--> احضار دوباره یونس آزادبر به دادگاه: تداوم سرکوب سیستماتیک مخالفان در دیکتاتوری مذهبی ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

احضار دوباره یونس آزادبر به دادگاه: تداوم سرکوب سیستماتیک مخالفان در دیکتاتوری مذهبی

۱۸ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


در حالی‌که فشار بر مخالفان سیاسی همچنان رو به افزایش است، یونس آزادبر، یکی از زندانیان سیاسی سابق و از چهره‌های شناخته‌شده بازنشستگان در رشت، بار دیگر به دادگاه احضار شد

کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۸ تیرماه ۱۴۰۴ – در ادامه سیاست‌های سرکوب‌گرایانه دیکتاتوری حاکم، یونس آزادبر، فعال بازنشسته ۶۲ ساله و از زندانیان سیاسی دهه ۶۰، با دریافت ابلاغیه‌ای رسمی، موظف شده روز چهارشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۴ در شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت حاضر شود. این احضار در حالی صورت گرفته که او پیش‌تر نیز بارها هدف بازداشت‌های امنیتی، بازجویی‌های غیرقانونی و شکنجه قرار گرفته است. اتهامات وارده در این پرونده جدید شامل «تبلیغ علیه حاکمیت» و «توهین به خامنه‌ ای» عنوان شده است.

وخامت حال جسمی در سایه بازداشت و شرایط غیرانسانی نگهداری

یونس آزادبر که اکنون با قید وثیقه آزاد است، در ماه اردیبهشت سال جاری توسط نیروهای اطلاعات سپاه رشت بازداشت شده بود. به گفته منابع مطلع، او تنها ۶ روز پس از بازداشت و در شرایط نگران‌کننده جسمی، با قرار وثیقه آزاد شد. تنها دو روز پس از آزادی، در تاریخ ۲۳ اردیبهشت، به دلیل وخامت حال جسمی‌اش در بیمارستان بستری شد.

یونس آزادبر که به بیماری شدید قلبی و صرع مبتلاست، در زمان بازداشت اخیر، در یک سالن ۷۰ متری در کنار ۵۰ زندانی دیگر که به‌طور مداوم مشغول استعمال مواد مخدر و دخانیات بودند، نگهداری می‌شد. این شرایط برای فردی با وضعیت حاد قلبی و سابقه جراحی قلب، عملاً تهدیدی مستقیم علیه حیات تلقی می‌شود.

بازداشت‌های متعدد و فشارهای مکرر: روایتی از چهار دهه مقاومت

یونس آزادبر پیش‌تر نیز بارها بازداشت شده بود. در جریان بازداشت قبلی، او پس از انجام عمل جراحی تعویض دریچه قلب و نصب باطری قلبی، با وثیقه سنگین ۸ میلیارد تومانی آزاد شد. وضعیت جسمانی او در تمام این مدت به شدت شکننده بوده و بیماری صرعش، بر اساس مستندات پزشکی، ناشی از ضربات شدید باتوم و شکنجه‌های اعمال‌شده در دوران بازداشت‌های دهه ۶۰ است.

او در تیرماه ۱۴۰۲ نیز توسط اداره اطلاعات استان گیلان بازداشت و به بند امنیتی زندان لاکان رشت منتقل شده بود. در آذرماه همان سال، به دلیل وخامت حال جسمی و فشار نهادهای حقوق بشری، موقتاً آزاد شد.

صدای بازنشستگان خاموش نمی‌شود

یونس آزادبر از چهره‌های شناخته‌شده تجمعات اعتراضی بازنشستگان تأمین اجتماعی در رشت بود. او با وجود وضعیت جسمی وخیم، همواره در خیابان‌ها برای احقاق حقوق هم‌نسلان خود حضور داشت و از معدود افرادی بود که علی‌رغم تهدیدات امنیتی، سکوت را جایز ندانست.

یونس آزادبر یکی از بازماندگان دهه خونین ۶۰ در ایران است و بیش از ۱۲ سال را در زندان‌های این حاکمیت سپری کرده است. حضور پیوسته و مستمر او در اعتراضات، موجب شده تا بار دیگر هدف پرونده‌سازی و فشار قرار گیرد.

۲۷ سال پس از حمله به کوی دانشگاه؛ چرا همچنان باید از آن سخن گفت؟

اقدام فوری سازمان عفو بین الملل: زندانیان سیاسی پس از حملات هوایی در معرض خطر جدی هستند

مسئولیت بین‌المللی و چشم‌انداز سرکوب مستمر

احضار دوباره یونس آزادبر به دادگاه انقلاب رشت، بخشی از پروژه سرکوب هدفمند و مستمر حاکمیت علیه مخالفان ساختاری است؛ پروژه‌ای که با به‌کارگیری نهادهای امنیتی و دستگاه قضایی، در پی خاموش‌کردن هر صدای مطالبه‌گر و معترض است.

با توجه به وضعیت بحرانی سلامت این زندانی سابق و سن بالا، خطر جدی جان او را تهدید می‌کند. مسئولیت حفظ سلامت و جان او، متوجه مقامات حاکمیتی و نهادهای امنیتی است که با تکرار روش‌های سرکوبگرانه، نقض حقوق بشر را به یک رویه نهادینه تبدیل کرده‌اند.

نقض حقوق بشر: فهرستی از تخلفات مستند‌شده بر اساس میثاق‌های بین‌المللی

در روند برخورد با یونس آزادبر، موارد متعدد و مستندی از نقض حقوق بشر مشاهده می‌شود که هر یک مصداق نقض تعهدات بین‌المللی ایران به‌شمار می‌روند:

نقض حق آزادی بیان (ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی): احضار و پیگرد قضایی به‌دلیل اظهارنظر درباره عملکرد حاکمیت، به‌روشنی ناقض حق آزادی اندیشه و بیان است.

نقض حق سلامت و مراقبت پزشکی (ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی): نگهداری فردی با بیماری‌های قلبی و صرع در شرایط غیربهداشتی و همراه با افراد دارای رفتارهای پرخطر، تهدیدی جدی علیه سلامت او بوده است.

رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز (ماده ۷ میثاق حقوق مدنی و سیاسی): شرایط نگهداری در بازداشت، در کنار ده‌ها زندانی عادی، همراه با استعمال مواد مخدر، مصداق رفتار غیرانسانی تلقی می‌شود.

نقض حق آزادی و امنیت فردی (ماده ۹ همان میثاق): بازداشت‌های مکرر، بدون محاکمه عادلانه و بدون رعایت تشریفات قانونی، مصداق سلب خودسرانه آزادی است.

نقض اصل دادرسی عادلانه (ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی): تشکیل دادگاه‌های امنیتی بدون امکان دفاع آزادانه، برخلاف اصول دادرسی بی‌طرفانه و علنی است.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ