۵ مهر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
هفته گذشته پزشکی قانونی رأی به «عدم تحمل کیفر» برای محمدعلی اکبری منفرد داد. این رأی به معنای ضرورت آزادی یا دست‌کم مرخصی درمانی او بود. اما وزارت اطلاعات با کارشکنی مانع اجرای این حکم شد و همچنان با آزادی او مخالفت می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۵ مهرماه ۱۴۰۴ – محمدعلی اکبری منفرد، زندانی سیاسی محبوس در زندان فشافویه، این روزها در شرایطی به‌سر می‌برد که خطر از دست دادن جانش در اثر عفونت شدید و نبود رسیدگی پزشکی جدی‌تر از هر زمان دیگری است. او که از بیماری دیابت و مشکلات حرکتی رنج می‌برد، پس از انتقال نیمه‌تمام به بیمارستان، دوباره به زندان بازگردانده شده و در بلاتکلیفی مطلق به سر می‌برد.
روز ۵ شهریور ۱۴۰۴، محمدعلی اکبری منفرد به‌دلیل عفونت شدید در ناحیه پا از زندان فشافویه به بیمارستان شهدای تجریش منتقل شد. پای او به لخته خون و عفونت گسترده دچار بود و ادامه درمان ضروری به‌نظر می‌رسید. با این حال، مسئولان زندان درمان او را نیمه‌تمام گذاشته و به اجبار او را دوباره به زندان برگرداندند. در ادامه، بهداری زندان فشافویه نیز به‌علت وخامت حالش از پذیرش او خودداری کرد.
به‌دنبال این وضعیت، اکبری منفرد به بیمارستان هفت تیر شهرری اعزام شد، اما آن بیمارستان هم از پذیرش وی امتناع ورزید و نهایتاً او بار دیگر به زندان بازگردانده شد؛ اقدامی که عملاً جان او را در معرض خطر جدی قرار داده است.
نظر پزشکی قانونی و ممانعت وزارت اطلاعات
هفته گذشته پزشکی قانونی رأی به «عدم تحمل کیفر» برای محمدعلی اکبری منفرد داد. این رأی به معنای ضرورت آزادی یا دست‌کم مرخصی درمانی او بود. اما وزارت اطلاعات با کارشکنی مانع اجرای این حکم شد و همچنان با آزادی او مخالفت می‌کند. این تصمیم نشان‌دهنده استفاده ابزاری حکومت از وضعیت سلامت زندانیان سیاسی برای اعمال فشار و مجازات مضاعف است.
اعدام یک زندانی در زندان خرم‌آباد
اعلام اعتصاب زندانیان مالی در تیپ ۵ زندان فشافویه همزمان با روز جهانی بهداشت روان
شرایط جسمی و زندگی روزانه
اکبری منفرد سال‌هاست که از ناحیه هر دو پا فلج است و برای انجام امور شخصی به کمک دیگران نیاز دارد. او تنها با واکر یا ویلچر قادر به حرکت است و بسیاری از فعالیت‌های روزمره‌اش توسط هم‌بندی‌ها انجام می‌شود. در چنین شرایطی، بی‌توجهی پزشکی و فقدان رسیدگی مناسب باعث تشدید بیماری او شده است.
عفونت‌های شدید ناشی از دیابت در پاهای او وارد خون شده و خطر قطع عضو یا مرگ را به‌شدت افزایش داده است. گزارش‌ها حاکی است که حتی در زمان بستری در بیمارستان تجریش نیز او با دست‌بند و پابند تحت تدابیر امنیتی سخت‌گیرانه قرار داشته است؛ رفتاری که بیشتر به مجازات مضاعف شباهت دارد تا یک روند درمانی.
محمدعلی اکبری منفرد در ۲ بهمن ۱۴۰۳ و تنها سه روز پس از بازداشت پسرش، امیرحسن، در تهران دستگیر شد. او در ماه‌های ابتدایی بازداشت تحت شکنجه و بازجویی‌های سنگین قرار داشت. سپس همراه با پسرش پس از بمباران اوین به زندان فشافویه منتقل و در بند عمومی نگهداری شد.
این در حالی است که او نه تنها به مراقبت‌های پزشکی فوری نیاز دارد، بلکه وضعیت سلامتی‌اش اساساً با شرایط زندان سازگار نیست. به همین دلیل بسیاری از نهادهای حقوق‌بشری تأکید دارند که ادامه بازداشت او به‌مثابه شکنجه و تهدید جدی علیه حق حیات است.
محرومیت از امکانات پزشکی؛ سیاستی عامدانه
محمدعلی اکبری منفرد به مراقبت‌های تخصصی مداوم نیازمند است؛ از کنترل مداوم قند و فشار خون گرفته تا داروهای حیاتی، آزمایش‌های تخصصی قلبی و مراقبت‌های ویژه دیابت. اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که مسئولان زندان فشافویه از ارائه حتی ابتدایی‌ترین خدمات درمانی به او خودداری کرده‌اند.
این بی‌توجهی نه یک اتفاق تصادفی، بلکه سیاستی عامدانه است که در سال‌های اخیر علیه بسیاری از زندانیان سیاسی دیگر نیز اعمال شده است. محرومیت زندانیان از درمان به‌عنوان ابزاری برای اعمال فشار و خاموش‌کردن آنان به‌کار می‌رود؛ روشی که از نگاه فعالان حقوق‌بشری مصداق «شکنجه سفید» محسوب می‌شود.
وضعیت محمدعلی اکبری منفرد نمونه بارز نقض حقوق اولیه زندانیان است.
حق حیات و سلامت: او به خدمات درمانی فوری نیاز دارد، اما حکومت عمداً مانع درمان او می‌شود.
منع شکنجه: نگه‌داشتن فردی با چنین شرایط جسمی در زندان، آن هم در غیاب امکانات درمانی، مصداق بارز شکنجه و رفتار بی‌رحمانه است.
حق دادرسی عادلانه: بلاتکلیفی او و ممانعت وزارت اطلاعات از آزادی با وجود نظر پزشکی قانونی، نقض آشکار قوانین داخلی و استانداردهای بین‌المللی است.
جان در خطر و مسئولیت حکومت
اکنون وضعیت جسمی محمدعلی اکبری منفرد به مرحله‌ای رسیده که هر لحظه ممکن است به مرگ او منجر شود. نهادهای حقوق‌بشری بارها هشدار داده‌اند که تداوم چنین رفتاری در قبال زندانیان سیاسی مسئولیت مستقیم حکومت ایران را در قبال جان آنان ثابت می‌کند.
در شرایطی که وضعیت او روزبه‌روز بحرانی‌تر می‌شود، خواست خانواده و فعالان حقوق‌بشر روشن است: آزادی فوری محمدعلی اکبری منفرد یا دست‌کم اعطای مرخصی درمانی برای ادامه درمان حیاتی. بی‌توجهی به این مطالبه، نه تنها به بهای جان او تمام خواهد شد بلکه یک پرونده دیگر از نقض فاحش حقوق بشر در کارنامه حکومت ایران ثبت خواهد کرد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر