۱۶ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
زندان محان اصفهان، با چهره‌ای به‌ظاهر قانونی در زمینه‌ی اشتغال‌زایی، در حقیقت به مرکز استثمار، سرکوب و نقض سیستماتیک حقوق بشر تبدیل شده است
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۶تیرماه ۱۴۰۴ – زندان محان اصفهان، واقع در منطقه صنعتی منتظریه ویلاشهر نجف‌آباد، به‌جای آنکه مرکزی برای اصلاح و بازپروری باشد، به اردوگاهی برای کار اجباری و بهره‌کشی از زندانیان تبدیل شده است. ساختار این زندان، به‌ویژه زیر نظارت بنیاد تعاون زندان‌ها، بازتابی روشن از برده‌داری نوین در ایران است که تحت عنوان «اشتغال‌زایی» صورت می‌گیرد.
در زندان محان اصفهان، دست‌کم ۸ شرکت خصوصی فعالیت‌های تولیدی خود را به داخل زندان منتقل کرده‌اند. این شرکت‌ها در حوزه‌هایی چون مونتاژ لامپ کم‌مصرف، تولید جعبه‌های آتش‌نشانی، ساخت مصنوعات فلزی از جمله سطل‌های زباله، ایستگاه‌های اتوبوس، وسایل ورزشی، و چوب نبات فعالیت دارند. زندانیان هر روز صبح از خوابگاه‌ها خارج و به کارگاه‌ها منتقل می‌شوند و پس از ساعت‌های طولانی کار، شب‌هنگام به محل استراحت بازمی‌گردند؛ الگویی که بیش از آنکه اصلاح‌گر باشد، به کار اجباری شباهت دارد.
بنیاد تعاون زندان‌ها که اداره این پروژه‌ها را بر عهده دارد، بیش از ۳۵۰۰ نوع محصول تولید و روانه بازار می‌کند. در کارگاه بزرگ مصنوعات فلزی کنار زندان مرکزی اصفهان، قراردادهایی با بیش از ۱۰ نهاد دولتی و شهرداری منعقد شده است. این حجم تولید نشان می‌دهد که زندانیان نه صرفاً برای گذران وقت، بلکه به‌عنوان نیروی کار ارزان و بی‌صدا در حال بهره‌کشی هستند
زندانیان در ازای کار روزانه خود تنها مبالغی بین ۳ تا ۴ میلیون تومان در ماه دریافت می‌کنند، در حالی که درآمد حاصل از کار آن‌ها به مراتب بیشتر است و طبق گزارش‌ها تا ۱۵ میلیون تومان برای هر نفر به حساب سازمان زندان‌ها واریز می‌شود. این نظام پرداخت ناعادلانه، نمونه‌ای عینی از استثمار اقتصادی زندانیان و نقض صریح حقوق اقتصادی و انسانی آنان است.
وخامت حال آذر کروندی در زندان قرچک ورامین؛ نیاز فوری به درمان تخصصی خارج از زندان
خطر اعدام قریب‌الوقوع حمید و میثم کوشکی؛ اجرای احکام برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه
زندانیان در زندان محان اصفهان به سه گروه تقسیم می‌شوند:
زندانی باز: این دسته، زندانیانی هستند که پس از پایان کار، روزانه به خانه بازمی‌گردند.
زندانی نیمه‌باز: تنها در مناسبت‌های خاص مانند عید غدیر یا فطر مرخصی می‌گیرند.
زندانی بسته: هیچ‌گونه مرخصی ندارند و در محیط بسته نگهداری می‌شوند.
گرچه در ظاهر این تقسیم‌بندی بر اساس سطح جرم و سابقه کیفری است، گزارش‌ها نشان می‌دهد که نظام فوق بر اساس روابط پشت‌پرده، سلیقه قضات و فساد اداری اداره می‌شود. در بسیاری از موارد، زندانیانی با جرایم سبک در بخش بسته نگهداری شده‌اند، در حالی که برخی از متهمان سنگین‌تر در دسته نیمه‌باز یا باز قرار گرفته‌اند. این بی‌عدالتی، نه‌تنها نشان‌دهنده خلأ در مدیریت زندان‌هاست، بلکه شکاف عمیق در نظام قضایی را نیز عیان می‌کند.
نظام قضایی سلیقه‌ای؛ عدالت در حاشیه
منابع مطلع گزارش داده‌اند که صدور احکام در سیستم قضایی مرتبط با زندان محان اصفهان، از هیچ قانون یا قاعده شفافی پیروی نمی‌کند. گاه فردی با سابقه سنگین تنها یک سال حبس دریافت می‌کند و در مواردی دیگر، زندانی با یک تخلف جزئی به سال‌ها حبس محکوم می‌شود. این بی‌قاعدگی، باعث سرخوردگی و بی‌اعتمادی شدید در میان زندانیان نسبت به حاکمیت فاسد شده است.
اگرچه زندان محان اصفهان عمدتاً محل نگهداری زندانیان با جرایم اجتماعی است، اما شماری از زندانیان سیاسی، عقیدتی و بازداشت‌شدگان اعتراضات مردمی نیز در این زندان محبوس هستند.
از جمله:
بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱،
نوکیشان مسیحی و دیگر فعالان عقیدتی
زندانیان سیاسی
این زندانیان معمولاً تحت محدودیت‌هایی مانند قطع ملاقات، عدم دسترسی به وکیل و فشارهای روانی نگهداری می‌شوند. گزارش‌هایی از بی‌توجهی به وضعیت سلامت آنان، منع دسترسی به درمان، و نظارت‌های شدید امنیتی نیز وجود دارد.
سیاست‌های اعمال‌شده در زندان محان اصفهان نمونه‌ای آشکار از نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران است. موارد زیر از جمله حقوق بنیادینی هستند که در این زندان نقض می‌شوند:
ماده ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق کار و دستمزد عادلانه): زندانیان محان بدون رضایت آزادانه، تحت شرایط سخت و با دستمزدی ناچیز مجبور به کار شده‌اند.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر (منع شکنجه و رفتار غیرانسانی): شرایط سخت کاری، نداشتن مرخصی، بی‌توجهی به سلامت و فشار روانی علیه زندانیان سیاسی از مصادیق رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (رفتار انسانی با زندانیان): بازداشت‌شدگان باید با کرامت انسانی رفتار شوند؛ اما در زندان محان اصفهان، بهره‌کشی اقتصادی و برخوردهای سلیقه‌ای، این اصل را کاملاً نقض کرده است.
ماده ۱۳ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (حق بر اشتغال آزادانه): کار زندانیان باید داوطلبانه باشد، نه اجباری و با شرایط تحقیرآمیز.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر