--> ایوب پرکار؛ زندانی سیاسی ۷۰ ساله، ۱۷ سال حبس بدون مرخصی و محرومیت درمانی در شیبان اهواز ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

ایوب پرکار؛ زندانی سیاسی ۷۰ ساله، ۱۷ سال حبس بدون مرخصی و محرومیت درمانی در شیبان اهواز

۲۹ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


ایوب پرکار اکنون در آستانه ورود به هجدهمین سال زندان قرار دارد. او در حالی به حبس طولانی‌مدت محکوم شده که بیماری‌های مزمن و شرایط دشوار زندان جانش را تهدید می‌کند

کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۲۹ شهریورماه ۱۴۰۴ –  ایوب پرکار، زندانی سیاسی ۷۰ ساله و از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران، در زندان شیبان اهواز با شرایط جسمی وخیم و محرومیت از رسیدگی پزشکی روبه‌رو است. او اکنون در حالی هفدهمین سال زندان خود را پشت سر می‌گذارد که طی این مدت حتی یک روز مرخصی نداشته و بیماری‌های مزمن و کهولت سن او را به مرز ناتوانی جسمانی کشانده است.

بیماری‌ها و شرایط جسمی

ایوب پرکار از ساییدگی شدید زانو و بیماری واریکوسل گرید ۳ رنج می‌برد. این بیماری‌ها که ریشه در شکنجه‌های دوران بازجویی دارند، طی سال‌های زندان تشدید شده‌اند. منابع مطلع گزارش داده‌اند که شدت درد در زانوها و مشکلات ناشی از بیماری واریکوسل او را به‌سختی قادر به حرکت کرده است. با این حال، مقامات زندان از اعزام او به بیمارستان‌های تخصصی جلوگیری می‌کنند و تنها به داروهای موقت و ناکارآمد بسنده می‌شود. این وضعیت، خطرات جدی برای سلامت او ایجاد کرده است.

۱۷ سال زندان بدون مرخصی

ایوب پرکار بیش از ۱۷ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به‌سر می‌برد. او متولد ۱۳۳۴ و اهل روستای پیرلوحه تبریز است. در ۱۴ دی ۱۳۸۷ بازداشت و در آذر ۱۳۸۸ در دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمدرضا پورعباسی ابتدا به اعدام محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۲۰ سال حبس تعزیری کاهش یافت. اتهام مطرح‌شده علیه او «محاربه از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق» عنوان شده است. با وجود گذشت سال‌ها، پرکار هیچ درخواستی برای مرخصی، عفو یا آزادی مشروط نداده است، زیرا اساساً حکم زندان خود را ناعادلانه می‌داند.

سمیه رشیدی؛ وضعیت وخیم یک زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین

وخامت حال فاطمه ضیایی؛ بازداشت دوباره زندانی سیاسی و بی‌توجهی به درمان‌های حیاتی

جابه‌جایی میان زندان‌ها

ایوب پرکار طی این سال‌ها بارها میان زندان‌های مختلف جابه‌جا شده است؛ از اوین تهران تا زندان فجر بهبهان، کارون اهواز، کانون شوشتر و نهایتاً زندان شیبان اهواز که از بهمن ۱۳۹۴ تاکنون در آن نگهداری می‌شود. هر بار جابه‌جایی او با محدودیت‌های تازه‌ای همراه بوده و در بسیاری از مواقع منجر به قطع ارتباط او با خانواده و وکیل شده است.

شرایط دشوار زندان شیبان

زندان شیبان اهواز که ایوب پرکار از سال ۱۳۹۴ در آن محبوس است، به‌عنوان یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران شناخته می‌شود. گزارش‌ها از این زندان حاکی از تراکم بالای جمعیت، نبود امکانات بهداشتی، غذاهای بی‌کیفیت و محرومیت گسترده از خدمات درمانی است. این شرایط برای یک زندانی سالخورده با بیماری‌های متعدد مانند پرکار می‌تواند مرگبار باشد.

نقض حقوق بشر در پرونده ایوب پرکار

ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات و رفتار ظالمانه قرار گیرد. محرومیت ایوب پرکار از درمان در سن ۷۰ سالگی نمونه‌ای از شکنجه تدریجی است.

ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: با همه زندانیان باید با کرامت انسانی رفتار شود. نگه‌داشتن او در شرایط دشوار و بدون رسیدگی پزشکی، نقض آشکار این اصل است.

ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی: هر فرد حق برخورداری از بالاترین سطح سلامت جسمی و روانی را دارد. عدم اعزام پرکار به مراکز درمانی نقض این ماده محسوب می‌شود.

قواعد نلسون ماندلا (قواعد حداقل استاندارد رفتار با زندانیان): زندانیان بیمار باید فوراً به مراکز تخصصی اعزام شوند. مقامات زندان با بی‌توجهی عامدانه به وضعیت پرکار، این قواعد را نقض کرده‌اند.

ممنوعیت تبعیض بر اساس عقاید سیاسی: پرونده پرکار نشان می‌دهد که محرومیت او از حقوق درمانی و مرخصی صرفاً به دلیل برچسب زندانی سیاسی بودن اعمال شده است.

در باره ایوب پرکار

پرکار پیش از بازداشت، خلبان جنگنده در ارتش ایران بود و در طول جنگ ایران و عراق چهار سال خدمت کرد. پس از پایان جنگ، به دلیل مخالفت با سیاست‌های جمهوری اسلامی از ارتش اخراج شد. او در دی ۱۳۸۷ به دلیل تماس‌های خانوادگی با بستگانش در سازمان مجاهدین خلق بازداشت شد. در جریان بازجویی‌ها تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفت که آثار آن تا امروز بر سلامت جسمانی‌اش باقی مانده است.

به گفته هم‌بندی‌های سابق، ایوب پرکار به دلیل فروتنی، پایبندی به ارزش‌های انسانی و اخلاق نیکو در میان زندانیان احترام و محبوبیت ویژه‌ای دارد. او بارها تحت فشار قرار گرفته تا در مصاحبه‌های تلویزیونی حاضر شده و ابراز ندامت کند، اما این درخواست‌ها را قاطعانه رد کرده است. همین مقاومت، پرکار را به یکی از چهره‌های شناخته‌شده و نمادین در میان زندانیان سیاسی تبدیل کرده است.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ