۷ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
در پی بمباران زندان اوین، ارغوان فلاحی ابتدا به سلول‌های انفرادی زندان فشافویه (تهران بزرگ) منتقل شد. با این حال، بنابر منابع آگاه، وی چندی پیش بدون اطلاع خانواده یا وکیل مدافع، از فشافویه به مکانی نامعلوم منتقل گردیده است
نگرانی‌ها درباره سلامت جسمی این زندانی سیاسی و ادامه روند بی‌خبری خانواده
کانون حقوق بشر ایران – سه‌شنبه ۷ مرداد ۱۴۰۴ – ارغوان فلاحی، زندانی سیاسی ۲۴ ساله، پس از تحمل شش ماه بازداشت در سلول‌های انفرادی و قرار گرفتن تحت شدیدترین بازجویی‌ها و شکنجه‌های روانی و جسمی، به مکانی نامعلوم منتقل شده است. بی‌خبری مطلق از وضعیت وی، نگرانی‌های جدی در مورد سلامت و جان این زندانی را در میان خانواده و نهادهای حقوق بشری افزایش داده است.
ارغوان فلاحی در تاریخ ۶ بهمن ۱۴۰۳ در تهران و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «هواداری از مجاهدین خلق» بازداشت شد. از زمان بازداشت، او تحت نظارت نیروهای اطلاعات سپاه در بند ۲۴۱ زندان اوین، در حبس انفرادی و بازجویی قرار داشت.
پس از تخلیه بخش‌هایی از زندان اوین در پی حوادث امنیتی و ناآرامی‌های ماه‌های اخیر، ارغوان فلاحی ابتدا به سلول‌های انفرادی زندان فشافویه (تهران بزرگ) منتقل شد. با این حال، بنابر منابع آگاه، وی چندی پیش بدون اطلاع خانواده یا وکیل مدافع، از فشافویه به مکانی نامعلوم منتقل گردیده است.
این جابجایی ناگهانی بدون هرگونه اطلاع‌رسانی رسمی، در حالی انجام شده که مقامات امنیتی بارها در موارد مشابه از «ناپدیدسازی قهری» برای اعمال فشار روانی بر زندانیان و خانواده‌های آنان استفاده کرده‌اند.
براساس اطلاعات منابع نزدیک به خانواده فلاحی، وی از یک بیماری مزمن رنج می‌برد و در تمام مدت بازداشت، از دسترسی به دارو و مراقبت‌های پزشکی محروم بوده است. بی‌توجهی نهادهای امنیتی به وضعیت جسمی این زندانی سیاسی، جان او را با خطر جدی مواجه کرده است.
محرومیت از درمان در طول حبس، به‌ویژه در سلول‌های انفرادی، نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر محسوب می‌شود بلکه مصداق شکنجه غیرمستقیم و رفتار غیرانسانی است. ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین اصول نلسون ماندلا (قوانین استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل) به صراحت تأکید می‌کنند که هر زندانی، بدون تبعیض، حق برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی را دارد.
ادامه فشار و بی‌خبری؛ ابزار جنگ روانی
در طی شش ماه گذشته، خانواده ارغوان فلاحی هیچ اطلاعاتی درباره روند رسیدگی قضایی، محل نگهداری یا اتهامات رسمی علیه او دریافت نکرده‌اند. پیگیری‌های مداوم خانواده برای دیدار با وی یا کسب اطلاع از وضعیتش بی‌نتیجه مانده است.
نهادهای امنیتی نه‌تنها از پاسخگویی امتناع می‌کنند، بلکه با تهدید و اعمال فشار، خانواده فلاحی را در وضعیت بی‌خبری مطلق نگه داشته‌اند. این رویه، که بارها در مورد دیگر زندانیان سیاسی نیز به کار رفته، ابزاری روانی برای تحمیل فشار بیشتر به خانواده‌ها و ساکت کردن اعتراضات است.
ارغوان فلاحی از جمله جوانانی است که در جریان اعتراضات مردمی و جنبش‌های مدنی اخیر در ایران، به فعالیت سیاسی و اجتماعی روی آورده بود. اتهام «هواداری از سازمان مجاهدین خلق» که علیه او مطرح شده، مشابه اتهاماتی است که دیکتاتوری حاکم در سال‌های اخیر علیه بسیاری از فعالان سیاسی جوان به کار برده است.
هدف اصلی از این‌گونه پرونده‌سازی‌ها، ایجاد فضای رعب و وحشت در میان جوانان و دانشجویانی است که به‌رغم سرکوب شدید، به اعتراض علیه اعدام، بازداشت‌های خودسرانه، و فساد ساختاری در کشور ادامه می‌دهند.
سکوت دستگاه قضایی و مسئولیت نهادهای بین‌المللی
در حالی که خانواده فلاحی به شدت نگران جان دخترشان هستند، قوه قضائیه و نهادهای مرتبط با امنیت کشور، هیچ اطلاعیه یا توضیحی درباره وضعیت او ارائه نداده‌اند. ادامه این روند سکوت، در حالی که جان یک زندانی جوان در معرض خطر قرار دارد، نه‌تنها نقض فاحش حقوق داخلی و بین‌المللی است بلکه بیانگر ساختار سرکوبگر و بی‌پاسخ‌گو در سیستم قضایی ایران است.
سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی بارها نسبت به شکنجه و ناپدیدسازی قهری زندانیان سیاسی در ایران هشدار داده‌اند. اکنون، در مورد ارغوان فلاحی نیز ضروری است که نهادهای بین‌المللی از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، واکنش نشان داده و دیکتاتوری حاکم را تحت فشار قرار دهند تا پاسخگو باشد.
انتقال معصومه عسگری و فرح نساجی به انفرادی در زندان قرچک
حرکت گسترده مردم علیه اعدام‌های سیاسی در کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام + مجموعه کلیپ
ضرورت اطلاع‌رسانی فوری درباره سرنوشت ارغوان فلاحی
با توجه به سابقه استفاده نهادهای امنیتی از شکنجه‌های جسمی و روانی در زندان‌های اوین، فشافویه، رجایی‌شهر و سایر مراکز مخفی بازداشت، نگرانی‌ها درباره جان ارغوان فلاحی بسیار جدی است. خانواده او و جامعه مدنی خواهان اطلاع‌رسانی فوری درباره مکان نگهداری، وضعیت جسمی، و روند قضایی وی هستند.
این مطالبه نه تنها یک درخواست انسانی، بلکه حقی قانونی مطابق با تعهدات بین‌المللی است. محروم کردن یک انسان از ارتباط با خانواده و وکیل، از ابتدایی‌ترین مصادیق نقض حقوق بشر است که باید مورد رسیدگی و اعتراض گسترده قرار گیرد.
رفتار نهادهای امنیتی و قضایی با ارغوان فلاحی مصداق آشکار نقض چندین اصل بنیادین حقوق بشر است که در اسناد بین‌المللی مورد تأکید قرار گرفته‌اند:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هر انسانی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد». بازداشت خودسرانه و انتقال به مکان نامعلوم بدون محاکمه عادلانه، ناقض این حق بنیادین است.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد». نگهداری طولانی‌مدت در سلول انفرادی و محرومیت از درمان، نمونه‌هایی از شکنجه روانی و فیزیکی هستند.
ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر یا بازداشت شود». بازداشت ارغوان فلاحی بدون تفهیم اتهام رسمی و دسترسی به وکیل، نقض مستقیم این ماده است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هر فردی که از آزادی محروم شده، باید با انسانیت و کرامت انسانی رفتار شود». نگهداری در شرایط غیرانسانی، عدم مراقبت‌های پزشکی و قطع تماس با خانواده، برخلاف این اصل اساسی است.
اصول نلسون ماندلا (قواعد استاندارد حداقلی سازمان ملل در رفتار با زندانیان): این اصول تأکید دارند که زندانیان باید به خدمات درمانی، تماس با خانواده و رسیدگی قضایی عادلانه دسترسی داشته باشند. نقض این اصول در پرونده ارغوان فلاحی کاملاً مشهود است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر