۲۳ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از بهمن‌ماه ۱۴۰۲ آغاز شد و به‌سرعت به یکی از گسترده‌ترین اعتراضات هماهنگ درون زندان‌های ایران تبدیل شد
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۴ – در ادامه گسترش کارزار اعتراضی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، زندان یزد نیز به عنوان چهل‌وهشتمین زندان به این کارزار اعتراضی پیوست. بر اساس گزارش‌های موثق، جمعی از زندانیان در این زندان، با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند که از سه‌شنبه ۲۴ تیرماه ۱۴۰۴ با اعتصاب غذا در این کارزار مشارکت خواهند کرد. آنان صدور احکام فله‌ای اعدام، نبود شفافیت در روند قضایی، و نقض گسترده اصول دادرسی عادلانه را دلایل اصلی این اقدام خود عنوان کرده‌اند.
این تصمیم، گامی مهم در راستای تقویت همبستگی بین زندانیان سراسر کشور محسوب می‌شود و نشانگر گسترش دامنه اعتراضات از درون زندان‌ها به بیرون از دیوارهای محبس است. با پیوستن زندان یزد، شمار زندان‌های مشارکت‌کننده در این کارزار به ۴۸ زندان رسید؛ عددی معنادار که توجه ناظران داخلی و بین‌المللی را به خود جلب کرده است.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از بهمن‌ماه ۱۴۰۲ آغاز شد و به‌سرعت به یکی از گسترده‌ترین اعتراضات هماهنگ درون زندان‌های ایران تبدیل شد. این جنبش، با هدف مقابله با سیاست‌های مرگ‌محور دیکتاتوری حاکم و به‌ویژه احکام گسترده و اغلب بدون روند دادرسی عادلانه، به‌وجود آمده است.
مشارکت زندانیان از طریق اعتصاب غذا، تحصن‌های سکوت، نگارش بیانیه‌های دسته‌جمعی، و حتی مکاتبه با نهادهای بین‌المللی، اشکال مختلفی از کنشگری مدنی در شرایطی به‌شدت محدودشده را به نمایش گذاشته است. این حرکت، نماد مقاومت غیرخشونت‌آمیز و آگاهانه در مقابل سیستم قضایی‌ای است که به‌جای اصلاح، به اعدام به‌عنوان ابزار ارعاب و سرکوب متوسل می‌شود.
زندان یزد، که پیش‌تر کمتر نام آن در خبرهای مربوط به اعتراضات درون زندان‌ها شنیده می‌شد، حالا به نقطه‌ای جدید از بروز نارضایتی و مقاومت مدنی تبدیل شده است. زندانیان این مرکز، به‌ویژه با شرایط سخت اقلیمی منطقه و فقدان امکانات بهداشتی و پزشکی، سال‌هاست که تحت فشار مضاعف قرار دارند. پیوستن آنان به سه‌شنبه‌های نه به اعدام، نه تنها نشان‌دهنده سطح آگاهی و اعتراض سیاسی است، بلکه نماد روشنی از گسترش جنبش به مناطق کمتر دیده‌شده کشور نیز هست.
فعالان محلی از شرایط اسفبار نگهداری زندانیان، نبود وکیل مدافع مستقل، و فشارهای روانی برای گرفتن اعترافات اجباری سخن گفته‌اند. این موارد، مصادیقی روشن از نقض حقوق بشر و دادرسی منصفانه به‌شمار می‌روند.
وضعیت بحرانی محمد اکبری منفرد در زندان فشافویه؛ بیماری‌های متعدد، محدودیت جسمی و شرایط غیرانسانی
ما را تنها نگذارید! پیام مریم حسنی پس از رد اعاده دادرسی پدرش مهدی حسنی – کلیپ
واکنش فعالان حقوق بشر؛ فریادی در حمایت از سه‌شنبه‌های نه به اعدام
پیوستن زندان یزد به این جنبش، بار دیگر توجه نهادهای مدنی و بین‌المللی مدافع حقوق بشر را جلب کرده است. سازمان‌هایی چون عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و نهادهای تخصصی مربوط به مبارزه با مجازات اعدام، بارها در گزارش‌های خود نسبت به نقض گسترده حقوق انسانی در زندان‌های ایران هشدار داده‌اند.
فعالان حقوق بشر معتقدند که جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» فراتر از یک کارزار نمادین است. این حرکت، شفافیت، مسئولیت‌پذیری و عدالت را طلب می‌کند. خواسته‌هایی که از نظر حقوق بین‌الملل، حقوق اولیه هر متهمی محسوب می‌شوند.
یکی از انتقادهای اصلی مطرح‌شده از سوی شرکت‌کنندگان در کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، استفاده ابزاری حکومت از مجازات اعدام برای ایجاد فضای رعب در جامعه است. در سال‌های اخیر، ده‌ها نفر از معترضان، فعالان سیاسی، قومی و مدنی با اتهامات مبهمی چون «محاربه» و «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم شده‌اند.
بسیاری از این محکومان در دادگاه‌هایی بدون حضور وکیل، بدون شواهد کافی، و با اعترافات اجباری محاکمه شده‌اند. اعدام در چنین شرایطی، نه‌تنها عدالت را اجرا نمی‌کند بلکه بر زخم‌های اجتماعی و سیاسی کشور می‌افزاید.
زندانیانی که در چنین کارزارهایی شرکت می‌کنند، از اندک حقوق باقیمانده خود برای دفاع از کرامت انسانی و مقابله با ظلم استفاده می‌کنند. این اقدام آنان، در شرایطی که کوچک‌ترین فعالیتی با مجازات سنگین مواجه می‌شود، شجاعانه و تحسین‌برانگیز است.
بیانیه‌های این زندانیان اغلب بر دو محور اصلی تأکید دارد: رد کامل مجازات اعدام و درخواست برای برگزاری دادگاه‌های علنی، منصفانه و با حضور وکیل مستقل. پیام آنان واضح است: اصلاح ساختار قضایی و پایان دادن به چرخه خشونت قانونی.
اهمیت همبستگی داخلی و حمایت بین‌المللی
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام اکنون به یکی از مهم‌ترین اشکال مبارزه مدنی در داخل ایران تبدیل شده است. پیوستن زندان یزد به این حرکت، اثبات دیگری بر زنده بودن اراده عدالت‌خواهانه در دل سخت‌ترین شرایط است.
این حرکت نیازمند حمایت مستمر نهادهای مدنی، افکار عمومی، فعالان ایرانی در خارج از کشور و نهادهای بین‌المللی است. هر صدایی در دفاع از حق زندگی، گامی به سوی جامعه‌ای عادلانه‌تر خواهد بود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر