۳ مهر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
بیژن کاظمی، زندانی سیاسی، پس از ۸ ماه بازداشت غیرقانونی در بازداشتگاه‌های وزارت اطلاعات و تحمل شکنجه‌های جسمی و روانی، به بند ۷ زندان اوین منتقل شد. او که اخیراً در اعتراض به رفتار خشونت‌آمیز مأموران دست به اعتصاب غذا زده، اکنون با شرایط جسمی و روحی نگران‌کننده روبه‌رو است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۳ مهرماه ۱۴۰۴ – زندانی سیاسی بیژن کاظمی، پس از تحمل بیش از هشت ماه حبس در سلول انفرادی و گذراندن دوران سختی از شکنجه‌های جسمی و روانی، به بند ۷ زندان اوین منتقل شده است. این انتقال در حالی صورت گرفته که او پیش‌تر در بازداشتگاه وزارت اطلاعات قم، بدون دسترسی به وکیل و در شرایطی غیرقانونی، ماه‌ها در بلاتکلیفی به سر برده است. وی پیش از انتقال به بند ۷ زندان اوین در اعتراض به بازداشت خودسرانه خود و تعیین تکلیف نشدن در اعتصاب غذا بسر می‌برد. وضعیت کاظمی و روند پرونده‌اش بار دیگر توجه افکار عمومی را به مسئله بازداشت‌های خودسرانه در ایران جلب کرده است.
بیژن کاظمی در تاریخ ۳۰ دی ۱۴۰۳، بازداشت شد. او ابتدا در بازداشتگاه اداره اطلاعات خرم‌آباد تحت بازجویی قرار گرفت. سپس، بدون تفهیم اتهام رسمی، به بند ۲۴۱ زندان اوین – تحت نظر حفاظت اطلاعات قوه قضاییه – منتقل شد. مدتی بعد، او را به بند۲۰۹ اوین که زیر نظر مستقیم وزارت اطلاعات فعالیت می‌کند، منتقل کردند. این جابه‌جایی‌های مکرر بدون اطلاع خانواده یا داشتن دسترسی به وکیل، بخشی از سیاست شناخته‌شده فشار و بی‌خبری است که به‌طور هدفمند برای تضعیف روحیه بازداشت‌شدگان و وادار کردن آن‌ها به اعتراف اجباری به کار گرفته می‌شود.
پس از بمباران زندان اوین، کاظمی به همراه شماری از دیگر زندانیان به زندان تهران بزرگ (فشافویه) منتقل شد. اما حتی در این محل نیز از وضعیت ثابتی برخوردار نبود. به گفته او در تماسی تلفنی، روز سه‌شنبه ۱۰ تیرماه، او و جمعی دیگر از بازداشت‌شدگان، از زندان تهران بزرگ به خانه امن وزارت اطلاعات در قم منتقل شده‌اند.
بیژن کاظمی و سایر افراد منتقل‌شده، در سلول‌های جداگانه نگهداری می‌شوند. محدودیت شدید تماس، ممنوعیت ملاقات، و بی‌خبری مطلق از روند رسیدگی قضایی باعث افزایش نگرانی‌ها درباره اعمال فشار شدید، شکنجه‌های فیزیکی و روانی، بازجویی‌های غیرقانونی و حتی ناپدیدسازی قهری شده است.
مادر بیژن می‌گوید که مقامات امنیتی به‌صراحت اعلام کرده‌اند:
«تا زمانی که بیژن با وزارت اطلاعات همکاری نکند، هیچ‌کدام از حقوق قانونی‌اش از جمله دسترسی به وکیل یا تماس تلفنی منظم، به او داده نخواهد شد.»
به گفته شهناز خسروی، مادر بیژن کاظمی، او به‌جای انتقال به زندان رسمی تحت نظر سازمان زندان‌ها، در بازداشتگاه وزارت اطلاعات قم نگهداری شده بود. این بازداشتگاه، فاقد هرگونه نظارت قانونی و قضایی است و همین مسئله باعث افزایش خطر شکنجه و بدرفتاری با زندانیان می‌شود. خانواده کاظمی بارها هشدار داده‌اند که نگهداری او در چنین شرایطی مصداق بازداشت خودسرانه و ناقض اصول بنیادین حقوق بشر است.
شکنجه و فشارهای روانی در انفرادی
بر اساس گزارش‌های رسیده، بیژن کاظمی بیش از هشت ماه در سلول انفرادی تحت فشارهای شدید روانی و جسمی قرار داشته است. محرومیت از ملاقات با خانواده، عدم دسترسی به وکیل، بازجویی‌های طولانی‌مدت و تهدیدهای مداوم بخشی از شرایطی است که او تحمل کرده است.
این شرایط نه‌تنها سلامت جسمی کاظمی را به خطر انداخته بلکه آثار روحی و روانی شدیدی نیز بر او بر جای گذاشته است. در همین راستا، او چندی پیش در اعتراض به این فشارها دست به اعتصاب غذا زد؛ اقدامی که نگرانی خانواده‌اش درباره وضعیت او را دوچندان کرد.
خانم شهناز خسروی، مادر این زندانی سیاسی، تأکید کرده است که فرزندش به دلیل رفتارهای خشونت‌آمیز مأموران امنیتی اقدام به اعتصاب غذا کرده بود. او گفته است: «بیژن بارها در تماس‌های کوتاه خود تأکید کرده که این اعتصاب غذا نه از روی میل شخصی، بلکه تنها راه برای اعتراض به فشارها و بی‌عدالتی‌های اعمال‌شده علیه اوست.»
اعتصاب غذا در زندان‌های ایران یکی از معدود ابزارهای زندانیان سیاسی برای رساندن صدای خود به بیرون است؛ اما این اقدام همواره با بی‌توجهی و حتی برخوردهای سخت‌گیرانه‌تر مقامات همراه بوده است.
تایید حکم اعدام پیمان فرح آور توسط دیوان عالی کشور
زندانی سیاسی مسعود جامعی کیست؟
پرونده بیژن کاظمی با نگاهی حقوقی، مصداق روشنی از نقض چندین اصل بنیادین حقوق بشر است که ایران متعهد به رعایت آن‌هاست. موارد زیر از بارزترین نقض‌ها به شمار می‌روند:
ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: این ماده تأکید می‌کند که هیچ‌کس نباید خودسرانه بازداشت یا زندانی شود. نگهداری کاظمی بیش از ۹ ماه در بازداشتگاه غیررسمی وزارت اطلاعات، مصداق آشکار بازداشت خودسرانه است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: زندانیان باید با کرامت انسانی و احترام رفتار شوند. گزارش‌ها از شکنجه‌های جسمی و روانی و نگهداری طولانی‌مدت در سلول انفرادی نشان می‌دهد این اصل به‌طور کامل نقض شده است.
ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: این ماده بر حق برخورداری از دادرسی عادلانه، دسترسی به وکیل و اطلاع از اتهامات تأکید دارد. محرومیت کاظمی از وکیل و بی‌خبری خانواده از اتهامات او، نقض صریح این ماده است.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار غیرانسانی قرار گیرد. فشارهای جسمی و روانی اعمال‌شده علیه کاظمی، نمونه بارزی از نقض این اصل جهانی است.
این موارد نشان می‌دهند که وضعیت بیژن کاظمی نه یک استثناء، بلکه بخشی از الگوی سیستماتیک نقض حقوق بشر در ایران است
ضرورت توجه فوری به وضعیت بیژن کاظمی
پرونده بیژن کاظمی نماد بارزی از نقض حقوق بشر، بی‌قانونی و سوءاستفاده نهادهای امنیتی از بازداشتگاه‌های غیررسمی است. او ۹ ماه را در بازداشت غیرقانونی، تحت شکنجه و فشارهای شدید گذرانده و اکنون در بند ۷ زندان اوین، همچنان در وضعیت مبهمی به سر می‌برد.
خانواده او و نهادهای حقوق بشری خواستار پایان دادن به این بازداشت خودسرانه، دسترسی فوری به خدمات درمانی، و برگزاری دادگاهی عادلانه و شفاف برای این زندانی سیاسی هستند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر