۱۹ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
زندان اوین که طی چهار دهه گذشته به سمبل سرکوب مخالفان سیاسی و عقیدتی دیکتاتوری حاکم تبدیل شده، بار دیگر به صدر اخبار بازگشته است. این بار نه به‌خاطر محاکمه یک فعال مدنی یا اعتراف‌گیری تلویزیونی، بلکه به‌خاطر تلفات گسترده‌ای از نیروهای امنیتی و اداری پس از بمباران زندان
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۹ تیرماه ۱۴۰۴ – در پی بمباران زندان اوین، خبرگزاری میزان، اسامی 79تن از کشته‌شدگان در جریان بمباران زندان اوین ، را منتشر کرد. در میان این کشته‌شدگان، اسامی دست‌کم ۵۳ نفر از مأموران، بازجویان، مدیران زندان و وابستگان به نهادهای امنیتی به چشم می‌خورد.
اما شاید مهم‌تر از تعداد کشته‌شدگان، هویت آنان باشد. بررسی فهرست اعلام‌شده نشان می‌دهد که برخی از این افراد نه تنها از کادر اداری ساده، بلکه از عناصر کلیدی و بلندپایه امنیتی-قضایی در زندان اوین بوده‌اند؛ افرادی که نامشان با سرکوب، شکنجه و نقض سیستماتیک حقوق بشر در این زندان گره خورده است.
زندان اوین که طی چهار دهه گذشته به سمبل سرکوب مخالفان سیاسی و عقیدتی دیکتاتوری حاکم تبدیل شده، بار دیگر به صدر اخبار بازگشته است. این بار نه به‌خاطر محاکمه یک فعال مدنی یا اعتراف‌گیری تلویزیونی، بلکه به‌خاطر تلفات گسترده‌ای از نیروهای امنیتی و اداری پس از بمباران زندان.
در بین کشته‌شدگان نام‌هایی دیده می‌شود که برای بسیاری از زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان آشنا و دردناک است؛ افرادی مانند علی قناعت‌کار، معاون دادستان تهران و رئیس دادسرای مقدس اوین، که شخصاً بر پرونده‌های امنیتی حساس نظارت داشت. یا روح‌الله توسلی، معاون سلامت زندان اوین، که به اذعان بسیاری از زندانیان سابق، نقش فعالی در فشارهای روانی و جسمی بر زندانیان ایفا می‌کرد.
همچنین نام وحید حیدر پوز معاون اداری و مالی کل زندان اوین که درسال ۹۸ رئیس حفاظت زندان اوین بوده است در لیست کشته‌شدگان به چشم می‌خورد.
محمد میر افسر نگهبان بسیار بدنام زندان اوین است که زندانیان را مورد اذیت و آزار قرار می‌داد.
عباس شفیعی نیز از معاونین زندان اوین و از ایادی هدایت‌الله فرزادی بود.
امیدملای شهری نیز افسر نگهبان بهداری اوین بود.
در کنار این مقامات، اسامی ده‌ها تن از بازجویان، افسران نگهبان، کارکنان حفاظت اطلاعات و حتی معاونان مالی و اجرایی زندان به چشم می‌خورد. این گستردگی تلفات، نشانه‌ای از یک ضربه سهمگین به ساختار امنیتی زندان اوین می‌باشد.
از میان کشته‌شدگان، دست‌کم ۱۰ زن شناسایی شده‌اند که اغلب در سِمت‌های اداری، نظارتی یا بازجویی فعالیت داشتند. زنانی مانند مهناز خوش‌کردار، فاطمه سیه‌پوش، و زهره سادات حسینی، که به‌عنوان نیروهای فعال در کنترل بندهای زنان شناخته می‌شدند. گزارش‌های متعددی از زندانیان زن در مورد برخوردهای خشونت‌آمیز، آزار کلامی و جسمی و اقدامات تحقیرآمیز توسط برخی از این افراد منتشر شده بود.
اسامی اعلام شده کشته‌شدگان در زندان اوین به شرح زیر است:
علی قناعت کار – معاون دادستان تهران و سرپرست دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۳ – مقدس تهران (اوین) ، رییس شعبه یک دادسرای مقدس اوین
ابوالحسن شریفی
احمد مهرادمهر
امید ملای شهری – افسر نگهبان بهداری اوین
جوادسعدی
حسن شجاعی
حسن صالحی
حسن نظری
حسین ذوالفقاری
حسن یاوریاد
حسین یوسف خانی
حمید سعیدی
حمید رنجبری
روح‌الله توسلی – معاون سلامت زندان – از عناصر بسیار کثیف و چهره های امنیتی
سید امیرحسین خادمی
عباس شفیعی – از معاونین رئیس زندان اوین هدایت الله فرزادی
عباس حاجعلی
علی کرمی مقدم
غلامرضا کمانی
فرهاد فلاحی
کوروش ملایوسفی
مجتبی امیدی
مجتبی اقابابایی
محمد میر- افسرنگهبان بسیار بدنام زندان که زندانیان را مورد اذیت و آزار قرار می داد
محمدهمتی
مسعود سبزی
مهدی شاه بهرامی مقدم
مهدی صارم پور
وحید حیدرپور – معاون اداری و مالی کل زندان اوین – سابقا در سال ۹۸ رییس حفاظت زندان بوده است.
امیرعلی فضلی
۱۰تن از کشته شدگان زن هستند، که اسامی آنها به شرح زیر است
مهناز خوش کردار
مریم واحدپناه
بهاره لطفی
فاطمه سیه‌پوش
فاطمه قنبری
شیرین اسماعیلی
زهره سادات حسینی
عاطفه بعاج زاده
پوران دخت سعادت نژاد
اکرم محمد سلیمی
به‌دنبال این حادثه، انتقال دسته‌جمعی زندانیان سیاسی و امنیتی از زندان اوین به زندان‌های فشافویه و قرچک انجام شد. این انتقال‌ها که بدون اطلاع خانواده‌ها و وکلای زندانیان انجام شده، نگرانی‌های جدی درباره وضعیت سلامتی و امنیت جانی این افراد ایجاد کرده است.
زندان فشافویه (ندامتگاه مرکزی تهران بزرگ) و زندان زنان قرچک از جمله خطرناک‌ترین و غیرانسانی‌ترین بازداشتگاه‌های ایران محسوب می‌شوند. گزارش‌های نهادهای بین‌المللی از وضعیت بهداشتی وخیم، رفتار خشن مأموران، نبود امکانات درمانی، و هم‌سلولی بودن زندانیان سیاسی با مجرمان خطرناک حکایت دارد.
در مواردی، خانواده‌ها با شنیدن خبر انتقال، تنها از طریق تماس کوتاه تلفنی از زندان فشافویه یا قرچک مطلع شده‌اند؛ آن هم بدون امکان صحبت آزاد و روشن.
ادامه سیاست بی‌پاسخ‌گویی
دیکتاتوری حاکم در واکنش به این واقعه و افشای اسامی کشته‌شدگان، تلاش کرده تا آنها را صرفاً «کادر اداری»، «سرباز وظیفه» یا «خانواده محکومین» معرفی کند. این در حالی است که اسناد و شهادت‌های متعددی از فعالان حقوق بشر و زندانیان پیشین، نقش امنیتی بسیاری از این افراد را تأیید می‌کند.
ضربه به ساختار دستگاه سرکوب
حادثه اخیر در زندان اوین و کشته‌شدن ده‌ها تن از عوامل امنیتی و قضایی، نه‌تنها یک ضربه تاکتیکی به ساختار سرکوب دیکتاتوری حاکم است، بلکه نشانه‌ای از بحران درونی و شکاف‌های عمیق در دستگاه امنیتی کشور محسوب می‌شود.
در کنار این، انتقال زندانیان سیاسی به زندان‌های فشافویه و قرچک، با توجه به شرایط غیرانسانی حاکم در این زندان‌ها، خود یک فاجعه حقوق بشری در حال وقوع است که نیازمند توجه فوری نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر