۸ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
حمله به سالن واحد ۴ زندان قزلحصار در بامداد شنبه ۴ مرداد، با مشارکت بیش از ۱۰۰ مأمور گارد ویژه، نیروهای اطلاعات سپاه و امنیتی‌ها انجام شد
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۸ مردادماه ۱۴۰۴ – در پنجمین روز اعتصاب غذای جمعی زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار، گزارش‌ها حاکی از وخامت جسمی برخی از آنان و بازگرداندن تعدادی از زندانیان مجروح به بند پیشین است. این اقدام پس از افزایش فشارهای داخلی و نگرانی‌های گسترده در مورد وضعیت سلامتی زندانیان، به‌ویژه در پی یورش خشونت‌بار نیروهای امنیتی در روز ۴ مرداد ۱۴۰۴، صورت گرفته است.
انتقال مجروحان پس از وخامت حال
بر اساس منابع مطلع، زندانیان سیاسی از جمله اسدالله هادی، خسرو رهنما، رضا سلمان‌زاده و علی معزی که پس از ضرب‌وشتم و اعتصاب غذا در وضعیت وخیم جسمی قرار گرفته بودند، به واحد ۴ زندان قزلحصار بازگردانده شده‌اند. با این حال، اکثر زندانیان سیاسی همچنان در سلول‌های انفرادی واحد ۳ زندان نگهداری می‌شوند و از دسترسی به خدمات درمانی، هواخوری و تماس با خانواده محروم‌اند.
این زندانیان از اعضای فعال کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» هستند که از هفته‌ها پیش برای مخالفت با احکام اعدام و سرکوب قضایی، فعالیت‌های اعتراضی مسالمت‌آمیزی را سازمان‌دهی کرده بودند. اعتصاب غذای جاری نیز در اعتراض به سرکوب خشونت‌آمیز روز شنبه و اعدام ناگهانی مهدی حسنی و بهروز احسانی اسلاملو، دو هم‌بند آنان، آغاز شده است.
حمله به سالن واحد ۴ زندان قزلحصار در بامداد شنبه ۴ مرداد، با مشارکت بیش از ۱۰۰ مأمور گارد ویژه، نیروهای اطلاعات سپاه و امنیتی‌ها انجام شد. طبق گزارش‌ها، مأموران با خشونت شدید وارد بند شدند و زندانیان را با دستبند و پابند، کیسه بر سر و در حالی‌که قادر به دیدن مسیر نبودند، به سلول‌های انفرادی واحد ۳ منتقل کردند.
در این حمله، سعید ماسوری، زندانی سیاسی باسابقه که بیش از ۲۵ سال است بدون حتی یک روز مرخصی در حبس به‌سر می‌برد، به‌طور ناگهانی به زندان زاهدان تبعید شد. گفته می‌شود این تبعید نیز بخشی از عملیات فشار و پراکنده‌سازی زندانیان سیاسی فعال در کارزار «نه به اعدام» بوده است.
زندان قزلحصار؛ پنجمین روز اعتصاب غذای زندانیان سیاسی، دراعتراض به اعدام و سرکوب گسترده
فردای این یورش، در سحرگاه یکشنبه ۵ مرداد، دو زندانی سیاسی به نام‌های مهدی حسنی و بهروز احسانی اسلاملو بدون اطلاع خانواده و وکیل، در زندان قزلحصار اعدام شدند. روند قضایی این دو زندانی از ابتدا با نقض فاحش حقوق اولیه، محرومیت از وکیل مستقل، شکنجه برای اعترافات اجباری و عدم رسیدگی منصفانه همراه بود. اجرای مخفیانه این احکام در کنار پنهان‌کاری در مورد محل دفن آن‌ها، بر عمق فاجعه افزوده است.
اعتراض خاموش، اما گسترده
اعتصاب غذای زندانیان سیاسی که از روز شنبه آغاز شده، به‌عنوان اعتراض خاموش اما مؤثر به سرکوب‌های هدفمند حکومت علیه مخالفان سیاسی و عقیدتی شناخته می‌شود. این اعتصاب وارد پنجمین روز خود شده و در نبود اطلاع‌رسانی رسمی، نگرانی‌ها نسبت به وضعیت جسمی زندانیان به‌شدت افزایش یافته است.
به گفته منابع حقوق بشری، انتقال برخی زندانیان به بند قبلی نه نشانه‌ای از پایان سرکوب، بلکه نتیجه اجبار ناشی از وخامت شدید وضعیت جسمی آنان است. همچنان بسیاری از زندانیان سیاسی در انفرادی نگهداری می‌شوند، در حالی‌که تماس‌های تلفنی‌شان قطع شده و هیچ امکانی برای پیگیری وضعیت‌شان از سوی خانواده‌ها وجود ندارد.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در طول ۷۹ هفته گذشته به نماد مقاومت در برابر خشونت قضایی و سیاسی در ایران تبدیل شده است. این پویش، اکنون در ۴۸ زندان کشور ادامه دارد و به گفته فعالان حقوق بشر، سهم بسزایی در بازتاب صدای زندانیان سیاسی و جلب توجه افکار عمومی به مسئله اعدام در ایران ایفا کرده است.
این پویش در حالی ادامه دارد که جمهوری اسلامی، از طریق اجرای اعدام‌های شتاب‌زده، سرکوب رسانه‌ای و پراکندن زندانیان سیاسی، تلاش دارد تا فضای خفقان را بیش از پیش در زندان‌ها حاکم کند.
موج جدید خشونت علیه زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار، بار دیگر نمونه‌ای آشکار از نقض چندین ماده از قوانین بین‌المللی حقوق بشر است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. ضرب و شتم زندانیان با دستبند و پابند، نگهداری در سلول‌های انفرادی و انتقال با کیسه بر سر، مصداق بارز این نوع رفتارهای غیرانسانی است.
ماده ۱۰: هر فردی حق دارد در شرایط برابر و با دادرسی عادلانه و علنی توسط دادگاهی مستقل و بی‌طرف محاکمه شود. بسیاری از زندانیان سیاسی بدون دادرسی شفاف، صرفاً به‌دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز سیاسی مورد حمله قرار گرفته‌اند.
ماده ۹: هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، زندانی یا تبعید شود. انتقال بدون حکم قانونی، ضرب‌وشتم و تبعید ناگهانی افرادی مانند سعید ماسوری به زندان زاهدان، این اصل را به‌روشنی نقض می‌کند.
قوانین حداقلی رفتار با زندانیان سازمان ملل (قواعد نلسون ماندلا): این قواعد بر ممنوعیت شکنجه، حق تماس با خانواده و دسترسی به خدمات درمانی تأکید دارند؛ در حالی‌که زندانیان سیاسی قزلحصار از این حقوق محروم شده‌اند.
این وقایع نه‌تنها نقض اصول حقوق بشری‌اند، بلکه نشانه‌ای از رویکرد سیستماتیک دستگاه‌های امنیتی و قضایی برای سرکوب صدای مخالف در ایران به شمار می‌آیند.
نهادهای بین‌المللی و مدافع حقوق بشر از جمله عفو بین‌الملل، در واکنش به این رخدادها خواستار رسیدگی فوری نهادهای بین‌المللی به وضعیت زندانیان قزلحصار و توقف اعدام‌های سیاسی در ایران شده‌اند.
در بیانیه‌ای مشترک آمده است: «بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه، نگهداری در سلول انفرادی و اعدام‌های شتاب‌زده، مصداق بارز نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران است و جامعه جهانی موظف به اعمال فشار بر حاکمیت ایران برای توقف این روند است.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر