۲ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
زندان زنان دولت آباد اصفهان نمونه‌ای از بحران انسانی پنهان در زندان‌های ایران است. این زندان نه‌تنها محیطی برای اصلاح و تربیت نیست، بلکه به دلیل فساد ساختاری، شرایط غیرانسانی و فشارهای هدفمند، به ابزاری برای سرکوب زنان معترض و زندانیان سیاسی بدل شده است
انتقال زندانیان زن از دستگرد به دولت آباد اصفهان؛ آغاز روزهای سخت‌تر
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۲ مردادماه ۱۴۰۴ – در روزهای اخیر، گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از زندان زنان دولت آباد اصفهان منتشر شده است؛ زندانی که پس از تعطیلی بند زنان در زندان دستگرد اصفهان، به محل نگهداری تمامی زنان زندانی این استان تبدیل شده است.
این زندان دو بخش دارد: بخشی که مستقیماً تحت کنترل سپاه پاسداران است و بخش بزرگ‌تری که تحت نظر پلیس امنیت اخلاقی و فراجا اداره می‌شود. اما در هر دو بخش، هیچ‌گونه تفکیک جرائم وجود ندارد؛ به این معنا که زندانیان سیاسی در کنار زندانیان با جرائم سنگین یا حتی خطرناک نگهداری می‌شوند.
این وضعیت نه‌تنها ناقض اصل تفکیک جرائم در قوانین داخلی و موازین بین‌المللی است، بلکه جان و امنیت زنان زندانی سیاسی را به‌شدت تهدید می‌کند. اعتراض‌های مکرر این زندانیان به این شرایط، با تمسخر مسئولان مواجه می‌شود؛ آن‌ها به زندانیان سیاسی می‌گویند: «شما هم مثل بقیه مجرمید و هیچ تفاوتی ندارید». تنها استثنا، متهمان مالی هستند که در بندی جداگانه نگهداری می‌شوند، اما سایر متهمان بدون هیچ معیار مشخصی در کنار یکدیگر رها شده‌اند.
شرایط زیستی زندانیان در این زندان به‌شدت وخیم است. خانواده‌های زندانیان حق ندارند پتو، ملافه، لباس و لوازم شخصی برای عزیزانشان بفرستند. محیط زندان آلوده و مملو از ساس و حشرات گزنده است که زندانیان را شبانه‌روز آزار می‌دهد.
زنان زندانی به ناچار، روی پتوهای آلوده و کهنه خوابیده و روزهای خود را در محیطی بسیار غیربهداشتی سپری کنند.
یکی از زنان زندانی در نامه‌ای محرمانه نوشته است:
«هر شب با ترس از نیش ساس و حشرات می‌خوابیم. لباس‌ها بوی تعفن گرفته‌اند و هیچ راهی برای شست‌وشوی درست و تمیز کردن محیط وجود ندارد.»
زندانی سیاسی روح الله خسروی؛ بلاتکلیفی و محرومیت چهارماهه از حق ملاقات
احمد شاملو؛ از سپیده‌دم شعر تا غروب استبداد
در زندان دولت آباد اصفهان، زندانیان تنها هفته‌ای یک‌بار اجازه ملاقات دارند. اما حتی همین ملاقات کوتاه و محدود نیز با تحقیر و آزار خانواده‌ها همراه است. پیش از ورود به سالن ملاقات، خانواده‌ها مجبور به بازرسی‌های بدنی تحقیرآمیز می‌شوند و در برخی موارد، اجازه بردن حتی یک بسته کوچک خوراکی یا لوازم ضروری را هم پیدا نمی‌کنند.
این روند، علاوه بر فشار روانی بر زندانیان، خانواده‌های آنان را نیز در وضعیت روحی بسیار بدی قرار داده است. بسیاری از مادران و همسران زندانیان گفته‌اند که هر بار ملاقات به جای آرامش، برایشان کابوسی تکراری است.
فشار مضاعف بر زندانیان سیاسی؛ شکنجه روانی و جسمی روزمره
اما اوضاع برای زندانیان سیاسی در این زندان از همه بدتر است. طبق این گزارش‌ها، برخی زندانیان با جرائم سنگین و پرونده‌های قتل که وضعیت روحی نرمالی ندارند، توسط مسئولان زندان اجیر می‌شوند تا به اذیت و آزار دیگر زندانیان بپردازند. این زندانیان اجیرشده، به دستور رئیس زندان با شاکیان پرونده‌ها تماس می‌گیرند و عمداً شرایط را برای زندانیان دشوارتر می‌کنند. برای زندانیان سیاسی، این فشارها حتی به پرونده‌سازی‌های جدید و گزارش‌های دروغین علیه آن‌ها منجر می‌شود.
یکی از زندانیان سابق در گزارشی محرمانه گفته است:
«در این زندان، هیچ امنیتی وجود ندارد. هر لحظه ممکن است زندانی اجیرشده به تو حمله کند یا گزارشی دروغ علیه تو بدهد. حتی نفس کشیدن هم زیر نظر است.»
منابع موثق گزارش داده‌اند که فضای این زندان آن‌قدر سنگین و غیرقابل‌تحمل است که برخی زنان زندانی بارها به فکر خودکشی افتاده‌اند. فشار روحی و جسمی، تحقیر و توهین‌های مداوم، نبود امکانات اولیه بهداشتی و غذایی، و رهاشدگی در برابر زندانیان خطرناک، مجموعه‌ای از شرایطی را ساخته است که می‌توان آن را «شکنجه سفید و خاموش» نامید.
در میان افراد بدنام زندان دولت آباد اصفهان، از زنانی چون فرزانه رحیمی یاد شده است که نقش مهمی در آزار زندانیان ایفا می‌کنند. در کنار آن، افراد مسئول در این زندان، شامل زنی به نام درستی که عنوان «مشاور زندان» دارد اما در حقیقت بازوی شکنجه‌گر مدیریت زندان است، و کشانی، رئیس حفاظت زندان که به بیرحمی شهره است، به‌طور سیستماتیک در این چرخه فشار و آزار نقش دارند. همه این اقدامات تحت نظارت مستقیم رضوانی، رئیس زندان دولت‌آباد اصفهان انجام می‌شود.
وضعیت بهداشتی و تغذیه؛ سوءتغذیه و بیماری‌های خاموش
زنان زندانی در زندان دولت آباد اصفهان، روزانه مجبور به خوردن غذاهایی هستند که نه کیفیت دارد و نه ارزش غذایی. در بسیاری از شب‌ها تنها یک غذای حاضری سرد و مانده میان زندانیان توزیع می‌شود. فروشگاه زندان نیز تقریباً خالی از مواد غذایی سالم است. میوه فقط هر چند ماه یک‌بار آن هم با قیمت‌های گزاف ارائه می‌شود و سبزیجات تقریباً وجود ندارد.
همین موضوع باعث شده بسیاری از زندانیان به سوءتغذیه، کم‌خونی و ضعف بدنی شدید دچار شوند. برخی زنان حتی توان ایستادن طولانی‌مدت را ندارند، اما درمان مناسبی برای آنان فراهم نمی‌شود.
شرایط بهداشتی و غذایی این زندان به طرز تکان‌دهنده‌ای وخیم است. طبق گزارش‌های رسیده:
غذای زندان به‌شدت بی‌کیفیت است و غالباً شب‌ها تنها غذای سرد و حاضری در اختیار زندانیان قرار می‌گیرد.
فروشگاه زندان فاقد هرگونه مواد غذایی مقوی است؛ میوه تنها هر چند ماه یک‌بار و آن‌هم با قیمت‌های بسیار بالا عرضه می‌شود و سبزیجات عملاً وجود ندارد.
به دلیل سوءتغذیه، اکثر زندانیان از کم‌خونی و ضعف شدید جسمانی رنج می‌برند.
علاوه بر این، نبود امکانات اولیه بهداشتی، کمبود آب گرم، آلودگی محیط و وجود حشرات موذی، شرایط زندگی در این زندان را به یک شکنجه دائمی بدل کرده است.
یکی از جنبه‌های تاریک این زندان، فساد سیستماتیک در میان مسئولان و برخی عوامل زندان است. گزارش‌ها حاکی است که برای زندانیان سیاسی و حتی برخی زندانیان عادی، فشارهایی خارج از چارچوب قانونی اعمال می‌شود تا سکوت کنند یا به همکاری‌های اجباری تن دهند.
شرایط زندان دولت آباد اصفهان مصداق بارز نقض گسترده حقوق بشر است و با اصول اساسی قوانین داخلی و بین‌المللی در تضاد است:
نقض اصل تفکیک جرائم: نگهداری زندانیان سیاسی در کنار مجرمان خطرناک، جان آنان را در معرض تهدید جدی قرار داده و برخلاف قواعد حداقل استاندارد سازمان ملل برای رفتار با زندانیان است.
محرومیت از بهداشت و تغذیه مناسب: شرایط غیربهداشتی، سوءتغذیه و کمبود امکانات، شکنجه جسمی و روانی محسوب می‌شود.
شکنجه روحی و تحقیر زندانیان: استفاده از زندانیان اجیرشده برای آزار دیگر زندانیان، تهدید، تمسخر و فشارهای روانی از مصادیق شکنجه غیرمستقیم است.
محرومیت از حقوق اولیه ملاقات و دسترسی به لوازم شخصی: این اقدامات، حق اساسی ارتباط زندانی با خانواده و برخورداری از حداقل امکانات انسانی را نقض می‌کند.
فساد و سوءاستفاده سیستماتیک: همکاری عوامل زندان با نیروهای امنیتی برای پرونده‌سازی علیه زندانیان سیاسی، نشان‌دهنده نقض فاحش عدالت و قانون است.
زندان زنان دولت آباد اصفهان که در بلوار فرزانگان این شهر واقع شده، در مجموعه‌ای مشترک با کانون اصلاح و تربیت نوجوانان قرار دارد. این زندان از نظر موقعیت جغرافیایی نزدیک مراکزی چون باغ فدک، مجتمع نیایش و مرکز تعویض پلاک شماره دو اصفهان است. با این حال، از نظر نظارت و دسترسی عمومی به اطلاعات، این زندان یکی از پنهان‌ترین نقاط سیستم زندان‌های کشور به شمار می‌آید و تاکنون گزارش‌های بسیار کمی از آن منتشر شده است.
زندان زنان دولت آباد اصفهان نمونه‌ای از بحران انسانی پنهان در زندان‌های ایران است. این زندان نه‌تنها محیطی برای اصلاح و تربیت نیست، بلکه به دلیل فساد ساختاری، شرایط غیرانسانی و فشارهای هدفمند، به ابزاری برای سرکوب زنان معترض و زندانیان سیاسی بدل شده است.
گزارش‌های منتشرشده از این زندان، بار دیگر ضرورت نظارت بین‌المللی، شفاف‌سازی وضعیت زندانیان و پاسخگویی مسئولان قضایی و امنیتی ایران را یادآوری می‌کند. زنان زندانی در این زندان، در شرایطی زندگی می‌کنند که نه‌تنها ناقض کرامت انسانی، بلکه برخلاف تعهدات بین‌المللی ایران در حوزه حقوق بشر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر