بیانیه کاوه امیری در حمایت از سعید ماسوری؛ ما سکوت نخواهیم کرد!

۳۰ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر

تلاش برای تبعید سعید ماسوری به نقطه‌ای تازه از اتحاد و مقاومت بدل شده و صدای نه به اعدام، نه به تبعید را رساتر از همیشه به گوش جهان رسانده است

کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۴ – در روزهایی که حکومت با تمام توان خود در تلاش است صدای مقاومت را در پشت دیوارهای بلند زندان خاموش کند، تبعید اجباری سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین زندانیان سیاسی ایران، موجی تازه از خشم و همبستگی را برانگیخته است. در بیانیه‌ای که توسط کاوه امیری، یک زندانی سیاسی سابق منتشر شده، این اقدام سرکوبگرانه به‌شدت محکوم شده و حمایت از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام بار دیگر مورد تأکید قرار گرفته است. سعید ماسوری که بیش از ۲۵ سال بدون حتی یک روز مرخصی در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بوده، اکنون قرار است به زندان زاهدان تبعید شود؛ اقدامی که به‌روشنی تلاشی برای منزوی کردن او، قطع ارتباط با خانواده و هم‌بندانش، و در نهایت شکستن اراده‌ی جمعی مقاومت در زندان‌هاست.

این اقدام آشکارا پاسخی به گسترش کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام است؛ کارزاری که در ۴۸ زندان کشور ادامه دارد و صدای اعتراض به موج اعدام‌ها را زنده نگه داشته است. حکومت با انتقال و ربایش زندانیان سیاسی می‌کوشد این حرکت جمعی را درهم بشکند، اما نتیجه معکوس داده و حمایت از این کارزار را گسترده‌تر و علنی‌تر کرده است. تبعید سعید ماسوری نه تنها اراده‌ی او را نخواهد شکست، بلکه بار دیگر یادآور می‌شود که سرکوب، همبستگی را عمیق‌تر می‌کند.

امروز جوانان معترض، خانواده‌های زندانیان و زندانیان سیاسی، بیش از گذشته بر ادامه این مسیر تأکید دارند. آنها می‌گویند سکوت در برابر این جنایت‌ها خیانت به جان‌هایی است که در راه آزادی فریاد زده‌اند. به همین دلیل، تلاش برای تبعید سعید ماسوری به نقطه‌ای تازه از اتحاد و مقاومت بدل شده و صدای نه به اعدام، نه به تبعید را رساتر از همیشه به گوش جهان رسانده است.

مرگ مشکوک قادر رسول پور، زندانی سیاسی کُرد، هم‌زمان با روز آزادی در زندان مهاباد

حمایت خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام شده از سعید ماسوری؛ نه به تبعید و ربایش، نه به اعدام

بیانیه‌ی کاوه امیری در محکومیت تبعید اجباری سعید ماسوری و حمایت از کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”

من کاوه امیری به‌عنوان یک زندانی سیاسی سابق، با صدایی که هنوز در گلو فریاد دارد و قلبی که برای یاران دربندم می‌تپد، انتقال اجباری سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین زندانیان سیاسی ایران را محکوم می‌کنم.

سعید ماسوری ۲۵ سال از عمر خود را در سیاهچال‌های جمهوری اسلامی گذرانده است؛ او نمادی از ایستادگی، شرافت و پایداری ست. اکنون در حالی‌که هیچ اطلاع‌رسانی رسمی یا توضیح شفافی انجام نشده، شاهد تکرار سناریویی هستیم که پیش از این در مورد علی یونسی نیز رخ داد؛ دانشجویی که پس از سال‌ها حبس ، به‌ناگهان در زندان اوین از بند ربوده شد و تا امروز اطلاعی از سرنوشت و محل نگهداری‌اش در دست نیست.

آیا امروز نوبت ربودن سعید ماسوری رسیده است؟ آیا حکومت با حذف تدریجی زندانیان سیاسی، می‌خواهد خاک سکوت بر حقیقت بپاشد؟

ما سکوت نخواهیم کرد.

در این لحظات تاریک، بار دیگر “کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام” به نمادی از مقاومت جمعی تبدیل شده است؛ جرقه‌ای از امید، همبستگی و اعتراض. من از تمامی زندانیان سیاسی، فعالان حقوق بشر، و خانواده‌های زندانیان سیاسی در سراسر کشور می‌خواهم که این کارزار را درون و بیرون زندان‌ها گسترش دهند.

سه‌شنبه‌های نه به اعدام فقط یک شعار نیست؛ صدای اعتراض علیه اعدام، شکنجه، و بی‌عدالتی‌ست. صدای کسانی‌ست که در غیاب رسانه‌های آزاد، با بدن‌های خود فریاد می‌زنند: «ما زنده‌ایم و فراموش نخواهیم کرد.»

از خانواده‌های زندانیان سیاسی می‌خواهم که هر سه‌شنبه، به هر شکل ممکن در مقابل زندان‌ها، یا با انتشار صدا و عکس عزیزانشان در فضای مجازی—به این کارزار بپیوندند. این هم‌صدایی، حلقه‌ای‌ست از اتحاد، که می‌تواند دیوارهای سرکوب را فرو بریزد.

ما فراموش نخواهیم کرد. ما سکوت نخواهیم کرد. ما کنار هم خواهیم ایستاد.

زنده باد صدای مقاومت،

نه به اعدام،

آری به زندگی

زندانی سیاسی آزاد باید گردد

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک: