۲۹ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
خانواده زندانیان سیاسی و اعدام شده ضمن ضمن محکوم کردن تبعید سعید ماسوری، همبستگی کامل خود را با کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام را اعلام کردند
«سعید ماسوری که ۲۵ سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی با قامتی استوار و صدایی روشن ایستادگی کرده، قرار است به زندان زاهدان تبعید شود؛ تبعیدگاهی که هدفی جز حذف تدریجی و خاموش کردن صدای مقاومت ندارد.»
خانواده‌های دادخواه در این بیانیه با یادآوری سرنوشت تلخ بسیاری از زندانیان سیاسی، از جمله علی یونسی که به شکلی مشابه ربوده شد، هشدار داده‌اند که این تبعید، گامی دیگر در راستای سیاست سرکوب و ارعاب است. آن‌ها پرسیده‌اند: «آیا حکومت در تلاش است با جابجایی‌های پنهانی، صدای مقاومت را یک‌به‌یک خاموش کند؟»
این خانواده‌ها ضمن محکوم کردن این اقدام غیرقانونی و غیرانسانی، همبستگی کامل خود را با کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام اعلام کرده‌اند؛ کارزاری که در ماه‌های گذشته توانسته صدای اعتراض زندانیان و مردم معترض را در ۴۸ زندان کشور طنین‌انداز کند. آنان تأکید کرده‌اند که این جنبش اعتراضی تنها راهی برای مقاومت در برابر چرخه‌ی مرگ و سرکوب است و باید با حضور و همراهی گسترده‌تر مردم در داخل و خارج کشور ادامه یابد.
در پایان، خانواده‌های امضاکننده این بیانیه یادآور شده‌اند که سکوت در برابر تبعید سعید ماسوری و دیگر زندانیان مقاوم، به‌معنای پذیرش چرخه‌ی جنایت است و اعلام کرده‌اند:
«ما فریاد خواهیم زد: نه به اعدام، نه به ربایش و تبعید. زندانی سیاسی آزاد باید گردد.»
جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام‌شده، با نگرانی عمیق و قلب‌هایی پر از درد، تبعید ناگهانی سعید ماسوری، از قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین زندانیان سیاسی ایران، به زندان زاهدان را به‌شدت محکوم می‌کنیم.
سعید ماسوری که ۲۵ سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی، با قامتی استوار و صدایی روشن، ایستادگی کرده، قرار است به زندان زاهدان تبعید شود؛ زندانی که به‌دلیل شرایط امنیتی و بی‌رحمانه‌اش، عملاً به تبعیدگاهی برای خاموش کردن و حذف تدریجی زندانیان مقاوم تبدیل شده است.
پیش‌تر نیز علی یونسی، دانشجوی نخبه و دربند، به شکلی مشابه ربوده شد و تا امروز هیچ‌کس نمی‌داند او کجاست. امروز نوبت سعید ماسوری‌ست؟ آیا حکومت در تلاش است با جابجایی‌های پنهانی و بی‌پاسخ، صدای مقاومت را یک به یک خاموش کند؟
ما این سناریوهای پنهانی و رعب‌آور را به‌خوبی می‌شناسیم. سال‌هاست که هزینه آن را با جان عزیزان‌مان پرداخته‌ایم. اما اجازه نخواهیم داد این چرخه‌ی سرکوب بی‌پاسخ بماند.
در همین مسیر، ما خانواده‌های دادخواه و داغدار، ضمن محکوم کردن تبعید آقای سعید ماسوری، همبستگی کامل خود را با کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” اعلام می‌کنیم.
این کارزار، صدای کسانی‌ست که نمی‌خواهند مرگ را بپذیرند، که هنوز برای زندگی، عدالت و آزادی فریاد می‌زنند. ما از تمامی خانواده‌های زندانیان سیاسی، فعالان اجتماعی، و مردمی که وجدان بیدار دارند، دعوت می‌کنیم که این کارزار را گسترش دهند—در خیابان‌ها، در مقابل زندان‌ها، در معابر عمومی و …
سه‌شنبه‌های نه به اعدام، فقط یک برنامه اعتراضی نیست؛
پیامی‌ست به حکومت: ما تماشاگر خاموش این جنایت‌ها نخواهیم بود.
ما از درون رنج و سوگ برخاسته‌ایم، اما هنوز ایستاده‌ایم.
برای سعید ماسوری، برای علی یونسی، برای همه‌ی بی‌نام‌هایی که صدایشان در پشت میله‌ها خفه می‌شود، ما فریاد خواهیم زد:
نه به اعدام
نه به ربایش و تبعید
زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام‌شده
نامه خواهران و برادران سعید ماسوری به خانم مای‌‌ساتو؛ تبعید برادرمان شکنجه خاموش است
بیانیه زندانیان سیاسی قزلحصار: سعید ماسوری هدف انتقام حکومت از مردم است
سعید ماسوری که ۲۵ سال زندان بدون حتی یک روز مرخصی را پشت سر گذاشته، یکی از مقاوم‌ترین و سرشناس‌ترین زندانیان سیاسی ایران است. او طی سال‌های طولانی زندان در اهواز، اوین، گوهردشت و قزلحصار، بارها مورد شکنجه، محرومیت‌های درمانی و فشارهای امنیتی قرار گرفته است. اکنون انتقال او به زندان زاهدان، که یکی از بدنام‌ترین زندان‌های کشور از نظر شرایط نگهداری و فاصله جغرافیایی با خانواده‌اش است، اقدامی آشکار برای افزایش فشار و شکستن روحیه این زندانی سیاسی باسابقه تلقی می‌شود.
لازم به ذکر است در دادنامه و پرونده سعید ماسوری هیچگونه تبعیدی ثبت نشده و وجود ندارد؛ این اقدام تنها جهت شکنجه و سرکوب وی و در راستا و ادامه‌ی روند سرکوب در جامعه و زندان‌های کشور بر زندانیان صورت می‌گیرد.
هدف از تبعید؛ انتقام‌گیری از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
منابع مطلع در زندان قزلحصار می‌گویند که دلیل اصلی این تصمیم، نقش محوری سعید ماسوری در کارزار اعتراضی سه‌شنبه‌های نه به اعدام است. این کارزار که از بهمن ۱۴۰۲ آغاز شده، طی ۷۷ هفته متوالی ادامه داشته و اکنون به یکی از گسترده‌ترین جنبش‌های اعتراضی علیه مجازات اعدام و سرکوب سیاسی در ایران تبدیل شده است.
این کارزار هم‌زمان در ۴۸ زندان کشور جریان دارد و زندانیان سیاسی با اعتصاب غذا، تحصن و نوشتن نامه‌های اعتراضی، اعتراض خود را به اعدام‌های گسترده و رفتار غیرانسانی با زندانیان اعلام می‌کنند. در بیرون از زندان نیز خانواده‌ها، فعالان اجتماعی و معترضان در خیابان‌ها، شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مستقل صدای این اعتراضات را بازتاب می‌دهند.
دیکتاتوری حاکم در تلاش است تا با سرکوب هسته اصلی این کارزار که در زندان قزلحصار شکل گرفته، موج اعتراضی علیه اعدام‌ها را متوقف کند. سعید ماسوری و چند زندانی سیاسی دیگر از چهره‌های اصلی هماهنگ‌کننده این کارزار در داخل زندان هستند و تبعید او به زاهدان اقدامی آشکار برای ضربه زدن به این کارزار سراسری و فراگیر می‌باشد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر