۲۵ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
https://www.youtube.com/shorts/uJw70g2kEl0?feature=share
شامگاه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، همزمان با سومین سالگرد جان‌باختن ژینا (مهسا) امینی و آغاز اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، خیابان‌ها و محله‌های تهران بار دیگر شاهد شعارهای اعتراضی علیه دیکتاتوری دینی بودند؛ نشانه‌ای از تداوم خشم و مقاومت مردمی
شامگاه سه‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، خیابان‌ها و محله‌های تهران بار دیگر صحنه خیزش‌های شبانه شد. در شهرک نفت پونک، گروهی از ساکنان با سردادن شعارهای کوبنده «مرگ بر دیکتاتور» و «خامنه‌ای قاتله، حکومتش باطله» خشم فروخورده خود را علیه دیکتاتوری دینی فریاد زدند. این شعارها، بازتابی از حافظه جمعی سه سال مبارزه است که از اعتراضات ۱۴۰۱ آغاز شد و همچنان در اشکال گوناگون ادامه دارد.
در منطقه جردن تهران، شهروندان با حضور بر پشت‌بام خانه‌هایشان، صدای اعتراض را به خیابان‌ها رساندند. فریادهای آنان، پژواک اعتراض خاموش اما قدرتمندی بود که نشان می‌دهد سکوت ظاهری جامعه به معنای رضایت یا فراموشی نیست.
تهرانپارس نیز صحنه اعتراضات شبانه بود. گروهی از مردم با شعارهایی همچون «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر خامنه‌ای، لعنت بر خمینی» خیابان‌ها را از صدای مخالفت پر کردند. این شعارها به روشنی نشان می‌دهد که خشم مردمی نه تنها خاموش نشده، بلکه گسترده‌تر و صریح‌تر بیان می‌شود.
اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، به یکی از گسترده‌ترین اعتراضات تاریخ معاصر ایران تبدیل شد. سه سال پس از آن، اعتراض همچنان به عنوان پدیده‌ای جاری در جامعه حضور دارد؛ پدیده‌ای که خود را در قالب‌های متنوع از تجمع خیابانی تا شعارهای شبانه بازتولید می‌کند.
جنبش اعتراضی از سال ۱۴۰۱ تاکنون بارها تلاش حکومت برای سرکوب و کنترل را تجربه کرده، اما استمرار حضور مردم در خیابان‌ها و محله‌ها نشان داده است که سرکوب نتوانسته ریشه‌های این حرکت را بخشکاند.
پیامدهای اجتماعی و سیاسی اعتراضات سراسری ۱۴۰۱
اعتراضات اخیر در تهران نشان می‌دهد که جامعه ایران همچنان در وضعیت ناپایدار سیاسی و اجتماعی به سر می‌برد. خیزش‌های شبانه پیام روشنی به سران دیکتاتوری حاکم می‌دهد: نارضایتی عمومی همچنان عمیق است و هر سالگرد اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، می‌تواند به نقطه تمرکز تازه‌ای برای مخالفت تبدیل شود.
از سوی دیگر، مشارکت گسترده شهروندان در نقاط مختلف پایتخت، نشان‌دهنده استمرار شبکه‌های مردمی است که در دل سرکوب و تهدید نیز توانسته‌اند راه‌های بیان اعتراض خود را بیابند. این وضعیت برای دیکتاتوری حاکم چالشی بزرگ محسوب می‌شود، زیرا نشان می‌دهد هیچ سطحی از سرکوب نمی‌تواند صدای اعتراض را به طور کامل خاموش کند.
اعدام ۸ زندانی در زندان‌های بیرجند، قزلحصار، گناباد، کاشمر، رامهرمز و رشت
انتقال بابک شهبازی به سلول انفرادی و نگرانی از اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام + کلیپ
سالگرد اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، یادآور نقض گسترده حقوق بشر در سرکوب آن اعتراضات است. در آن دوره:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق زندگی و آزادی) با کشته شدن صدها معترض نقض شد.
ماده ۵ (منع شکنجه) با بازداشت و شکنجه گسترده معترضان زیر پا گذاشته شد.
ماده ۱۹ (حق آزادی بیان) با سرکوب شعارها و تجمعات مسالمت‌آمیز نقض شد.
این موارد نشان می‌دهد که اعتراض نه صرفاً یک اقدام سیاسی، بلکه تلاشی برای احقاق ابتدایی‌ترین حقوق انسانی در برابر سرکوب بوده است.
سومین سالگرد اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، بار دیگر ثابت کرد که اعتراض در ایران یک واقعیت زنده و پویاست. شعارهای شبانه تهران، پژواکی است از فریادی که سه سال پیش آغاز شد و امروز همچنان ادامه دارد. اگرچه حکومت می‌کوشد با سرکوب، زندان و اعدام چرخه مخالفت را متوقف کند، اما استمرار اعتراضات نشان می‌دهد که این حرکت در حافظه جمعی مردم ایران ریشه دوانده و آینده سیاسی کشور همچنان در سایه آن رقم خواهد خورد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر