۲۰ تیر, ۱۴۰۴دستهبندی حقوق بشر
آقای عینالله رضازاده جویباری از بیماریهای متعدد جسمی رنج میبرد، اما مسئولان زندان نهتنها از اعزام او به بیمارستان خودداری کردهاند، بلکه به هیچکدام از درخواستهای اولیهاش نیز توجهی نشان ندادهاند
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۰ تیرماه ۱۴۰۴ – عینالله رضازاده جویباری، روحانی منتقد که در زندان فشافویه محبوس است، وارد نوزدهمین روز اعتصاب غذا خود شده است. منابع نزدیک به خانواده این زندانی اعلام کردهاند که وی در شرایط جسمی نگرانکنندهای بهسر میبرد و با وجود ابتلا به بیماریهای قلبی، کبدی و کلیوی، از دریافت خدمات پزشکی محروم مانده است.
این زندانی که پیشتر در زندان اوین نگهداری میشد، پس از بمباران زندان ا وین در دوم تیرماه، به همراه دهها زندانی دیگر به زندان فشافویه منتقل شد. اما شرایط نگهداری در این زندان و فقدان خدمات اولیه، به گفته نزدیکان وی، علت اصلی اعتصاب غذای او بوده است.
یک منبع مطلع تصریح کرد:
«آقای عینالله رضازاده جویباری از بیماریهای متعدد جسمی رنج میبرد، اما مسئولان زندان نهتنها از اعزام او به بیمارستان خودداری کردهاند، بلکه به هیچکدام از درخواستهای اولیهاش نیز توجهی نشان ندادهاند. این وضعیت باعث شده او به اعتصاب غذا روی بیاورد تا صدایش شنیده شود.»
انتقال پس از بمباران زندان اوین؛ فشافویه بهجای امن، به بحران جدیدی تبدیل شدپس از بمباران زندان اوین، دهها زندانی سیاسی و امنیتی به زندان فشافویه منتقل شدند؛ زندانی که همواره بهعنوان یکی از بدترین مراکز نگهداری متهمان در ایران شناخته میشود.
زندان فشافویه یا همان زندان تهران بزرگ، در سالهای اخیر بارها مورد انتقاد نهادهای بینالمللی حقوق بشر قرار گرفته است. تراکم جمعیت، کیفیت بسیار پایین غذا، نبود تهویه مناسب، کمبود امکانات بهداشتی، دسترسی محدود به آب شرب، و نگهداری زندانیان سیاسی در کنار مجرمان خطرناک از جمله مشکلات جدی این زندان است.
عینالله رضازاده جویباری نیز در همین فضا و با حداقل امکانات و محروم از دسترسی به دارو، اعتصاب خود را ادامه داده است؛ اقدامی که خانوادهاش آن را «آخرین تلاش برای نجات جانش» توصیف میکنند.
دادگاه انقلاب؛ ابزاری برای سرکوب مخالفان
جلسه رسیدگی به اتهامات عینالله رضازاده جویباری در دادگاه انقلاب ساری برگزار شده است؛ نهادی که از آغاز تأسیس آن در سال ۱۳۵۸ تاکنون، همواره بهعنوان ابزار حاکمیت برای سرکوب سیاسی مخالفان، روشنفکران، روزنامهنگاران، فعالان مدنی و اقلیتها شناخته شده است.
روحانی منتقد عینالله رضازاده جویباری با اتهاماتی گسترده و مبهم نظیر «توهین به خمینی»، «توهین به خامنهای»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، «اغوا یا تحریک مردم به جنگ و کشتار»، «نشر اکاذیب»، و حتی «جاسوسی» مواجه شده و در مجموع به ۱۸ سال و ۳ ماه حبس محکوم شده است. با استناد به ماده ۱۳۴، حکم نهایی وی ۱۰ سال حبس تعزیری تعیین شده است.
لازم به ذکر است، بسیاری از این اتهامات در دادگاههای انقلاب، بدون ارائه مستندات کافی و تنها با استناد به گزارشهای نهادهای امنیتی صادر میشود. عدم شفافیت در روند دادرسی، عدم دسترسی به وکیل مستقل، برگزاری جلسات غیرعلنی، و صدور احکام سنگین، از ویژگیهای شاخص این دادگاههاست که بارها از سوی نهادهای بینالمللی از جمله عفو بینالملل و سازمان ملل متحد محکوم شده است.
اعدام ۶زندانی از جمله یک زن در زندانهای قم، نهاوند، رشت و اهواز
خبرگزاری فارس و زمینهسازی برای تکرار اعدامهای سال ۶۷
سرکوب مخالفان پس از پایان جنگ؛ بازگشت به الگوی دهه ۶۰در پی پایان جنگ اخیر و تشدید فضای امنیتی در کشور، گزارشهای متعددی از دستگیری گسترده فعالان مدنی، کاربران شبکههای اجتماعی، و روحانیون منتقد منتشر شده است. تحلیلگران میگویند حاکمیت تلاش دارد با ایجاد فضای رعب و وحشت، موج اعتراضات اجتماعی احتمالی را عقب بیندازد.
مشابه آنچه پس از پایان جنگ ایران و عراق در دهه ۶۰ رخ داد و به کشتار دستهجمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ منجر شد، اکنون نیز بیم آن میرود که دستگیریهای فلهای، شکنجه، فشار قضایی و صدور احکام سنگین، بخشی از طرحی منسجم برای سرکوب هر نوع صدای مخالف باشد.
موارد نقض حقوق بشر در پرونده رضازاده جویباریپرونده عینالله رضازاده جویباری، با توجه به اطلاعات موجود، شامل چندین مورد روشن از نقض حقوق بشر بینالمللی است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی. اعتصاب در شرایط بیماری بدون رسیدگی پزشکی مصداق نقض این ماده است.
ماده ۱۰ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی: لزوم رفتار انسانی با زندانیان. شرایط فشافویه مغایر این اصل است.
ماده ۱۴ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی: حق برخورداری از دادرسی عادلانه، علنی و با حضور وکیل.
ماده ۱۹ میثاق حقوق مدنی و سیاسی: آزادی بیان. اتهامات رضازاده جویباری ارتباط مستقیمی با دیدگاههای ابرازشده دارد.
ماده ۲۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق بهرهمندی از حمایت اجتماعی و حقوق سیاسی.
در شرایطی که فشارهای امنیتی در ایران بار دیگر تشدید شده، پروندههایی مانند عینالله رضازاده جویباری، نشانگر الگوی تکراری بیعدالتی ساختاری، سرکوب دگراندیشی، و بحران نظاممند حقوق بشر در دیکتاتوری حاکم است. جامعه جهانی، سازمانهای حقوق بشری، و افکار عمومی مسئولیت دارند با صدایی بلند، خواستار پایان دادن به این روند خطرناک باشند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر