۲۱ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
زندان قرچک، به دلیل شرایط وخیم بهداشتی، گرانی شدید اقلام فروشگاهی، تبعیض‌های گسترده در دسترسی به امکانات و رفتار تحقیرآمیز مأموران، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های کشور است
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۴ – زنان زندانی سیاسی که این روزها در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شوند، در شرایطی بسیار وخیم، غیربهداشتی و به‌دور از استانداردهای انسانی روزگار می‌گذرانند. آنها در شرایطی به‌سر می‌برند که نه تنها از امتیازات اولیه زندان برخوردار نیستند، بلکه در محیطی غیربهداشتی، بدون دارو و با امکانات حداقلی نگهداری می‌شوند؛ شرایطی که سلامتی و شرافت انسانی آنها را به‌شدت تهدید می‌کند.
محل اسکان فعلی این زندانیان، باشگاه زندان قرچک است؛ سالنی سرپوشیده که پیشتر برای نگهداری افراد دارای اعتیاد استفاده می‌شده و از نظر بهداشتی وضعیت بسیار نامناسبی داشته است. این مکان در ابتدا مملو از آلودگی، بوی تعفن و حیوانات موذی بود، اما زندانیان با تلاش شخصی و بی‌امکان هرگونه کمک رسمی، آن را تا حدی تمیز کرده‌اند. باوجود این، فضای فعلی همچنان کاملاً بسته، بدون پنجره، با هوایی متعفن، فاقد تهویه مناسب، و در مجاورت محل سوزاندن زباله قرار دارد. موش‌ها و مگس‌ها به‌صورت گسترده‌ای در سراسر سالن پراکنده‌اند، و تماس با غذای زندانیان را از نظر پاکیزگی به خطر می‌اندازد.
این زنان در فضایی قرنطینه‌شده نگهداری می‌شوند و اجازه تردد به دیگر بخش‌های زندان را ندارند. شمار زنان زندانی سیاسی در قرنطینه فعلی ۶۰ نفر است؛ ۵۶ نفر از زندان اوین و ۴ نفر دیگر از بازداشت‌های اخیر. آنان در ۷ اتاق با ابعاد و شرایط مختلف اسکان داده شده‌اند. در یکی از این اتاق‌ها، که تنها ۲۰ مترمربع مساحت دارد، ۱۳ نفر زندگی می‌کنند.
در قرنطینه تنها ۳ حمام و ۳ توالت برای همه زندانیان وجود دارد. اگرچه تعداد تخت‌ها برای زندانیان کافی‌ست، اما به دلیل ارتفاع بسیار کم تخت‌های دو و سه‌طبقه – که نشستن روی آنها ممکن نیست – بسیاری از زنان ترجیح می‌دهند کف بخوابند؛ به‌ویژه زنان سالمند و کسانی که با مشکلات کمر یا پا دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
فضای هواخوری هرچند نسبتاً وسیع (حدود ۲۵۰ مترمربع) است، اما سیستم فاضلاب آن دچار مشکل است؛ آب آلوده در وسط حیاط جمع می‌شود و محل رفت‌وآمد موش‌ها و حشرات زیادی شده است. مگس‌ها نیز به شکل غیرقابل کنترلی در همه‌جا پراکنده‌اند و آلودگی تولید می کنند.
تهویه در این محل بسیار ضعیف است؛ کولرها بوی تعفن می‌دهند و هوای محیط به‌شدت سنگین، گرم و ناسالم است. تا زمان تنظیم این گزارش، وسایل و داروهای زندانیان که در زندان اوین باقی‌مانده بود، به‌طور کامل تحویل آنها داده نشده است. دسترسی به کتابخانه وجود ندارد و تماس تلفنی و ملاقات با خانواده‌ها نیز در روزهای نخست کاملاً قطع بوده و حال امکان تماس کوتاه فراهم شده است.
وضعیت بحرانی زنان زندانی سیاسی منتقل شده از زندان اوین
در میان زنان زندانی سیاسی منتقل شده از زندان اوین به زندان قرچک ورامین، وضعیت چند نفر از آنها به‌شدت نگران‌کننده است:
آذر کروندی با مشکلات جدی شنوایی و مشکلات قلبی روبروست و به دلیل کمبود امکانات درمانی در زندان، وضعیت سلامت او رو به وخامت می‌رود. همچنین مشکل دیسک گردن باعث درد و ناتوانی وی شده است.
راحله راحمی و چندین زن سالمند دیگر که سن‌شان بالای ۷۰ سال است، به دلیل کهولت سن و مشکلات جسمی مانند کمردرد و ناتوانی در راه رفتن، توان تحمل شرایط سخت و نامناسب زندان را ندارند. بسیاری از این زنان مجبورند روی زمین بخوابند و از کمبود امکانات پزشکی رنج می‌برند.
مولود صفایی دچار پارگی فتق دیافراگم شکمی است و نیاز فوری به عمل جراحی دارد. علاوه بر این، آب مروارید چشم او سبب کاهش شدید بینایی شده است. با وجود قول‌های داده شده، هنوز اجازه مرخصی درمانی به وی داده نشده و شرایط زندان، سلامتی‌اش را تهدید می‌کند.
زندانی سیاسی پروین میرآسان به بیماری‌های متعددی از جمله دیابت، پارکینسون، مشکلات مفصلی و چسبندگی روده مبتلاست.
زندانی سیاسی مریم بانو نصیری دارای بیماری آپنه خواب و بیماری‌های ریوی و زخم معده است.
علاوه بر این، چندین زن دیگر که بیماری‌های مزمن مانند دیابت، فشار خون و مشکلات قلبی دارند، به دلیل قطع دسترسی به داروها و خدمات پزشکی، در معرض خطر جدی قرار گرفته‌اند.
وضعیت این زنان زندانی سیاسی، که اغلبشان مادر، همسر و سرپرست خانواده هستند، در شرایطی قرار دارد که امنیت جانی و سلامت جسمی‌شان در خطر است.
با وجود امکانات بهداشتی صفر و نگرفتن دارو، این افراد مجاز به دسترسی به کتابخانه، ارتباط تلفنی مداوم یا حتی تماس خصوصی با پزشک نیستند. وعده‌هایی برای اعزام به مراکز درمانی داده شده اما اجرا نشده‌اند؛ ملاک این اجحاف آشکار، نادیده گرفتن تأثیر بیماری بر کرامت و جان انسانیت است.
انتقال اضطراری از اوین به زندان قرچک
تمام این زنان، روز ۲ تیر ۱۴۰۴، پس از بمباران بندهای زندان اوین به‌طور ناگهانی و بدون اطلاع قبلی، از اوین به زندان قرچک منتقل شدند. در این حمله که محل‌های اداری و ورودی زندان هدف قرار گرفت، شماری از زندانیان مجروح شدند و انتقال به زندان قرچک ورامین بدون فرصت جمع‌آوری وسایل شخصی و داروهای ضروری صورت گرفت.
زندان قرچک، که پیشتر به‌عنوان محل نگهداری زنان با جرائم عمومی همچون قتل و مواد مخدر شناخته می‌شد، به دلیل شرایط وخیم بهداشتی، گرانی شدید اقلام فروشگاهی، تبعیض‌های گسترده در دسترسی به امکانات و رفتار تحقیرآمیز برخی مأموران، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های کشور است
زندان قرچک که پیشتر برای نگهداری زندانیان غیرسیاسی طراحی شده بود، اکنون شکنجه‌گاهی برای زنان سیاسی و عقیدتی شده است. فضای زندان، محیط غیربهداشتی، مراقبت ناقص پزشکی و تبعیض در دسترسی به امکانات،طبقه جدیدی از محرومیت حقوقی را برای آنان رقم زده است. این محیط، حتی بهترین امکانات را از میان برده و سلامت روان و جسمی زندانیان را به مخاطره انداخته است.
زنان محکوم به جرائم عمومی در زندان قرچک سال‌هاست با تبعیض در دسترسی به تلفن، بهداشت، پوشش مناسب و احترام انسانی روبه‌رو هستند. بسیاری از آنان مجبور به ۱۲ ساعت کار روزانه در کارگاه‌های زندان برای تأمین نیازهای مالی خانواده خود هستند.
سیامک براتی بازداشت و ۳ماه بی‌خبری نگران‌کننده
اسامی و وضعیت بحرانی بیماران در زندان فشافویه
زندانیان سیاسی در زندان قرچک، در شرایط کاملاً غیربهداشتی و بدون دسترسی به دارو یا مراقبت پزشکی نگهداری می‌شوند. مسؤولیت این وضعیت دردناک بر عهده رئیس زندان قرچک، صغری خدادادی، قوه قضاییه و نهادهای امنیتی است که در سکوت و بی‌اعتنایی، جان این ۶۰ زن زندانی را به مخاطره انداخته‌اند.
اکنون، صغری خدادادی رئیس زندان قرچک، بایستی پاسخگوی مستقیم وضعیت جسمی و روانی این ۶۰ زندانی سیاسی باشد. زنانی که از یک محیط بحران‌زده به فضای بحرانی‌تری پرتاب شده‌اند، بدون کمترین رسیدگی یا پاسخگویی از سوی مسئولان قضایی و امنیتی کشور.
شرایط این زنان زندانی به‌شکلی جدی نقض چندین ماده کلیدی از اعلامیه جهانی حقوق بشر محسوب می‌شود:
ماده ۳: حق زندگی و امنیت شخصی؛
نگهداری در شرایطی که سلامت جسمی و روانی را به خطر می‌اندازد، ناقض این حق است.
ماده ۵: ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی؛
محروم‌کردن بیماران از دارو، محیط بهداشتی و درمان، مصداق رفتار ظالمانه و تحقیرآمیز است.
ماده ۱: همه انسان‌ها آزاد، با شرافت و حقوق برابر خلق می‌شوند؛
نقض کرامت انسانی و تبعیض در زندان، مغایر اصول برابر انسانی است.
ماده ۲۵: حق بهره‌مندی از سطح زندگی مناسب برای سلامتی و رفاه؛
امنیت درمانی و بهداشتی کاملاً از این زندانیان سلب شده و سلامت آنها را به خطر انداخته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر