۸ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
خانواده سعید ماسوری از خانم مای ساتو خواهان اقدام فوری برای اطلاع از وضعیت سعید ماسوری شدند
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۸ مردادماه ۱۴۰۴ – روز سه‌شنبه ۷ مرداد ۱۴۰۴، خانواده زندانی سیاسی سعید ماسوری در نامه ای به خانم مای ساتو نگرانی خود از بی خبری از وی پس از تبعید به زندان زاهدان را ابراز و خواهان دخالت مجامع حقوق بشری و اقدامات فوری در حمایت از وی شدند.
علاوه بر این خانواده آقای سعید ماسوری در بیانیه ای اعتراض خود به تبعید وی پس از ۲۵ سال زندان زاهدان به زاهدان، یکی از محروم‌ترین و پرخطرترین زندان‌های کشور را اعلام کرده و آن را اقدامی آشکار در راستای افزایش فشار و آزار روحی و جسمی این زندانی سیاسی و خانواده دانستند.
متن نامه خانواده زندانی سیاسی سعید ماسوری به خانم مای ساتو گزارشگر ویژه حقوق بشر به شرح زیر است:
نگرانی فوری در خصوص وضعیت و محل نگهداری زندانی سیاسی آقای سعید ماسوری
خانم دکتر مای ساتو
گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران
دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل
ژنو، سوییس
با سلام و احترام،
ما، خانواده‌ی آقای سعید ماسوری، زندانی سیاسی که بیش از ۲۵ سال است در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران محبوس می‌باشد، نگرانی عمیق خود را از بی‌خبری مطلق نسبت به وضعیت و محل نگهداری ایشان اعلام می‌داریم.
در روزهای اخیر، بدون اطلاع قبلی و بدون ارائه هیچ‌گونه اطلاع رسمی به خانواده، آقای ماسوری از زندان قزلحصار منتقل شده‌اند. بر اساس اطلاعات غیررسمی و تأییدنشده، احتمال داده می‌شود که ایشان به زندان مرکزی زاهدان منتقل شده باشند. با این حال، هیچ مقام رسمی این موضوع را تأیید نکرده و هیچ راه ارتباطی با ایشان برای ما فراهم نشده است.
ما بشدت نگران سلامت و جان آقای ماسوری هستیم. قطع کامل ارتباط با ایشان و مخفی‌نگه‌داشتن محل نگهداری‌شان به‌صورت عامدانه و بدون اطلاع‌رسانی شفاف، نقض آشکار حقوق انسانی و اقدامی غیرقانونی است. همچنین، با توجه به شرایط زندان زاهدان و گزارش‌های منتشر شده درباره‌ی نگهداری زندانیان در سلول‌های انفرادی و شرایط غیرانسانی، ما از احتمال قرار گرفتن آقای ماسوری در انفرادی بسیار نگران هستیم.
این رفتارها، نقض میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است که جمهوری اسلامی ایران نیز از امضاکنندگان آن است. از شما تقاضا داریم که به فوریت اقداماتی به عمل آورده و:
۱. محل دقیق نگهداری آقای ماسوری را پیگیری و اعلام نمایید؛
۲. از عدم نگهداری ایشان در سلول انفرادی یا شرایط بی‌رحمانه اطمینان حاصل کنید؛
۳. زمینه تماس و ملاقات ایشان با خانواده فراهم گردد؛
۴. امکان نظارت مستقل بر وضعیت سلامت جسمی و روانی ایشان فراهم شود.
با امید به حمایت فوری و مؤثر شما،
با احترام
خانواده‌ی سعید ماسوری
لازم به ذکر است روز یک شنبه ۵ مردادماه ۱۴۰۴، سعید ماسوری، زندانی سیاسی با بیش از ۲۵ سال سابقه حبس، از زندان قزلحصار کرج به زندان زاهدان، یکی از محروم‌ترین زندان‌های کشور، تبعید شد. این اقدام در حالی صورت گرفته که طی هفته‌های گذشته تلاش‌های امنیتی برای انتقال او با مخالفت و مقاومت خود وی و برخی زندانیان مواجه شده بود.
این اقدام پس از ضرب و شتم وی و هم بندیانش و اعدام دو زندانی سیاسی مهدی حسنی و بهروز احسانی انجام گرفت.
سعید ماسوری پیش از تبعید در دستنوشته‌ای نسبت به سرکوب هر چه بیشتر زندانیان سیاسی هشدار داده بود. وی در نامه‌اش با عنوان جنایتی در حال وقوع است نسبت به افزایش سرکوب و فشار به زندانیان سیاسی هشدار داده بود. در قسمتی از این نامه آمده بود:
«انتقال یا عدم انتقال هم مطلقا موضوع منازعه نیست بلکه تنها برای سرکوب ، سرکوب و باز هم سرکوب بیشتر است و اصرار بر کشتار و اعدامهای بیشتر ! ! درست همانطور که در سال ۶۷ واقع شد و امروز هم بیم آن میرود که همان مسیر با زبان و شیوه دیگر تکرار شود ، آن زمان نامش کمیته مرگ بود و امروز «آتش به اختیار» ولی این سرکوب گسترده و تشدید اعدامها نه نشانه اقتدار که اعترافی به درماندگی حاکمیت در برابر حقیقت و اراده مردم است و بر همین سیاق آن «آتش به اختیار» هم جز تلاش برای پوشاندن، عمق نفوذ، پوسیدگی و فروپاشی ساختاری حاکمیت نیست ! که می خواهند با تقاص گرفتن از مردم ایران و زندانیان آنها ، جبرانش کنند.»
تبعید سعید ماسوری به زندانی دورافتاده، بدون حکم قضایی و بدون رعایت اصول انسانی، نقض آشکار چندین اصل بنیادین حقوق بشر است. این اقدام نه‌تنها تهدیدی برای سلامت و امنیت اوست، بلکه حقوق اولیه او به‌عنوان یک زندانی سیاسی را به‌طور سیستماتیک نادیده می‌گیرد. مواد زیر به‌طور مستقیم در این پرونده نقض شده‌اند:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار غیرانسانی، ظالمانه یا تحقیرآمیز قرار گیرد.
تبعید تنبیهی به زندان زاهدان، با آگاهی از شرایط وخیم آن، مصداق رفتار غیرانسانی است.
ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید شود.
انتقال بدون حکم قانونی و اطلاع‌رسانی قبلی، نقض این ماده است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: با همه اشخاصی که از آزادی محروم‌اند باید با انسانیت و احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود.
محرومیت از ملاقات، درمان و تبعید به منطقه‌ای ناایمن ناقض این ماده است.
ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: هر شخصی حق دارد آزادانه محل سکونت خود را انتخاب کند و جابه‌جایی تحمیلی جز با دلایل قانونی ممکن نیست.
تبعید اجباری و دور کردن زندانی از خانواده، برخلاف این اصل است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر