افشای فیلم‌های مخفیانه از زندان قزلحصار؛ صف‌های طولانی مرگ و امیدهای بر باد رفته

۲۷ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر

https://youtu.be/R_ewBeRgTZs?t=52

زندان قزلحصار امروز نمادی از سرکوب و فروپاشی کامل عدالت است؛ نمادی از سیستمی که تلاش دارد حتی سایه‌ای از حقیقت بیرون نرود

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۷ تیرماه ۱۴۰۴ – برای نخستین بار، تصاویری تکان‌دهنده و محرمانه از داخل زندان قزلحصار، معروف به «زندان مرگ»، به دست کانون حقوق بشر ایران رسیده است. این تصاویر که در نهایت دشواری و با خطر جانی فراوان ضبط و منتقل شده‌اند، پرده از چهره واقعی یکی از مخوف‌ترین زندان‌های کشور برمی‌دارند؛ جایی که هزاران زندانی در شرایطی غیرانسانی، بی‌حقوق و در انتظار مرگ روزگار می‌گذرانند. زندان قزلحصار، نه فقط محلی برای اجرای گسترده احکام اعدام، بلکه مرکز فساد سیستماتیک، شکنجه و سرکوب سازمان‌یافته است.

انجام غیر ممکن در زندان قزلحصار

تهیه و خروج چنین فیلم‌هایی از داخل زندان قزلحصار تقریباً غیرممکن است؛ چرا که حاکمیت با اعمال شدیدترین تدابیر امنیتی تلاش می‌کند هرگونه خبر، تصویر یا گزارشی از داخل این زندان به بیرون درز نکند. کوچک‌ترین حرکت برای ثبت حقیقت با واکنشی خشن و مرگبار روبه‌رو می‌شود و جان فردی که اقدام به افشاگری کند، در خطر مستقیم قرار می‌گیرد. بسیاری از زندانیانی که تلاش کرده‌اند شرایط واقعی این زندان را افشا کنند، ناپدید شده یا تحت شکنجه‌های وحشتناک به سکوت وادار شده‌اند.

تصاویر جدید اما، بار دیگر نشان می‌دهد که در پشت دیوارهای بلند و تیره زندان قزلحصار چه می‌گذرد؛ جایی که جان انسان‌ها بی‌ارزش است و تجارت مرگ و مواد مخدر در کنار اعدام‌های فله‌ای و فساد گسترده جریان دارد. این افشاگری یادآور این حقیقت تلخ است که سکوت در برابر چنین جنایاتی، به معنای همراهی با سرکوب است.

زندان قزلحصار امروز نمادی از سرکوب و فروپاشی کامل عدالت است؛ نمادی از سیستمی که تلاش دارد حتی سایه‌ای از حقیقت بیرون نرود. انتشار این تصاویر نشان می‌دهد که هنوز روزنه‌ای برای افشای این حقیقت‌های پنهان باقی مانده و وظیفه هر انسان آزادیخواه است که این صداها را بازتاب دهد و از فراموش شدن زندانیانی که در تاریکی این جهنم گرفتارند، جلوگیری کند.

زندان قزلحصار؛ صف‌های طولانی مرگ و امیدهای بر باد رفته

زندان قزلحصار، معروف به زندان مرگ، جایی است که هزاران زندانی هر روز ثانیه‌های عمر خود را در هراس و انتظار پایان می‌گذرانند. در این زندان، مرگ نه یک اتفاق نادر، بلکه بخشی از زندگی روزمره است. زندانیانی که حکم اعدام دارند، در سلول‌های سرد و تاریک در صف‌های طولانی مرگ نگه داشته می‌شوند و هر شب با کابوس فراخوانده شدن به پای چوبه دار به خواب می‌روند. بسیاری از آن‌ها حتی نمی‌دانند چه زمانی نام‌شان خوانده خواهد شد و این بی‌خبری، شکنجه‌ای روانی است که هر لحظه آنان را می‌فرساید.

بر اساس گزارش‌های رسیده از درون زندان، هر هفته چندین زندانی به بهانه‌های مختلف به «راهروی مرگ» منتقل می‌شوند. در آنجا، بدون دسترسی به وکیل و حتی بدون اطلاع خانواده، احکام اعدام به اجرا گذاشته می‌شود. در بسیاری از موارد، زندانیان پیش از اعدام، تحت فشار شدید و شکنجه‌های روحی و جسمی قرار می‌گیرند تا اعترافاتی ساختگی علیه خود یا دیگران ارائه دهند.

 نبود هیچ کورسوی امید برای زندانیان در زندان قزلحصار کرج

این زندان به گونه‌ای طراحی شده که هیچ کورسوی امیدی برای محکومان باقی نماند. صدای گریه‌ها و فریادهای زندانیانی که برای آخرین بار خانواده‌شان را می‌بینند، فضای زندان را به صحنه‌ای از مرگ تدریجی تبدیل کرده است. در بندهای مخصوص محکومان به اعدام، هر بار که مأموران وارد می‌شوند، سکوتی سنگین و نگاه‌های پر از وحشت حکمفرما می‌شود، زیرا هیچ‌کس نمی‌داند نوبت بعدی با چه کسی خواهد بود.

زندان قزلحصار نه تنها یک مرکز نگهداری مجرمان نیست، بلکه کارخانه مرگی است که جان انسان‌ها را به شکلی سیستماتیک و بی‌رحمانه می‌گیرد. این صف‌های بی‌پایان مرگ، تنها بخشی از واقعیت تلخ این زندان مخوف را نشان می‌دهد؛ جایی که زندگی بی‌ارزش و مرگ، بخشی از برنامه‌ریزی‌های روزانه مدیریت زندان است.

مافیای قدرت و تجارت خونین مواد مخدر در قزلحصار

در دل زندان قزلحصار، تجارتی سیاه و ویرانگر جریان دارد؛ تجارت قدرت و مواد مخدر که به طور مستقیم تحت مدیریت و حمایت مقامات زندان، به ‌ویژه الله‌کرم عزیزی، رئیس زندان، اداره می‌شود. براساس گزارش‌های رسیده، وکیل‌بندهای زندان با چراغ سبز مسئولان، تنها از طریق خرید و فروش مواد مخدر در بندهای ۱ و ۲، ماهانه صدها میلیون تومان کسب درآمد می‌کنند.

این مافیا با وارد کردن مواد مخدر به زندان، نه تنها زندانیان را به اعتیاد می‌کشاند، بلکه خانواده‌های آنان را نیز ویران می‌کند. پول‌های هنگفتی که از رنج و خون زندانیان به دست می‌آید، در نهایت به جیب مدیران زندان و شبکه‌های قدرتی می‌رود که قزلحصار را در انحصار خود دارند.

خطر افشاگری؛ بهایی که می‌تواند مرگ باشد

تصاویر و فیلم‌هایی که مخفیانه از زندان قزلحصار خارج می‌شود، با ریسک جانی بالایی تهیه شده‌اند. در شرایطی که حاکمیت با سانسور مطلق و فشار امنیتی، کوچک‌ترین تلاش برای افشاگری را سرکوب می‌کند، هر زندانی یا فردی که اقدام به اطلاع‌رسانی کند، با خطر شکنجه‌های وحشیانه، حبس‌های طولانی‌مدت یا حتی مرگ روبه‌رو می‌شود.

گزارش‌های متعددی وجود دارد که زندانیانی پس از لو رفتن نقششان در رساندن خبر به بیرون، به سلول‌های انفرادی منتقل شده، تحت شکنجه‌های جسمی و روحی قرار گرفته یا به شکلی مشکوک جان باخته‌اند. زندان قزلحصار جایی است که حتی یک حرکت کوچک برای بیان حقیقت می‌تواند به قیمت جان تمام شود.

تلاش حاکمیت برای خاموش کردن هر صدایی از درون زندان قزلحصار

حاکمیت تلاش می‌کند هیچ خبری از زندان قزلحصار به بیرون درز نکند. این زندان به دلیل آمار بالای اعدام‌ها و شرایط غیرانسانی، می‌تواند خشم افکار عمومی و فشارهای بین‌المللی را برانگیزد. بنابراین، سانسور شدید و کنترل شدید امنیتی بخشی از سیاست کلی برای پنهان کردن واقعیت‌های هولناک این مکان است.

در پشت این دیوارهای بلند، اعدام‌های فله‌ای، شکنجه‌های جسمی و روحی، و نابودی تدریجی زندانیان در جریان است. در عین حال، تجارت سیاه مواد مخدر و فساد مالی گسترده، قزلحصار را به یک مرکز جرم سازمان‌یافته در پوشش یک زندان دولتی تبدیل کرده است.

وظیفه هر انسان آزادیخواه؛ افشای حقیقت زندان قزلحصار

در برابر چنین فجایعی، سکوت جایز نیست. وظیفه هر انسان آزادیخواه و مدافع حقوق بشر، افشای واقعیت‌های زندان قزلحصار است. سکوت در برابر این جنایات به معنای همراهی با ظلم است. هر صدایی که بتواند شرایط وحشتناک این زندان را به جهان نشان دهد، گامی در مسیر فشار بر ساختارهای سرکوبگر و حمایت از زندانیانی است که در سکوت و تاریکی، در انتظار عدالت هستند.

انتشار این تصاویر و شهادت‌ها اگرچه خطرناک و پرهزینه است، اما تنها راه شکستن دیوار سکوت و پرده‌برداری از جنایات پنهان‌شده در زندان قزلحصار است. این رسالت بر دوش همه کسانی است که هنوز به آزادی، عدالت و کرامت انسانی ایمان دارند.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک: