۲ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
مسعود جامعی در جریان بازجویی‌ها علاوه بر شکنجه، با حربه فشار بر خانواده روبه‌رو بوده است. نیروهای امنیتی همسر او، زینب هزباپور، و حتی فرزندانش ناهید، دلال و رقیه را نیز بازداشت و در دادگاه انقلاب شهرستان باوی به اتهام «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» محاکمه کردند
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۲ مردادماه ۱۴۰۴ – در روزهای اخیر، نگرانی‌های گسترده‌ای درباره سرنوشت فرشاد اعتمادی فر، مسعود جامعی و علیرضا مرداسی، سه زندانی سیاسی محکوم به اعدام، افزایش یافته است. این سه زندانی که به همراه دو زندانی دیگر در یک پرونده مشترک تحت پیگرد قرار گرفته‌اند، در حالی با حکم سنگین دو بار اعدام و یک سال حبس تعزیری روبه‌رو هستند که وکلای آنان درخواست تجدیدنظر داده‌اند. با این حال، گزارش‌های رسیده از فشارهای امنیتی، شکنجه و اعترافات اجباری، این پرونده را به یکی از نگران‌کننده‌ترین نمونه‌های نقض حقوق بشر در ماه‌های اخیر تبدیل کرده است.
صدور احکام اعدام با اتهامات سنگین
به گفته منابع حقوق بشری، احکام این سه زندانی سیاسی در روز شنبه ۲۰ تیرماه ۱۴۰۴ از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب اهواز به ریاست قاضی ادیبی‌مهر صادر و به آنان ابلاغ شد. اتهامات مطرح شده شامل «افساد فی‌الارض»، «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» و «تبلیغ علیه نظام» است؛ اتهاماتی که معمولاً در پرونده‌های امنیتی برای سرکوب مخالفان سیاسی استفاده می‌شود.
فرشاد اعتمادی فر به همراه سامان حرمت‌نژاد، داوود حرمت‌نژاد و ماهان ساجدی، چهار جوان از روستای پیچاب در شهرستان باشت کهگیلویه و بویراحمد، در تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای اطلاعاتی بازداشت شدند. در ادامه، مسعود جامعی، فعال عرب ساکن روستای شاخکوپال اهواز، و علیرضا مرداسی، معلم کوی ابوذر اهواز، نیز در مردادماه همان سال به این پرونده اضافه شدند.
گزارش تکان‌دهنده از وضعیت زنان زندانی در زندان دولت آباد اصفهان
احمد شاملو؛ از سپیده‌دم شعر تا غروب استبداد
بازداشت همراه با شکنجه و فشار روانی
گزارش‌های موثق حاکی است که این افراد در دوران بازداشت اولیه در بازداشتگاه اداره اطلاعات یاسوج تحت شدیدترین شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفتند تا اعترافات اجباری علیه خودشان ارائه دهند. منابع نزدیک به خانواده‌ها می‌گویند که در طول بازجویی‌ها هیچ دسترسی به وکیل نداشتند و بسیاری از اتهامات مطرح‌شده، صرفاً بر پایه همین اعترافات اجباری ساخته و پرداخته شده است.
بازجویان در موارد متعدد از تهدید خانواده‌ها به بازداشت، فشارهای روانی و حتی آزار فیزیکی استفاده کردند تا متهمان را وادار به همکاری کنند. در این میان، وضعیت مسعود جامعی بحرانی‌تر گزارش شده است.
مسعود جامعی در جریان بازجویی‌ها علاوه بر شکنجه، با حربه فشار بر خانواده روبه‌رو بوده است. نیروهای امنیتی همسر او، زینب هزباپور، و حتی فرزندانش ناهید، دلال و رقیه را نیز بازداشت و در دادگاه انقلاب شهرستان باوی به اتهام «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» محاکمه کردند. این اقدام آشکارا با هدف شکستن مقاومت او و گرفتن اعترافات اجباری صورت گرفته است.
علاوه بر این، وضعیت جسمی مسعود جامعی بسیار وخیم است. او به سرطان معده مبتلاست و هم‌زمان از کبد چرب، فشار خون بالا و عفونت‌های داخلی رنج می‌برد. شرایط نامناسب زندان، نبود امکانات پزشکی و تغذیه ناکافی باعث وخامت بیشتر بیماری‌های او شده است. با وجود درخواست‌های مکرر برای اعزام به بیمارستان، تاکنون هیچ اقدام درمانی مؤثری از سوی مقامات زندان انجام نشده است.
این پرونده تنها شامل فرشاد اعتمادی فر، مسعود جامعی و علیرضا مرداسی نیست. دو متهم دیگر، یعنی سامان حرمت‌نژاد و داوود حرمت‌نژاد، به ترتیب به ۱۲ و ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند. اتهامات آنان نیز شامل «محاربه»، «افساد فی‌الارض» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» عنوان شده است.
در تمام مراحل رسیدگی به این پرونده، متهمان از دسترسی به وکیل مستقل محروم بوده و دادگاه‌ها به صورت غیرعلنی و بدون حضور ناظران برگزار شده‌اند؛ روندی که از دید فعالان حقوق بشر نقض آشکار اصول دادرسی عادلانه است.
فعالان حقوق بشر، سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای مدافع آزادی بیان نسبت به صدور و احتمال اجرای احکام اعدام این سه زندانی سیاسی هشدار داده‌اند. بر اساس گزارش‌های رسیده، احکام صادرشده در شرایطی است که مراحل بازجویی و محاکمه به شدت غیرشفاف بوده و بسیاری از حقوق بنیادین متهمان نقض شده است.
کارشناسان حقوقی تأکید می‌کنند که اعترافات اخذشده تحت شکنجه فاقد ارزش قضایی است و استفاده از چنین اعترافاتی در دادگاه نقض آشکار میثاق‌های بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی محسوب می‌شود. خانواده‌های این زندانیان بارها اعلام کرده‌اند که فرزندانشان بی‌گناه هستند و تمام اعترافات علیه آنان تحت فشار و تهدید گرفته شده است.
فرشاد اعتمادی فر و مسعود جامعی و علیرضا مرداسی اکنون به نمادهایی از مقاومت در برابر سرکوب و نمونه‌ای از نقض آشکار حقوق بشر در ایران تبدیل شده‌اند. پرونده این سه زندانی سیاسی بار دیگر نشان می‌دهد که چگونه نظام قضایی ایران از اتهامات امنیتی برای حذف مخالفان استفاده کرده و حتی خانواده‌های آنان را نیز هدف قرار می‌دهد.
سرنوشت نامعلوم و مطالبه عدالت
سرنوشت فرشاد اعتمادی فر، مسعود جامعی و علیرضا مرداسی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در حالی که درخواست تجدیدنظر در جریان است، هیچ تضمینی برای توقف یا لغو احکام اعدام وجود ندارد. فعالان حقوق بشر تأکید می‌کنند که باید بیش از پیش به این پرونده حساس بود تا بتوان جان این سه زندانی سیاسی را نجات داد.
اکنون همه نگاه‌ها به دستگاه قضایی و واکنش نهادهای بین‌المللی دوخته شده است؛ آیا این بار می‌توان جلوی اجرای یک حکم ناعادلانه دیگر را گرفت یا خیر؟
پرونده فرشاد اعتمادی فر، مسعود جامعی و علیرضا مرداسی نمونه آشکاری از نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران است. مهم‌ترین موارد نقض‌شده در این پرونده عبارت‌اند از:
حق برخورداری از دادرسی عادلانه (ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر)
این زندانیان از دسترسی به وکیل مستقل محروم بوده و دادگاه آنان به صورت غیرعلنی و بدون رعایت حداقل معیارهای قانونی برگزار شده است.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر)
گزارش‌های موثق حاکی از شکنجه‌های فیزیکی و روانی برای اخذ اعترافات اجباری است که مغایر با اصل کرامت انسانی است.
حق سلامت و دسترسی به درمان (ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر)
به‌رغم بیماری‌های جدی مسعود جامعی از جمله سرطان معده و عفونت داخلی، هیچ اقدام درمانی مناسبی صورت نگرفته و این وضعیت جان او را تهدید می‌کند.
حق آزادی و امنیت شخصی (ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر)
بازداشت این افراد بدون رعایت روند قانونی، همراه با فشار بر خانواده‌ها و تهدید و بازداشت بستگان آنان صورت گرفته است.
حق آزادی بیان و عقیده (ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر)
اتهامات وارده علیه این افراد، در ارتباط مستقیم با عقاید سیاسی و فعالیت‌های مسالمت‌آمیز آنان بوده است.
این موارد نشان می‌دهد که نه تنها اصول حقوق بشری، بلکه حتی قوانین داخلی ایران نیز در روند بازداشت، بازجویی و محاکمه این زندانیان سیاسی رعایت نشده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر