--> مرگ مشکوک قادر رسول پور، زندانی سیاسی کُرد، هم‌زمان با روز آزادی در زندان مهاباد ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

مرگ مشکوک قادر رسول پور، زندانی سیاسی کُرد، هم‌زمان با روز آزادی در زندان مهاباد

۳۰ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


خانواده و نزدیکان قادر رسول پور تأکید کرده‌اند که او هیچ‌گونه بیماری زمینه‌ای نداشته و حتی در آخرین ملاقاتش، تنها دو روز پیش از این واقعه، با حالتی عادی و بدون هیچ مشکل جسمی به خانواده‌اش گفته بود که «به زودی آزاد خواهد شد»

کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۳۰ تیر‌ماه ۱۴۰۴، بنا به گزارش‌های رسیده، قادر رسول پور، زندانی سیاسی کُرد که قرار بود پس از پایان دوره محکومیت شش‌ماهه‌اش آزاد شود، درست در روز آزادی جان خود را از دست داد. این اتفاق بار دیگر موجی از نگرانی و خشم را نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران و به‌ویژه در کردستان برانگیخته است.

قادر رسول پور، ۵۳ ساله و اهل مهاباد، روز جمعه ۲۷ تیر ۱۴۰۴ (۱۸ ژوئیه ۲۰۲۵) تنها چند ساعت پیش از آزادی رسمی از زندان مرکزی مهاباد، به طرز مشکوکی جان باخت. این زندانی سیاسی کُرد طی دو دوره بازداشت، در مجموع حدود ۹ سال را به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود در زندان‌های دیکتاتوری حاکم سپری کرده بود.

روایت‌های متناقض از مرگ مشکوک در زندان مهاباد

طبق گزارش منابع مطلع، خانواده رسول پور پس از آنکه آزادی او با تأخیر مواجه شد، با زندان تماس گرفته‌اند. مسئولان زندان در پاسخ گفته‌اند که وی «در حین استحمام دچار تشنج شده و جان خود را از دست داده است». اما خانواده و نزدیکان قادر رسول‌پور این روایت را رد کرده و تأکید کرده‌اند که او هیچ‌گونه بیماری زمینه‌ای نداشته و حتی در آخرین ملاقاتش، تنها دو روز پیش از این واقعه، با حالتی عادی و بدون هیچ مشکل جسمی به خانواده‌اش گفته بود که «به زودی آزاد خواهد شد».

جسد رسول پور بلافاصله به پزشکی قانونی ارومیه منتقل شده و هنوز هیچ گزارش رسمی و شفافی از علت واقعی مرگ او منتشر نشده است.

سابقه سیاسی و مبارزاتی قادر رسول پور

قادر رسول پور اهل مهاباد بود. او در فاصله سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹ عضو حزب کومله بود و به همین اتهام به هشت سال زندان محکوم شده بود.

آخرین بازداشت او در روز شنبه ۲۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ (۸ فوریه ۲۰۲۵) رخ داد. نیروهای امنیتی با یورش به منزل او در محله‌ی پشت‌تپ مهاباد، وی را بازداشت کردند. بعدها دادگاه انقلاب او را به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به تحمل شش ماه حبس تعزیری محکوم کرد؛ محکومیتی که قرار بود روز جمعه ۲۷ تیر ۱۴۰۴ به پایان برسد.

مرگ‌های مشکوک در زندان‌های ایران؛ الگوی تکراری سرکوب

مرگ مشکوک قادر رسول پور در زندان مهاباد، یادآور ده‌ها مورد مشابه از قتل‌های خاموش زندانیان سیاسی در زندان‌های دیکتاتوری حاکم است. در سال‌های اخیر، جامعه ایران شاهد مرگ ده‌ها زندانی سیاسی دیگر به بهانه بیماری یا «تشنج ناگهانی» بوده است، اما هیچ‌گاه تحقیقات شفاف و مستقلی در این باره صورت نگرفته است.

حمایت خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام شده از سعید ماسوری؛ نه به تبعید و ربایش، نه به اعدام

اعدام ۹ زندانی در زندان‌های زاهدان، الیگودرز و گرگان

سکوت حکومت، اعتراض خانواده‌ قادر رسول پور

خانواده قادر رسول پور اعلام کرده‌اند که به روایت رسمی زندان مهاباد اعتماد ندارند و خواستار روشن شدن حقیقت و بررسی مستقل علت مرگ او هستند. آن‌ها تأکید کرده‌اند که «قادر هیچ بیماری نداشت و هیچ نشانه‌ای از ضعف جسمانی در او دیده نمی‌شد».

زندان مهاباد پیش‌تر نیز بارها به دلیل شرایط غیرانسانی، شکنجه زندانیان و نبود رسیدگی درمانی مناسب مورد انتقاد فعالان حقوق بشر قرار گرفته بود. اکنون مرگ رسول پور بار دیگر نگاه‌ها را به وضعیت بحرانی زندانیان سیاسی در این زندان جلب کرده است.

نقض حقوق بشر در پرونده مرگ مشکوک قادر رسول پور

در مرگ مشکوک قادر رسول پور در زندان مهاباد، چندین ماده بنیادین از اسناد بین‌المللی حقوق بشر نقض شده است:

ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.» جان‌باختن مشکوک یک زندانی سیاسی در روز آزادی، نقض آشکار حق بنیادین زندگی است.

ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز قرار گیرد.» شرایط مبهم، فشارهای روانی و احتمال بدرفتاری در زندان‌های ایران با این ماده در تضاد است.

ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هیچ‌کس نباید خودسرانه بازداشت، حبس یا تبعید شود.» بازداشت و محکومیت‌های امنیتی بدون دادرسی عادلانه، نقض این اصل است.

ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «تمامی اشخاصی که آزادی‌شان سلب شده باید با انسانیت و احترام به شأن ذاتی انسان رفتار شوند.» عدم شفافیت درباره علت مرگ و نبود نظارت مستقل، نقض این تعهد محسوب می‌شود.

این حادثه بار دیگر ضرورت مستندسازی و اطلاع‌رسانی درباره وضعیت زندانیان سیاسی را برجسته کرده است. فعالان مدنی تأکید دارند که باید فشار افکار عمومی و نهادهای بین‌المللی افزایش یابد تا زندان‌های ایران به محلی برای مرگ‌های خاموش و بدون پاسخگویی تبدیل نشود.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ