ندهند این سرکوب در سکوت ادامه یابد.
این خانواده‌ها تاکید دارند که افشای مستمر شرایط زندانیان سیاسی و بازتاب آن در سطح جهانی، تنها راه فشار بر حکومت ایران برای توقف این اقدامات غیرانسانی است.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر – منع شکنجه و رفتار غیرانسانی: حمله خشونت‌بار مأموران گارد ویژه، ضرب‌وشتم شدید زندانیان سیاسی، انتقال اجباری به انفرادی و محرومیت از ارتباط با خانواده، نمونه بارز رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی است که این ماده صراحتاً آن را ممنوع می‌کند.
ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر – ممنوعیت بازداشت و تبعید خودسرانه: انتقال ناگهانی سعید ماسوری به زندان زاهدان بدون حکم قانونی و تبعید خودسرانه او، نقض مستقیم این ماده محسوب می‌شود.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی – حق دادرسی عادلانه: اعدام مهدی حسنی و بهروز احسانی بدون طی مراحل دادرسی منصفانه و محروم کردن آنان از حق تجدیدنظرخواهی، نقض آشکار این اصل بنیادی حقوق بشر است.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر – حق زندگی و امنیت فردی: اعدام‌های ناگهانی، خشونت سازمان‌یافته در زندان و تهدید جان زندانیان سیاسی، تعرض مستقیم به حق بنیادین حیات و امنیت شخصی آنان به شمار می‌رود.
این اقدامات، نه‌تنها نقض صریح تعهدات بین‌المللی ایران است، بلکه نشان‌دهنده رویکرد سیستماتیک حکومت در سرکوب و حذف مخالفان سیاسی از طریق خشونت، شکنجه و اعدام‌های فراقضایی است. چنین اقداماتی از منظر حقوق بین‌الملل می‌تواند جنایت علیه بشریت تلقی شود و مسئولان قضایی و امنیتی باید در قبال آن پاسخگو باشند.
این وقایع در حالی رخ می‌دهد که جامعه بین‌المللی همچنان در قبال نقض گسترده حقوق بشر در ایران موضعی منفعلانه دارد. بسیاری معتقدند که تداوم فشارهای سیاسی و رسانه‌ای می‌تواند تا حدی جلوی این جنایات را بگیرد و از تکرار فجایع مشابه جلوگیری کند.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد؛ صدای زندانیان سیاسی را خاموش نکنیم.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر