۷ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
پرونده تازه علیه علی یونسی و امیرحسین مرادی در چارچوب فضای حقوقی سرکوبگری تدوین شده که در آن زندان، شکنجه، اعدام و تبعید به ابزارهایی برای کنترل جامعه تبدیل شده‌اند
در جلسه اول، علی یونسی به دلیل نامشخص بودن محل بازداشت، حضور نداشت. این عدم حضور و بی‌خبری از وضعیت او، نگرانی خانواده وی را دوچندان کرده بود.
آیدا یونسی خواهر زندانی سیاسی علی یونسی در یک پست در حساب ایکس خود در این رابطه نوشته است:
« مادرم بعد از سه ماه چشم‌انتظاری و بی‌خبری، بالاخره توانست علی را ببیند. او را از زندان قم به بیدادگاه انقلاب آوردند. از روزی که علی را از بند چهار اوین ربودند و به سلول‌های انفرادی بردند، تا بعد از بمباران و انتقالش به زندان فشافویه، و در نهایت تبعیدش به زندان قم، پدر و مادرم هر لحظه را با اضطراب و بی‌خبری سپری کردند.
این روایت، روایت مادرانی‌ست که ماه‌ها فرزندشان را ندیده‌اند، و پدرانی‌ست که میان دیوارهای سکوت و تهدید، دنبال اندک روزنه‌ای از حقیقت می‌گردند.»
ربایش حکومتی؛ فقدان مکان نگهداری و شکنجه دانشجویان نخبه
بنا بر گزارش‌های دریافت‌شده، علی یونسی از حدود یک ماه پیش، از زندان فشافویه به زندان قم تبعید شده است؛ تبعیدی ناگهانی و بدون اطلاع خانواده. چنان‌که مادرش پس از سه ماه بی‌خبری، با اضطراب بالا به ملاقات رسید، اما هیچ‌گونه پاسخ قانع‌کننده‌ای درباره سلامت فرزندش دریافت نکرد.
از سوی دیگر، امیرحسین مرادی پس از تخریب بخش‌هایی از زندان اوین، به زندان فشافویه منتقل شده است. در دادگاهی که هفته پیش برگزار شد، مرادی با دست‌بند و پابند در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مظلوم محاکمه شد.
هر دو دانشجو—یونسی و مرادی—بعد از بازداشت‌های خشونت‌آمیز در سال ۱۳۹۹، ماه‌ها در سلول انفرادی بند ۲۰۹ تحت شکنجه و فشار قرار گرفتند. یونسی، دانشجوی کامپیوتر و دارنده مدال طلای جهانی نجوم و اخترفیزیک، پیشانی‌اش به‌دلیل ضرب و شتم شدید شکافت و مرادی، مدال‌آور فیزیک، نیز دوران بازجویی و انفرادی سختی را گذراند.
هفتادونهمین کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» پس از اعدام مهدی حسنی و بهروز احسانی
عفو بین الملل؛ محکومیت اعدام مهدی حسنی و بهروز احسانی ، هشدارکمیسر عالی در باره موج اعدام‌ها
در ادامه موج سرکوب پس از جنگ ۱۲ روزه، دو زندانی سیاسی دیگر—مهدی حسنی و بهروز احسانی—در زندان قزلحصار به‌صورت مخفیانه و بدون اطلاع خانواده اعدام شدند. این خبر واکنش تند کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و سازمان عفو بین‌الملل را به دنبال داشت. آن‌ها اجرای این احکام را «مستبدانه» و فاقد استاندارد دادرسی مناسب توصیف کردند.
مصادیق شکنجه و ضرب‌وشتم در زندان قزلحصار، همراه با یورش خشن گارد ویژه به بند سیاسی واحد۴، نشانگر ادارک نظام بر استفاده از اعدام به‌عنوان ابزار سرکوب است.
در همین شرایط، سعید ماسوری، دیگر زندانی سیاسی برجسته، به‌طور ناگهانی به زندان زاهدان تبعید شد؛ اقدامی که در شرایط عدم شفافیت، خانواده‌ها را در سردرگمی بیشتری فرو برد.
زندانیان سیاسی در بند ۴ قزلحصار؛ ضرب‌وشتم، انسداد تماس و فقدان شفافیت
منابع حکایت از یورش گارد ویژه به بند سیاسی زندان قزلحصار در تاریخ ۴ مرداد دارند. پس از این حمله، زندانیان با ضرب‌وشتم شدید و مجهز به دست‌بند و پابند به سلول‌های انفرادی و مکان‌های نامعلومی منتقل شدند. تماس با خانواده‌ها به‌کلی قطع شد و بازدیدها متوقف شد.
در این فضا، خانواده‌ها برای ملاقات روز ۶ مرداد به زندان مراجعه کردند، اما با درهای بسته و سکوت مسئولان مواجه شدند. هیچ اطلاعاتی درباره محل نگهداری، سلامت جسمی یا وضعیت حقوقی زندانیان ارائه نشده است.
این روندهای قضایی و انتقامی، مصداق بارز نقض مواد مختلف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هستند، از جمله:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع شکنجه و رفتار تحقیرآمیز
مواد ۶ و ۷ میثاق: حق حیات و منع مجازات اعدام فراقانونی
ماده ۱۰ میثاق: حق دادرسی منصفانه و علنی
ماده ۱۲ اعلامیه: حفاظت از حریم خصوصی و اطلاع‌رسانی خانواده‌ها از وضعیت زندانیان
در واکنش به اعدام‌ها در زندان قزلحصار، تحلیلگران بین‌المللی و نهادهای مدافع حقوق بشر مانند عفو بین‌الملل و سازمان ملل خواستار توقف فوری اعدام، فراهم‌شدن امکان ملاقات و تماس تلفنی، و پایان دادن به این روند سرکوب شده‌اند.
آن‌ها خواستار برخورد جدی با اعدام‌های سیاسی، اخلال در روندهای قضایی، و اعمال فشار دیپلماتیک بر حکومت ایران برای احترام به حقوق زندانیان شده‌اند.
پرونده تازه علیه علی یونسی و امیرحسین مرادی در چارچوب فضای حقوقی سرکوبگری تدوین شده که در آن زندان، شکنجه، اعدام و تبعید به ابزارهایی برای کنترل جامعه تبدیل شده‌اند. موج جدید سرکوب پس از جنگ ۱۲ روزه، نمونه‌ای آشکار از استفاده تقلیدی از سرکوب علیه منتقدان سیاسی است.
این خبر نه تنها روایت وضعیت دو دانشجوی نخبه است که نماد مقاومت فکری محسوب می‌شوند، بلکه هشدار نگران‌کننده‌ای برای جامعه بین‌المللی است که باید ائتلافی مستدام برای توقف این روند تشکیل دهد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر