۲۷ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
1. مقدمه
2. پیشینه بازداشت و روند دادرسی ناعادلانه
3. وضعیت وخیم جسمانی و محرومیت از درمان
4. افزایش فشارها و پرونده‌سازی‌های جدید
5. واکنش جامعه حقوقی و ضرورت اقدام فوری
6. فراخوان به جامعه بین‌المللی
7. نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن طاهر نقوی
حمایت از وکلای در معرض خطر در ایران – ۱۱؛ طاهر نقوی، وکیل آزاده، با خطر آسیب جسمی جبران‌ناپذیر در زندان، روایتی از نقض سیستماتیک حقوق وکلای دادگستری
مقدمه
حق برخورداری از خدمات درمانی و مراقبت‌های پزشکی از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی است که در اسناد بین‌المللی همچون میثاق حقوق مدنی و سیاسی و قواعد نلسون ماندلا درباره رفتار با زندانیان، به صراحت مورد تأکید قرار گرفته است. با این حال، گزارش‌های مکرر از وضعیت زندان‌های نظام ولایت فقیه در ایران نشان می‌دهد که این حق بنیادین به‌صورت سیستماتیک از زندانیان سیاسی و عقیدتی و از جمله وکلای دادگستری سلب می‌شود.
نمونه بارز این رفتار غیرانسانی، آقای طاهر نقوی، وکیل دادگستری و مدافع حقوق بشر است که در شرایط جسمی بسیار وخیمی در زندان اوین به‌سر می‌برد و از حق درمان مناسب و اعزام به مراکز تخصصی محروم مانده است.
طاهر نقوی در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ماه‌ها در بلاتکلیفی و بدون اطلاع خانواده و وکلای مدافع خود در زندان اوین نگهداری شد. او به دلیل وکالت خانواده‌های جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ هدف برخوردهای امنیتی قرار گرفت.
پس از شش ماه بازداشت، دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی او را به اتهام‌های مبهم و کلیشه‌ای «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی برای برهم‌زدن امنیت ملی» مجموعاً به شش سال زندان و مجازات‌های تکمیلی از جمله دو سال ممنوع‌الخروجی و دو سال محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم کرد. این محاکمه در شرایطی انجام شد که وکلای آقای طاهر نقوی حتی از مطالعه پرونده و دسترسی به دلایل اتهام محروم بودند.
وضعیت وخیم جسمانی و محرومیت از درمان
آقای نقوی سال‌هاست با بیماری‌های متعددی چون التهاب و بزرگ‌شدگی پروستات، دیسک گردن و کمر، و آسیب‌های ستون فقرات دست‌وپنجه نرم می‌کند. دردهای مزمن، بی‌حسی دست راست و مشکلات معده، وضعیت او را بحرانی کرده است.
با وجود توصیه صریح پزشکان زندان مبنی بر نیاز فوری به جراحی و مراقبت‌های تخصصی، مقامات قضایی و امنیتی از اعزام او به بیمارستان و اعطای مرخصی درمانی جلوگیری کرده‌اند. این اقدام نه‌تنها مصداق شکنجه سفید و رفتار غیرانسانی است بلکه نقض آشکار ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری به‌شمار می‌رود که تصریح می‌کند در صورت تشدید بیماری محکوم‌علیه، اجرای مجازات باید متوقف شود.
در شهریور سال گذشته، پس از سه هفته بی‌توجهی مسئولان زندان به بیماری او، طاهر نقوی دچار خونریزی معده شد؛ اما حتی در آن شرایط حاد نیز از اعزام او به بیمارستان جلوگیری کردند. در مواردی نیز به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان یا استفاده از دستبند و پابند، او را از معاینات و درمان محروم کرده‌اند.
افزایش فشارها و پرونده‌سازی‌های جدید
در حالی‌که این وکیل آزاده با دردهای جسمانی طاقت‌فرسا مواجه است، مقامات زندان با طرح اتهامات جدیدی مانند «اخلال در نظم عمومی» و «توهین به مأمورین زندان» فشارها بر آقای طاهر نقوی را افزایش داده‌اند. حتی گزارش شده است که یکی از مأموران زندان اوین به نام رضا اسدی نادرآبادی، او را مورد ضرب‌وشتم قرار داده و به قرنطینه منتقل کرده است. چنین رفتارهایی نقض آشکار اصل کرامت انسانی و نمونه‌ای از استفاده ابزاری از شکنجه و تهدید برای سرکوب وکلای مدافع حقوق بشر است.
واکنش جامعه حقوقی و ضرورت اقدام فوری
دو وکیل زندانی دیگر، محمد نجفی و سیدمحمدرضا فقیهی، در نامه‌ای به کانون‌های وکلای دادگستری و مرکز امور وکلا و مشاوران قوه قضاییه، نسبت به وضعیت وخیم طاهر نقوی هشدار داده و خواستار اعزام فوری او به مراکز درمانی شده‌اند. آنان با استناد به ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری یادآور شده‌اند که تعویق اجرای حکم حبس برای درمان زندانیان بیمار، یک تکلیف قانونی است و کوتاهی در این زمینه می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری به‌دنبال داشته باشد.
این مطالبه‌گری نشان می‌دهد که نقض حقوق زندانیان صرفاً نقض حقوق فردی نیست، بلکه حمله‌ای به بنیان‌های استقلال وکالت و حق دفاع در نظام قضایی محسوب می‌شود.
فراخوان به جامعه بین‌المللی
با توجه به وخامت وضعیت جسمانی آقای طاهر نقوی و تداوم محرومیت او از درمان، از تمام نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر، گزارشگران ویژه سازمان ملل، اتحادیه بین‌المللی وکلا، فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر، عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر خواسته می‌شود تا با اعمال فشار دیپلماتیک و رسانه‌ای، رژیم حاکم بر ایران را ملزم به رعایت تعهدات بین‌المللی خود و تضمین حق درمان و آزادی فوری این وکیل دادگستری کنند.
سکوت در برابر این نقض فاحش حقوق انسانی، می‌تواند به مرگ تدریجی یک وکیل شجاع و مدافع عدالت بینجامد و پیام خطرناکی برای سایر وکلایی باشد که در راه دفاع از حقوق قربانیان ایستادگی می‌کنند.
نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن طاهر نقوی
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که مانند طاهر نقوی به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر