۲۸ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
اقدام به ربودن سعید ماسوری تنها یک نمونه از سیاست‌های سرکوبگرانه دیکتاتوری حاکم علیه زندانیان سیاسی است. در ماه‌های اخیر، موج جدیدی از فشارها، تبعیدها و محرومیت‌ها در زندان‌های ایران گزارش شده است
آرش صادقی، خود سال‌ها در زندان‌های دیکتاتوری حاکم زندانی بوده، در پستی با شرحی عمیق از سال‌های هم‌بندی‌اش با سعید ماسوری نوشت:
«سیزده، چهارده ساله بودم که نام سعید ماسوری را به عنوان اولین زندانی سیاسی در سال‌های ۷۹ و ۸۰ شناختم. در آن روزهای نوجوانی تصور نمی‌کردم روزی با او هم‌بند باشم. بعد از تبعیدم در سال ۹۶، چهار سال و نیم با او در یک بند بودم. دو سال و نیم انفرادی و سال‌های طولانی زندان، جابجایی و تبعید نتوانسته بود کوچک‌ترین خللی در روحیه او ایجاد کند.»
صادقی در ادامه دل‌نوشته‌اش به وضعیت دلخراش مادر سعید ماسوری اشاره کرد:
«مادر سعید به بیماری افسردگی و فراموشی دچار شده و چهار فرزند دیگر خود را به یاد نمی‌آورد، اما تنها روزی را که هیچ‌گاه فراموش نکرده، روز ملاقات با سعید است. در یکی از ملاقات‌ها، بعد از پایان زمان ملاقات، سعید به سمت بند حرکت کرد و مادرش نیز پشت سر او می‌خواست وارد زندان شود. وقتی زندانبان به او گفت: مادر کجا می‌روید؟ پاسخ داد: می‌خواهم با سعیدم باشم. سال‌هاست یک دل سیر سعیدم را ندیده‌ام. این تبعید غیرقانونی، غیر از جفا به آقای ماسوری، جفایی بزرگ‌تر به این مادر است که ۲۵ سال برای ملاقات فرزندش رنج کشیده و حالا با شرایط جسمانی‌اش دیگر توان ملاقات در زندان خرم‌آباد را نخواهد داشت.»
این روایت انسانی و تلخ، تنها بخشی از داستان زندانی است که ۲۵ سال بی‌وقفه در زندان‌های دیکتاتوری حاکم تحت فشار، تبعید، شکنجه و محرومیت از حقوق اولیه انسانی قرار گرفته است.
سعید ماسوری، متولد ۱۳۴۴ در خرم‌آباد، در دی‌ماه ۱۳۷۹ هنگام ورود به ایران در شهر دزفول بازداشت شد. او که تحصیلات خود را در رشته پزشکی در آلمان و نروژ ادامه داده بود، به اتهام «همکاری با سازمان مجاهدین خلق» بازداشت و ابتدا در اداره اطلاعات اهواز و سپس بند ۲۰۹ اوین، تحت بازجویی‌های سنگین و شکنجه‌های طولانی‌مدت قرار گرفت.
در سال ۱۳۸۱، دادگاه انقلاب تهران او را به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم کرد، اما این حکم بعداً به حبس ابد کاهش یافت. از آن زمان تاکنون، او در زندان‌های مختلف از جمله اوین، گوهردشت و قزلحصار نگهداری شده و هرگز حتی یک روز مرخصی نداشته است.
ماسوری در این سال‌ها بارها مورد تهدید و شکنجه قرار گرفت. در مهرماه ۱۳۹۰ از حق تحصیل و حتی تماس تلفنی محروم شد. در شهریور ۱۳۹۲، بازجوی وزارت اطلاعات، معروف به «رضا سراج» او را به مرگ تهدید کرد. همچنین در مرداد ۱۳۹۵، پس از ضرب‌وشتم توسط مأموران زندان، همراه دیگر زندانیان سیاسی به بند فوق امنیتی منتقل شد و در اعتراض به وضعیت غیرانسانی زندان، دست به اعتصاب غذایی ۴۰ روزه زد.
آخرین اقدام سرکوبگرانه علیه سعید ماسوری روز چهارشنبه ۲۵ تیرماه ۱۴۰۴ در زندان قزلحصار رخ داد. مأموران گارد ویژه زندان با یک طرح از پیش‌طراحی‌شده وارد بند واحد ۴ شدند و با فریب و فشار قصد داشتند او را به مکان نامعلومی منتقل کنند. هدف اصلی این اقدام، تبعید یا اعمال فشار مضاعف بر این زندانی سیاسی مقاوم بود.
اما این سناریوی امنیتی با مقاومت و اعتراض دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در بند روبه‌رو شد و به‌طور موقت متوقف ماند. با این حال منابع موثق از ادامه تلاش نهادهای امنیتی برای انتقال اجباری ماسوری خبر می‌دهند.
سعید ماسوری پس از این حادثه، در نامه‌ای تحت عنوان «جنایتی در حال وقوع است» خطاب به جامعه جهانی هشدار داد که حکومت ایران در حال تشدید فشار بر زندانیان سیاسی است و هر لحظه ممکن است جان او و دیگر زندانیان در خطر باشد.
سرکوب سیستماتیک و تشدید فشار بر زندانیان سیاسی
ماجرای سعید ماسوری تنها یک نمونه از سیاست‌های سرکوبگرانه دیکتاتوری حاکم علیه زندانیان سیاسی است. در ماه‌های اخیر، موج جدیدی از فشارها، تبعیدها و محرومیت‌ها در زندان‌های ایران گزارش شده است. انتقال‌های ناگهانی، ضرب‌وشتم زندانیان سیاسی، محرومیت از درمان و حتی تلاش برای پرونده‌سازی‌های جدید، نشان از برنامه‌ریزی امنیتی برای خاموش کردن هر صدای اعتراضی در درون زندان‌ها دارد.
آرش صادقی در دل‌نوشته‌اش نیز تأکید کرد که این تبعیدها و جابه‌جایی‌های غیرقانونی، نه تنها زندانیان را تحت فشار قرار می‌دهد بلکه خانواده‌هایشان، به‌ویژه والدین سالخورده و بیمار آنان را با رنج مضاعف روبه‌رو می‌کند.
اقدامات صورت‌گرفته علیه سعید ماسوری و سایر زندانیان سیاسی در زندان‌های ایران، نقض آشکار و سیستماتیک حقوق بشر است. مواردی از این نقض‌ها عبارتند از:
نقض حق دادرسی عادلانه
بازداشت و محاکمه سعید ماسوری بر اساس اعترافات تحت شکنجه و بدون دسترسی به وکیل مستقل انجام شد.
ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۷ میثاق حقوق مدنی و سیاسی)
سال‌ها نگهداری در سلول انفرادی، تهدید به مرگ و ضرب‌وشتم او، مصداق شکنجه است.
نقض حق درمان و دسترسی به مراقبت‌های پزشکی (ماده ۱۲ میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی)
محرومیت او از درمان‌های پزشکی و عدم انتقال به بیمارستان علی‌رغم مشکلات جسمانی جدی، نمونه‌ای از این نقض است.
نقض حق ملاقات و تماس با خانواده (ماده ۱۰ میثاق حقوق مدنی و سیاسی)
تبعیدهای مکرر و نگهداری در زندان‌های دور از محل سکونت خانواده، عملاً امکان ملاقات منظم را از بین برده است.
رفتار غیرانسانی با خانواده زندانی
مادر سالخورده و بیمار سعید ماسوری به دلیل تبعید فرزندش از دیدار او محروم شده است که نقض کرامت انسانی است.
درخواست اقدام فوری
سعید ماسوری و دیگر زندانیان سیاسی در ایران در معرض خطر جدی قرار دارند. نهادهای حقوق بشری، سازمان ملل و گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران باید برای توقف این روند سرکوبگرانه اقدام فوری کنند. جامعه جهانی نباید در برابر ۲۵ سال حبس بی‌وقفه و نقض مستمر حقوق انسانی یک زندانی سیاسی مقاوم سکوت کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر